Подемите и падовите на ВМРО-ДПМНЕ

[Prolet]

Indigen, Whats your opinion on this VMRO review by a pro Opposition newspaper?

Митологијата околу минхенската средба стана главна приказна во Македонија

Оливера Војновска

Многу успеси и падови, надежи и разочарувања се врзани за дводецениската приказна на ВМРО-ДПМНЕ. Период во кој најголемата и највлијателна партија во десницата мина низ многубројни премрежиња и преживеа крупни трансформации. Настаните оставија длабоки траги не само во ВМРО-ДПМНЕ, туку имаа големо влијание и врз целата домашна политичка сцена.

Во 20-годишната сторија на ВМРО-ДПМНЕ се испреплетени и многу лични приказни. Испишани се имињата на многу способни, чесни поддржувачи и искрени патриоти. Но, околу неа се извртеа и многу новокомпонирани патриоти, преобразени комунисти, позери и блефери. На роденденската забава пред „Мекдоналдс“ во центарот на Скопје нема да има речиси ниедна од личностите, кои во пролетта 1990 година ги удрија темелите на партијата, со еуфоричен занес ги полнеа плоштадите и ветуваа нова, поинаква и просперитетна независна Македонија. Годините и настаните што се нижеа, за жал, покажаа дека некои од нив, сепак, немале искрени намери.

Само десетина дена пред прославата на 20-годишниот јубилеј поранешниот премиер и лидер на ВМРО-ДПМНЕ, Љупчо Георгиевски, излезе во јавноста со контроверзни тврдења за бугарофилството во ВМРО-ДПМНЕ, како и за наводниот нерегуларен избор на Никола Груевски на кормилото на партијата во 2003 година. Тој го нарече Груевски „Србин со говорна мана“. Георгиевски јавно кажа дека не само што се чувствува како македонски бугарофил, туку така се чувствувале и 90 проценти од неговата партијата во почетокот на 1990-тите години.

Новинарот Ванчо Механџиски, еден од основачите на ВМРО-ДПМНЕ и дел од иницијативниот одбор, вели дека многу често се мешаат Минхенскиот состанок на родоначалниците на партијата (на кој Механџиски не бил учесник) и берлинскиот период и настани. Според него, многу побитен е Берлин како средиште на многубројни случувања поврзани со почетоците на заживувањето на ВМРО-ДПМНЕ.

Механџиски престојувал во Берлин две недели во почетокот на јуни 1990 година и бил директен сведок на некои од овие настани. Присетувајќи се на тоа време, тој вели дека во Берлин престојувал како гостин на Гојко Јаковлевски. „Токму за време на овој престој се уверив во посветеноста на овој човек на автентичните идеи на македонската национална кауза. Така барем јавно тој ги декларираше. Гојко и неговиот брат Мане, навистина имаат голем влог во формирањето на оваа партија. Тие, исто така, одржуваат долгогодишни врски и му беа многу блиски пријатели и покровители на Богдановски - идеолошкиот татко и автор на првата и единствена вистинска политичка програма на ВМРО-ДПМНЕ“, раскажува Механџиски.

Но, во Берлин, како што вели самиот, иако површно, сепак, забележал дека браќата Јаколевски одржуваат силни братски врски со Софија. „Повеќе од сигурно дека тие врски се користени во натамошното зацврстување и етаблирање на ВМРО-ДПМНЕ на македонската политичка сцена. Поконкретни и опипливи показатели за тие блиски и делотворни братски врски со Софија би требало да имаат нашите тајни служби“, претпоставува Механџиски. Во оваа пригода тој не сака да говори за неговото разидување со раководството на ВМРО-ДПМНЕ. Потсетува дека заедно со неговиот идеолошки истомисленик Венко В’чков, тоа јавно го соопштиле преку заедничко писмено образложение во „Нова Македонија“ и „Вечер“ во втората половина на август 1990 година.

„Судирот со првото раководство на ВМРО-ДПМНЕ беше и една од главните причини за нашето напуштање на раководството, но и за бугарофилството во партијата и кај нејзиниот прв претседател, Љупчо Георгиевски“, додава Механџиски.

