"They call themselves Macedonians"

Collapse
This is a sticky topic.
X
X
 
  • Filter
  • Time
  • Show
Clear All
new posts

  • Carlin
    replied
    Матеј Геров првин живеел во Софија, а потоа кусо време и во Белград, каде што во 1903 година често изјавувал дека: “не е ниту Србин, ниту Бугарин, туку Македонец”. Поради ова бил жестоко напаѓан од страна на големосрпските весници „Србин“ и „Маќедонија“ (Белград, 01.04.1904).

    На 27. 11. 1903 година, во организација на Геров и на други македонски студенти од Белград, на железничката станица во Белград и во близина на белградскиот хотелот „Париз“ му бил приреден фанатичен дочек на водачот на Илинденското востание Борис Сарафов. Тука Сарафов пак ја искористил приликата, овојпат пред српските новинари, да изјави дека Македонците не се ни Срби, ни Бугари, туку просто Македонци. На ваквата негова изјава српскиот весник „Маќедонија“ (Белград, 18.04.1904), одговорил:

    „Сарафовото создавање Македонци е заблуда... до колку тоа не е политички изговор. Српската младина во никој случај не може да го помага тоа, ниту како српска младина, ниту како југословенска...“

    Leave a comment:


  • Carlin
    replied
    URL:
    Македонија и Македонците не постојат од вчера. Тоа се провлекува низ вековите, па дури и кога земјата е поделена и со неа владеат разни освојувачи.


    Во 13 век Иван Иеракар се изјаснува - „Јас сум по род македонец“

    Македонија и Македонците не постојат од вчера. Тоа се провлекува низ вековите, па дури и кога земјата е поделена и со неа владеат разни освојувачи. Во историските документи постојот голем број на докази дека името Македонија во континуитет се појавува а населението во Македонија се изјаснувало според територијалната припадност. Во 1891 г. кардиналот Ј. Рitrа објавил зборник на документи, на број 155, кои се однесуваат на Охридската црква во време архиепископувањето на Димитрија Хоматијан во периодот од 1216 до 1235 госина.

    Разгледувајќи ги документите од овој период Д. Ангелов („Принос към народностните и поземлени отношениа в Македониа“, стр. 11 - 12 и сл.; 43). доаѓа до заклучок дека мнозинството од населението го сочинувале Македонците. До ваков заклучок Ангелов дошол врз база на проучувањето на синодалните акти за народноста на поданиците на Епирската држава. Имено, тој заклучува дека „вториот по значење и по бројност народносен елемент во границите на Епирскиот деспотат во даденото време биле Македонците, за кои во актите на Архиепископијата станува збор многу често (повеќе од 50 споменувања)". Всушност според Д. Ангелов, Македонците тогаш го „образувале основното, преовладувачко население",

    Од синодалните акти на Охридската архиепископија (Ив. Снегаров, во „Историа на Охридската архиепископиа“, I, стр. 250, - док. бр. 72), ги изнесува доказите во кои се гледа како Иван Иеракар на почетокот на XIII век, се изјаснува дека по род е Македонец и дека потекнувал од с. Власто, сегашното Велесто, во Охридско. Покрај ова охридско село од актите на Архиепископијата Снегаров ги издвоил како села со словенски називи и: Ела (сегашното Елшани?), Езерјани, Роби, како и личните имиња: Братан, Радов, Грида, Дража, Дрвослав, Драгомад, Саракин, Добри, Велкан и др.

    Ваквото именување на жителите на Македонија според Д. Ангелов, било „со оглед на нивната територијална припадност". Ова може да се види и од словенскиот запис во црквата „Св. Ѓорѓи“ во Горен Козјак, во кое лицето Братан во средината на XIV се потпишал дека е од Македонија. Овој словенски запис е откриен за време на истражувачките работи околу архитектурата и живописот на црквата „Св Ѓорѓи“ во 1967/68 година. (Расолкоска-Николовска, Црквата Св. Ѓорѓи во Горен Козјак во светлината на новите испитувања -Зборник „Кирил Солунски". Књ. I. Скопје, МАНУ 1970, стр. 222). Иако 3. Николовска смета дека тоа се однесува најверојатно на оној дел од Македонија што се наоѓал во овој период надвор од границите на српската држава, сепак споредувајќи со другите делови од Македонија, може да се види дека без разлика дали со неа во овој период владееле Византија, Србија или Бугарија населението од Македонија, се изјаснува како Македонци по род.

    Сепак писмото од Никифор Григора за јазикот и обичаите на населението од струмичкиот крај во 14 век даваат многу интересни податоци. Инаку Никифор Грегора (р. околу 1295 г.) спаѓа во редот на најважните византиски историчари од XIV век. Во неговата „Ромејска историја" се наоѓаат значајни податоци за настаните на територијата на Македонија во првата половина на XIV век. Изводот што овде се дава е земен од писмото што тој го испратил до својот пријател Андроник Зарида во 1326 г.

    Од писмото на Никифор Грегора до Андроник Зарида

    „... Верувам, знаеш дека Стримон е непреодна река и за пешаци и за коњаници, бидејќи е и најголема од сите тие што ја сечат Тракија и Македонија и што се вливаат во Хелеспонт и Егеј...

    Овој Стримон, којшто од такви извори настанува станувајќи толку длабок, го минавме на еден сосема мал чун, еден по еден, некако по двајца, а понекогаш и по тројца, со товарните добици дури, па така го поминавме и денот...

    Потребни ни беше, всушност, и место за преноќевање и место за одмор, а ние згрешивме и патот го продолживме надевајќи се дека секако ќе сретнеме бргу некоја гостилница пред да минеме петнаесет стадии од патот што се протегаше...

    Така ние тргнавме напред кога ненадејно ни излегоа од тамошните карпи и бездни некои луѓе облечени во црни облеки од волна и руно, коишто некогаш биле земени од животни на кои секако им биле потребни, демонски некои прикази, воопшто не беа тешки оружјоносци, туку лесно вооружени со оружје во рацете за борба одблиску, некои копја и секири...

    Повеќето од тие предели беа преселеници од Мизите (се однесува на Македонците) и живееја мешано со нашите соплеменици...

    Тие со неколку збора ни ја објаснија причината за нивното присуство во тој крај: стражи се на патиштата...

    Веќе третината од ноќта мина, во тоа се уверивме по ѕвездите над глава, кога наскоро лаењето на кучиња, што доаѓаше од далеку, ни укажа дека гратчето е населено и дека може да им даде уточиште на измачени луѓе, ако не совршено, тогаш барем полошо од совршено. Забрзано се упативме натаму...

    Следното утро по цел ден одење стигнавме во едно гратче, над облаците, што се вели, Струмица, така некако наречено од месното население, сместено на една откината и ѓаволски висока планина, такашто тие што седеа на тврдината, гледани од долината, прилегаа на птици (средновековната тврдина над Струмица)... Таму обично се говорат варварски дијалекти (македонски дијалекти според сличните примери од Теофилакт Охридски и др.) а начинот на животот необично им одговара на луѓе што се служат со мотика. Звуците што ги произведуваа беа полуварварски, но складни како миксолидиските, па ако треба да се каже и миксофригијаските. Јазикот што го зборуваа е јазик на овчари, напоменува на јазик на планинци и на оние што ги водат стадата по карпите и ридиштата.

    Во тој крај ние го минавме целиот ден и како што прилега го прославивме тој празник (се однесува на Велигден) оддавајќи се на одмор и разонода...

    Три дена по поаѓањето од нашиот крај, дојдовме до гратчето Скопје, кое се наоѓа во Трибалските планини (Скопје во овој период е во власт на Србите). Тука ја видовме реката Аксиос, која го допира гратчето, а најголема ни се стори по Стримон, а од истите планини се спушта и не е толкава од изворот, туку низ низина минувајќи и другите планински потоци прибирајќи ги во својот ток, го менува името во Вардар, пловен веќе понекогаш и понекаде...“(Nicephor Gregoras, Correspondance. Paris 1927, p.30-50)

    Она што овде го привлекува вниманието е описот во кој Никифор Григора го опишува јазикот на обичното месно население за кој вели дека „Звуците што ги произведуваа беа полуварварски, но складни како миксолидиските, па ако треба да се каже и миксофригијаските“. Ако ова население зборува на јазик кој потсетува на мешан фригиски јазик, тогаш треба да се навратиме на теоријата која ја дава професорката Наде Проева за потеклото на античките Македонци во кој вели дека се тие биле етнички супстрат на средно-балканските племиња во кои влегуваат Пајонците, Пелагонците и Бригите. За потсетување, дел од Бригите по Тројанската војна се отселуваат од територијата на Ематија(Македонија) во Мала Азија, а лингвистите забележуваат дека во јазикот на овие Бриги, во Мала Азија познати како Фриги (област Фригија), постои голема сродност со главнината на стотината македонски глоси (остатоците од протогениот македонски јазик). Во историјата за Александар Македонски се вели дека кога го зазел градот Гордион (престолнината на фригиските кралеви) и требал да го одврзе гордиевиот јазол тој зборувал на својот мајчин јазик и се разбирал со населението.

    Доколку ги поврземе овие податоци, дека Грците честопати го именувале народот во Македонија како Мизи, потоа зборувале на јазик кој наликува на мешан лидиски или фригиски јазик, а на кој зборувале и античките Македонци од времето на Александар, тогаш како да доаѓаме до уште една од нишките кои ги поврзува античките Македонци со Македонците од средниот век, а со тоа и денешните Македонци.

    Иако овде се прикажани само мал број на факти, овие податоци се во прилог на континуитетот на името Македонија и македонското население на оваа територија, притоа не оспорувајќи дека во одредени периоди доаѓале освојувачи кои се населувале и подолг период престојувале во земјата. Доколку повеќе од 500 години не успела Турците да го асимилираат домашното население, тоа сигурно не го направиле ниту Римјаните, ниту Грците за време на Византија.

    Тихомир Каранфилов

    Leave a comment:


  • vicsinad
    replied
    Originally posted by Niko777 View Post
    -ff was just the common way of spelling in English before the 1950s.
    It has nothing to do with political affiliation.
    That's true.