Еден од основачите на ВМРО-ДПМНЕ, Владимир Транталовски, уште пред седум години со писмо преку медиумите кажа кои се основачите на партијата. Тој наведува дека во првата петорка на ВМРО-ДПМНЕ заедно со него се и Драган Богдановски, Гојко Јаковлески, Георгиевски и Борис Змејковски. Транталовски уште кажува дека во судскиот регистар, каде што и официјално е регистрирана партијата во август 1990 година, стојат имињата на: Георгиевски, Змејковски, неговата ќерка Дијана Транталовска, Васил Наумов и други лица. „На состанокот во Минхен Богдановски го предложи тогаш младиот студент Георгиевски за водач на партијата, како млад, храбар и јасно национално определен, човек без хипотеки. Предлогот беше прифатен од сите“, напиша во медиумите Транталовски. Токму во неговата куќа во Ресен, а на предлог на Георгиевски, партијата го добива името ВМРО-ДПМНЕ. Според кажувањето на сведоците на тие случувања, покрај Героргиевски, во иницијативниот одбор за одржување на основачкото собрание на ВМРО-ДПМНЕ учествуваат и Змејковски, Механџиски, В’чков и Дијана Транталовска. Деновиве токму Змејковски негираше дека Георгиевски бил основач на ВМРО-ДПМНЕ.

Најголемата десничарска партија од своите почетоци настапи со тезите за независна Македонија и за бришење на реликтите од комунистичкиот - социјалистичкиот систем, врз кои оваа држава функционираше цели 45 години. Сепак, на патот на тој амбициозен проект, на кој ВМРО-ДПМНЕ предводена од Георгиевски, се возеше во првите години од плурализмот, на жртвениот олтар се најдоа повеќемина партиски првоборци, меѓу кои Владимир Голубовски и Змејковски, а во почетокот на 2002 година и Доста Димовска.

Истата година поради кататаклизмичното владеење на Георгиевски, корупцијата, олигархизмот, ВМРО-ДПМНЕ ги изгуби изборите. Истакнати и влијателни фигури во ВМРО-ДПМНЕ и луѓе, кои со симпатии гледаа на тој проект, демонстрира свест за една катастрофална изолација во која Георгиевски ја носи и партијата, но и Македонија. Неговата оставка од лидерската позиција во партијата беше неизбежна.

Следеше силен обид ВМРО-ДПМНЕ да се претстави како современа демохристијанска и проевропски ориентирана партија. Надежите на членството, но и на јавноста беа во ексминистерот за финансии, Никола Груевски. Тој си ја зеде задачата да ја извлече ВМРО-ДПМНЕ од политичкиот амбис во кој западна по воениот конфликтот и по губењето на власта во 2002 година. Во таа мисија за сојузник ја имаше поранешната министерка за култура, Ганка Цветанова. Цветанова претседаваше со Конгресот на ВМРО-ДПМНЕ во 2003 година во Охрид, а за кој Георгиевски кажа дека бил наместен и да немало притисоци, ќе победел Марјан Ѓорчев. Цветанова неодамназа нашиот весник негираше дека Конгресот бил нерегуларен. Зад тврдењата на Георгиевски застана и Филип Петровски. Ѓорчев, кој е актуелен градоначалник на скопската општина Кисела Вода (номиниран од ВМРО-ДПМНЕ) и своевремено реагираше дека Груевски го победил на начесен начин, сега вели дека поразот бил чесен.

На Груевски и на Цветанова им се разидоа патиштата по вонредните претседателски избори во 2004 година, на кои ВМРО-ДПМНЕ го кандидираше Сашко Кедев, а потоа и по референдумот. Цветанова никогаш отворено не проговори за судирот со Груевски. Таа формално остана во партијата, но се дистанцираше од политиката и целосно и' се посвети на професорската кариера.

Во меѓувреме Груевски во партијата донесе нови кадри, негови блиски луѓе од доверба, како што се Трајко Славески, Гордана Јанкуловска, Мартин Протоѓер, Зоран Ставрески и други експерти од економската и од технолошката сфера. Тоа, веројатно, беше повод на ВМРО-ДПМНЕ да и' се прилепи етикетата дека станува партија на технократи. Со победата на изборите во 2006 година, Груевски ја зацврсти функцијата во ВМРО-ДПМНЕ. А со триумфот во 2008 година кога партијата освои апсолутно мнозинство во Собранието, тој целосно ја цементира лидерската позиција. Во овој период Груевски го смени долгогодишниот пријател Славески од министерската функција во финансии а неговиот ресор го презеде Ставрески. Освен што жестоко се бранеше во Собранието дека чесно и одговорно ја извршувал функцијата, Славески во јавноста не излезе со други коментари за неговата демисија.

ВМРО-ДПМНЕ годинава ќе го слави роденденот два дена порано, во вторник на 15 јуни. Според официјалното образложение, тоа е направено така, бидејќи Груевски наредниот ден патува за Брисел каде што ќе присуствува на состанокот на европските народни партии, кој традиционално се одржува во исто време кога е и Самитот на лидерите на ЕУ.

На прославата нема да присуствува Георгиевски, кој јавно кажа дека во редовите на ВМРО-ДПМНЕ нема личности што би можеле да говорат за основањето и за почетоците на партијата. „Мислев дека фалсификувањето на историјата е работа на комунистите, но ова раководство на ВМРО-ДПМНЕ ги надмина. Сите сме сведоци за настаните пред 20 години и не знам од каде таа потреба да се избрише нешто што се случувало тогаш “, разочарано ќе констатира Георгиевски. На бината поставена на улицата „Димитрија Чуповски“ во центарот на Скопје, на Груевски ќе му аплаудираат новите млади лица на ВМРО-ДПМНЕ. (О.В.)


http://www.utrinski.com.mk/?ItemID=D...D11F502A34E468

[aleksandrov]

Смешната лага дека Љубчо Георгиевски не бил еден од основачите на ВМРО-ДПМНЕ мора е еден од најдиректните удари по интелигенцијата на јавноста на сите времиња. Не знам кој умен човек би можел да верува дека со таква глупост може да го дискредитира Георгиевски повеќе од што тој самиот досега се дискредитирал со предавствата на сопствените некогашни национални заложби и со негирањето на автохтониот македонски идентитет. Со ваквите глупости можат само да му помогнат, предизвикувајќи некои луѓе да го сожалат како жртва на нечесени удари од власт која се служи со методите на старите тоталитарни режими.

Мислам дека вистинската цел на оваа ноторна лага не е да се дискредитира веќе целосно дискредитираниот Георгиевски, туку целта е актуелното раководство да ја избегне моралната одговорност за првите тринаесет години во кои тој беше култот и мозокот околу кои се изгради ВМРО-ДПМНЕ, како и за фактот дека токму ВМРО-ДПМНЕ, со сите свои идолопоклоници, конформисти, подлизурковци, новокомпонирани 'демократи' и 'турбо-патриоти', ефтини кариеристи и инфилтрирани слуги на странски интереси, кои уште во првите неколку години од основањето успеаа да ги исчистат или задушат достојните застапници на основачките идеали на партијата и целосно да му ги заробат умот и душата на младиот 'војвода', го направи Георгиевски она што е, со сите свои заслуги и предавства.

Што се однесува до горната анализа на Оливера Војновска, очигледно и неа вистината не и значи многу кога си прави интересна приказна. Прегледајте го внимателно интервјуто на Георгиевски со Васко Евтов, кое таа премногу либерално го парафразира во горниот напис, за да се уверите колку сериозно може да се земе нејзиното раскажување на историјата од пред две недели, а камо ли од пред 20 години.

[Prolet]

Борис Змејковски кажа дека Љубчо Ѓеорѓиевски не бил еден од подписниците на декларацијата на ВМРО-ДПМНЕ, и самиот Љубчо не кажа дека е подписник ако го гледаше последното негово интервју на А2 телевизија со Борјан Јовановски ни таму не кажува дека е подписник. Јас мислам дека Васко Ефтов треба да го седне Борис Змејковски и да ја слушнеме неговата верзија.

Љубчо е наголемиот срам на партијата, он може само да се памти како ја упропасти партијата и ништо друго. Гордана Јанкуловска рече дека Љубчо не бил избришан туку сам си заминал од партијата, Борис Змејковски рече дека Љубчо не бил подписник а не дека никој пат не бил во патријата сите знаеме дека бил таму.