    Leave a comment:


  • VMRO
    replied
    Originally posted by vicsinad View Post
    VMRO:

    Good point on the -ff endings. However, being that MPO was around only 6 years at that point, perhaps they weren't as attached to the -ff endings yet.

    Then again, who knows. My great-grandpa was -off since coming to the States in 1911 and he was anti-MPO.
    Different graphics designer/editor i guess.

    Leave a comment:


  • Niko777
    replied
    -ff was just the common way of spelling in English before the 1950s.
    It has nothing to do with political affiliation.

    Leave a comment:


  • vicsinad
    replied
    VMRO:

    Good point on the -ff endings. However, being that MPO was around only 6 years at that point, perhaps they weren't as attached to the -ff endings yet.

    Then again, who knows. My great-grandpa was -off since coming to the States in 1911 and he was anti-MPO.

    Leave a comment:


  • VMRO
    replied
    Originally posted by vicsinad View Post
    I'm guessing the MPO in the US. Two reasons: the names on the stamps are not written in Cyrillic, and Todor Aleksandrov made the short list of featured revolutionaries.
    Vic is right on the money, seen similar united Macedonia map on MPO brochures. The article stipulates that the stamps are from the US so another indication of MPO origins.

    However, i'm surprised they didn't use the "ff" in Deltcheff, Alexandroff and Grueff.

    Leave a comment:


  • vicsinad
    replied
    I'm guessing the MPO in the US. Two reasons: the names on the stamps are not written in Cyrillic, and Todor Aleksandrov made the short list of featured revolutionaries.

    Leave a comment:


  • Liberator of Makedonija
    replied
    Originally posted by Niko777 View Post
    Found this in the Macedonian media. Apparently someone uploaded them to facebook, and date from 1928. My guess is that they were made as a souvenir by a Macedonian immigrant organization in Sofia.

    Pretty sure they were made by the Ilinden Organisation

    Leave a comment:


  • Niko777
    replied
    Found this in the Macedonian media. Apparently someone uploaded them to facebook, and date from 1928. My guess is that they were made as a souvenir by a Macedonian immigrant organization in Sofia.

    Leave a comment:


  • Om3n
    replied
    In the 11th and 12th Centuries, the citizens of Constantinople were apparently organized into phatr’ai. References are few, but tantalizing; further investigation is warranted.

    Phatr’ai is a late-classical variant of phr‡tra, A tribe" or "subdivision of a tribe." This root meaning survives in a few 12th-Century usages: In 1138, Nicetas Choniates 1 (29-30) reports that John II divided his army by ethnic group and phatr’ai: Macedonians, Turks, Franks, etc. In 1184, the soldiers defending Nikaia held meetings by phatr’ai (ibid., 284-5), possibly by nationality.

    --- "The Problem of Phatr’ai in the 11-12th Centuries" by Charles M. Brand

    Leave a comment:


  • Om3n
    replied
    "We were a cosmopolitan gathering. There was Dr. S., a Roumanian, an Austrian ornithologist, a Scotchman, our innkeeper was a Macedonian, and two or three Montenegrins. From that evening date many of the pleasant friendships which we made in Montenegro."

    "...Albanians in high riding-boots, sitting their horses like Life Guardsmen; Macedonians, Greeks, and even pure-blooded Turks; Montenegrins in creamy white frock-coats worn over gold-braided crimson jackets; and dark-blue costumes with red worsted tassels of the poor Dalmatian peasants—all passed us in bewildering confusion."

    --- The Land of the Black Mountain: The Adventures of Two Englishmen in Montenegro by Reginald Wyon and Geraldn Prance (1903)

    Leave a comment:


  • Carlin
    replied
    Vasil Sterjovski revealed documents of Italian, French and Bulgarian origin, which testify that Macedonians in Albania (namely Gora, Golo Brdo, Vrbnik...) declared themselves as Macedonians since 1923.

    URL:


    Please Watch the Video to see Vasil Sterjovski talk about these documents.

    Leave a comment:


  • vicsinad
    replied
    The civilian population of Salonica is made up largely of Spanish Jews, Macedonians, Gypsies, Greeks, Turks and Dummies (Jews of Mahommedan faith).
    -The News Letter: Atlantic Division, American Red Cross, Vol. II, No. 43, November 10, 1919, Pg. 6.

    Leave a comment:


  • vicsinad
    replied
    There is a population of about two and a half million in Macedonia who have in the past been steadily fighting for their national independence. But at the Versailles Conference, this country was partitioned among the Greeks, the Jugo-Slavs, and the Bulgarians...

    There is no difference between the attitude of these new-born imperialistic powers towards Macedonia and that of France toward the people of Alsace-Lorraine. Their policy is either to suppress or denationalize them...The Macedonians, however, are going ahead with their plans and are fighting for the realization of their dream of an independent and free Macedonia Confederation.
    from:

    The Chinese Student's Monthly, Issues 2-3. 1927. Pg. 40.

    Leave a comment:

Working...
X