Ете сега Љубчо најави дека ке се врати во политиката, таман сега со Бранко ке си прават друштво и плус Љубе ке им биде во компанија па не дај боже било кој од нив да се врати на власт. А нај трагично е фактот што Љубчо кажува дека од 1998 до 2002 година граѓаните многу добро живееле во тој период и да била ВМРО избрана на тие избори сеа ке бевме со ист стандард како Словенците а уствари тој период беше еден од нај лошите од самостоувањето на Македонија и многу криминал се направи тогаш.

[indigen]

Originally Posted by aleksandrov

Смешната лага дека Љубчо Георгиевски не бил еден од основачите на ВМРО-ДПМНЕ мора е еден од најдиректните удари по интелигенцијата на јавноста на сите времиња.

I admit I don't have any in-depth knowledge in the way VMRO-DPMNE was formed, but I am willing to back the view that LG was a minor player (and certainly not the originator of the internal movement) in the initial (before June 17, 1990) organisational stage. He was (and must have been used in that way) a marketing mascot/icon (young long-haired and bearded rebel brand) and later ended up becoming a personality cult. For good or bad, Zmejkovski and D. Dimovska played a greater part in laying down the party structure in those days, IME.

[indigen]

Image scan of full page (A3) interview with Lucpcho Georgievski conducted in January 1993 by Pande Manojlov (not sure for which Mk publisher, if any) and published in AMW (Australian Macedonian Weekly) on 19 January 1993. If memory serves me right, AMW at that time was owned by Zlatko Blajer and, IME, was very pro SDS/Gligorov.


http://i995.photobucket.com/albums/a...jan_1993_1.jpg


http://i995.photobucket.com/albums/a...jan_1993_2.jpg

Text needs to be read down the columns of the two images.

For fair use only.

When LG is quizzed about his alleged bugaromanstvo, he denies it. With his more than public recent declarations about his Bulgaroman orientation (though this has been public knowledge since at least 1995), we can see how back then he was being shifty and elusive about his hidden agendas.

[aleksandrov]

Originally Posted by indigen

I admit I don't have any in-depth knowledge in the way VMRO-DPMNE was formed, but I am willing to back the view that LG was a minor player (and certainly not the originator of the internal movement) in the initial (before June 17, 1990) organisational stage. He was (and must have been used in that way) a marketing mascot/icon (young long-haired and bearded rebel brand) and later ended up becoming a personality cult. For good or bad, Zmejkovski and D. Dimovska played a greater part in laying down the party structure in those days, IME.

As Georgievski admits, Dragan Bogdanovski first initiated Demokratska Partija za Makedonsko Nacionalno Edinstvo as a Diaspora-based organization. While he was working on a platform, Georgievski and Zmejkovski, who were then in MAAK, started thinking about forming a new party, which would have a stronger platform and be more decisive than MAAK. They met up with Bogdanovski and collectively decided to form a political party based in Macedonia, with a diaspora support-structure, under the name VMRO-Demokratska Partija za Makedonsko Nacionalno Edinstvo. Georgievski was immediately nominated leader, after Bogdanovski indicated that he didn't want the position. Zmejkovski told this story many times before he fell out with Georgievski, and it is consistent with what Georgievski says now. The only difference is that Zmejkovski used to say that he personally came up with the idea to use the VMRO prefix, while Georgievski now says that the VMRO prefix was his idea and that he first shared it with Zmejkovski, who immediately agreed.

Zmejkovski was the main grass-roots organizer on the ground in Macedonia, but Georgievski was always the main spokesperson, thinker and policy articulator, without whom Zmejkovski did nothing. Dimovska came in later, as the only mature 'intellectual', on whom the party relied for bringing in more 'intellectual' reinforcement (her 'chosen ones' ultimately perverted the party morally and ideologically). In the formative years, Zmejkovski and almost everybody else in the VMRO-DPMNE leadership worked to create a cult of personality out of Georgievski. They consciously made it a party that evolved around the Georgievski cult. In the end, that led to the evaporation of the party's founding ideals, after 'intellectual' bulgarian indoctrinators (mostly brought in by Dosta Dimovska) and the lure of money and vassal power sucked up his mind and soul, while the few critical thinkers who remained true to the founding ideals and had the courage to speak up were powerless to stop him.

[Prolet]

Indigen, Dosta Dimovska came later on and she was brought in by Ljubco, its clear that she is no good.

Osudeni za VMRO

YouTube - Трибина-ОÑ�удени за Ð’ÐœÐ*О (30.04.2010) дел 1

YouTube - Трибина-ОÑ�удени за Ð’ÐœÐ*О (30.04.2010) дел 2

YouTube - Трибина-ОÑ�удени за Ð’ÐœÐ*О (30.04.2010) дел 3

YouTube - Трибина-ОÑ�удени за Ð’ÐœÐ*О (30.04.2010) дел 4.mp4

YouTube - Трибина-ОÑ�удени за Ð’ÐœÐ*О (30.04.2010) дел 5

YouTube - Трибина-ОÑ�удени за Ð’ÐœÐ*О (30.04.2010) дел 6

[Prolet]

Aleksandrov, You forgot to mention Mane and Gojko Jakovleski's contribution to the VMRO party, they did alot more then what Dosta Dimovska did.

[aleksandrov]

Originally Posted by indigen

Image scan of full page (A3) interview with Lucpcho Georgievski conducted in January 1993 by Pande Manojlov (not sure for which Mk publisher, if any) and published in AMW (Australian Macedonian Weekly) on 19 January 1993. If memory serves me right, AMW at that time was owned by Zlatko Blajer and, IME, was very pro SDS/Gligorov.


http://i995.photobucket.com/albums/a...jan_1993_1.jpg


http://i995.photobucket.com/albums/a...jan_1993_2.jpg

Text needs to be read down the columns of the two images.

For fair use only.

When LG is quizzed about his alleged bugaromanstvo, he denies it. With his more than public recent declarations about his Bulgaroman orientation (though this has been public knowledge since at least 1995), we can see how back then he was being shifty and elusive about his hidden agendas.

There is no doubt that VMRO-DPMNE, including Zmejkovski, considered Bulgaria to be an ally in the quest for an independent Macedonian state in the party's early years. I can vouch for this from my own conversations on the topic with both Zmejkovski and Georgievski, in 1992, as well as coversations with various other members of the VMRO-DPMNE leadership in the period between 1992 and 1995. However, neither of them suggested that Macedonians are ethnic Bulgarians, but only that we have shared cultural and linguistic values with the Bulgarian population, and that many members of the Bulgarian establishment are of Macedonian origin. In those early years, there were a couple of writers in Glas na VMRO-DPMNE who started inferring that we have Bulgarian roots, but they were considered ideologically marginal soldiers, whose survival depended only on Dosta Dimovska's protection, while she had a very close personal relationship with Georgievski. In the first four years or so, Georgievski defended the Macedonian national identity quite consistently, albeit without going into ancient history. For an insight into when that changed, I recommend looking up his second book (a weird literary mix of self-reflection and fiction), in which he says that his understanding of history changed completely in 1994, during a visit to America (or he may have said Canada). There he speaks of a revelation that all accounts of national history are myths created by a political victor. He doesn't go into detail as to what specific accounts of history he is speaking of, but if you consider his 1995 renouncement of the patriotic platform and turn to 'pragmatism' for the sake of coming to power, followed by the removal of the Macedonian Sun symbol from the party's flag and coat of arms, it seems pretty clear what he was getting to in his book. Unfortunately, I can't find my copy of the book at this time, and I don't remember the title.

[aleksandrov]

Originally Posted by Prolet

Aleksandrov, You forgot to mention Mane and Gojko Jakovleski's contribution to the VMRO party, they did alot more then what Dosta Dimovska did.

Not much was heard of Gojko after that foundational meeting between Zmejkovski, Georgievski, Bogdanovski, Gojko Jakovlevski and some Tarantalovski guy from Prespa. Gojko's brother, Mane, was based in Germany and mostly responsible for the VMRO-DPMNE committees abroad, particularly in Western Europe.