Risto Stefov - Articles, Translations & Collaborations

[George S.]

Answer to Risto Stefov, #2
Istor the MacedonianMarch 29, 2009
This article is an answer to Risto Stefov´s article entitled "Modern Greece and the Macedonian Heritage – Part 13 – What is Greece up to?» and published here: http://www.americanchronicle.com/articles/view/96351 Please, read that article before reading this one.

In this article the term Macedonia refers to the historic land of Macedonia that is the land from Olympus to Ohrid and from Pindus mountains to Strymon river, while Macedonian term refers to what the last 3000 years ment that is "Greek of Macedonia". Skopje never was in Macedonia. Skopje was Dardanian and Kossovian capital. Veles was Peonian capital.

Greek is whoever is proud of that campaign that Macedonians did to spread Greek Language and Civilization to the World.

Macedonian is whoever is proud of that campaign that Macedonians did to spread Greek Language and Civilization to the World.

As you see, Greek = Macedonian and Macedonian = Greek. The distinction is ONLY geographic. History chose "Greek" term as name for all Greeks. We Greeks could naturally be called Macedonians just like we are called Greeks, Hellenes or Yunan. All those names of Greeks were, once upon a time, regional names of Greek tribes.

That pride is felt when reading, amongst many-many other texts, that famous passage of Plutarch: http://www.starkrealities.com/fortune.html (passage 5). But, since pride is "invisible", one shall do some things to show it. He could get membership of a Greek union, follow Greek things, learn and speak Greek, read Greek literature, teach Greek to his children, send them in Greek school and so on.

This is what Slavs, Albanians, Vlachs, Pelasgians, Thracians …. have done long or short time ago. It was a peaceful assimilation process, due to the attractiveness of Greekness. Christian Religion was the main tool for that after early Byzantine times. If any people do what those people did then they will be Greeks. This is what happens today to economic refugees´ children who live in Greece. This is what happens to Greeks of America, Germany, Australia. This is what happened to SlavoSkopians after 1944 under Tito´s orders. In two decades, SlavoSkopians had a new Bulgarian dialect as language, a new but fake identity name, a huge hate against Bulgarians and a negation of Bulgarian ancestry.

If any white people (not just a person) speak Greek and teach Greek to their children then they are Greeks. Soon, those children will feel pride while reading those lines of Plutarch´s praise to Alexander.

It´s up to SlavoSkopians to macedonize themselves. What they are is Macedonian nothing. You cannot be Macedonian and say Solun, Plovdiv, Vardar, Bistritsa, Crna. You cannot be Macedonian and hate Greekness. You cannot be Macedonian and teach Slavic to your children. Because if you are named Macedonian then you are identified, wanted it or not, with ancient Macedonians.

Greece has never denied existence of Macedonians. It´s SlavoSkopians who attempt to do that. SlavoSkopians deny "de facto" our right over the name of Macedonia. A name that we Greeks of Macedonia have invented long time ago for ourselves and our children. We will never allow any non-Greek people monopolizing the name of Macedonia.



Greece got independence after 8 years of brutal bloody struggle against Ottomans which touched and motivated European peoples and countries. In that case Europe acted in accordance of its principles (enlightenment period). The struggle about Macedonia started at 1878, right after the establishment of Bulgarian state. Not by Greeks. Since then, Slavs attempted many times to occupy and slavicize Macedonia and Macedonians. They have been defeated. After each defeat, Slavs of Macedonia massively left the country for the Slavic countries, since they could not live in such ´evil´ country as Greece.

Greek "atrocities" in Macedonia are caress in regards to Slavic arrogance and violence against Greeks of Macedonia. At 1996, a Slavic delegation arrived in Doxato, Drama, Macedonia, Greece to say sorry to the people there whose Greek unarmed ancestors were massacred at 06-30-1913, just a day before Slavic troops left the city to the Greek liberating army. 3000 wounds in one day!

Macedonians did not exist as a nation at the times of Ottoman Empire. In fact in Macedonia were Turks, Greeks, Bulgarians, Vlachs, Jews, Albanians, … All those peoples sent deputies in first Ottoman Parliament of 1908, but not "Macedonians". Carnegie Commission Report of Greek "atrocities" in Macedonia published at 1914 doesn´t mention any "Macedonian" people.

After Macedonia´s liberation from Turkish occupation and Slavic excruciation, Greece restored all known ancient Macedonian toponyms in Macedonia and macedoniazed all others. Thus we Macedonians proudly say Aigai, Thessaloniki, Aliakmon, Axios, Halastra, Argos, Ptolemais….while SlavoSkopians say Kutlesh, Solun, Bistritsa, Vardar, Kulakja, Hrupishta, Kajlar….

So, dear ethnic SlavoSkopians, if you want to test your macedonianess, please read that passage of Plutarch and tell us what do you feel. If you feel shame, then you are not Macedonians; if you feel pride then prove it and we will call you Macedonians.

Bre Risto, why a SlavoSkopian would like to come and live in such an evil, nazist, fascist country like Greece amongst arrogant, racist, atrocious, people?

It is obvious that Risto is raving in the bigger part of the article. He knows that all World knows that SlavoSkopians are Macedonian nothing and they must face, accept and confess the truth soon:

Dear SlavoSkopians, Somemacedonia is a good solution of the name problem. After that we could talk about other things who divide or unite our countries.

Istor

Macedonian, therefore Gree

[George S.]

Answer to Risto Stefov, #1
Istor the MacedonianMarch 23, 2009
This article is an answer to Risto Stefov´s article entitled "Modern Greece and the Macedonian Heritage – Part 12 – Is there a Misunderstanding?» and published here: http://www.americanchronicle.com/articles/view/95448 Please, read that article and this answer in parallel.

About names we Greeks have for SlavoSkopians: First it is well known and accepted by all World, including SlavoSkopians, that we Greeks cannot call them Macedonians because the last 3000 years we have this name for the Greeks of Macedonia. Second, we have asked SlavoSkopians many times to tell us a name we should call them after. They avoided answering. So, we are free to use any name, except humiliating ones: SlavoSkopians.

We don´t deny ethnic identity of any one. We deny to any non-Greek people the monopolization of the name of Macedonia. We have no problem with SlavoSkopians´ identity. We have big problem with the name they want for that identity. I am sure that they themselves have big problems with our Macedonian identity. That´s why they distort Macedonian history. The fact that Macedonians have always been Greeks is obvious. Only some SlavoSkopian propagandists attempt to turn SlavoSkopians as blind as to negate it. What did Macedonians forget to do in order to convince World that they were Greeks? What did SlavoSkopian heroes forget to do in order to convince World that they were Bulgarians? http://www.americanchronicle.com/articles/view/92469

Modern Greeks are as Greek as ancient ones. Blood and dna are not related to ethnicity, at least within a race. Whoever claims the opposite is racist by definition. Anyway, if SlavoSkopians allow us Greeks controlling their education system as Tito did we will call them Macedonians. We will not change their blood! Promise!

That 106841 decree, refereed by Risto, is about citizenship, not ethnicity. Greek state believes that whoever had Greek parents had Greek "education" within family and feels Greek. Ethnicity is not legalism; citizenship is.

SlavoSkopian refugees of Greek Civil War times are NOT political refugees. It is well known to the World and SlavoSkopians that they did not fight to change the regime in Greece but to annex Greek Macedonia to Yugoslavia and slavicize both Macedonia and Macedonians. So, they wanted to change the borders and the Greekness of Greece. It is obvious that this is what SlavoSkopians are still wanting. They have no other reason to insist to be named just Macedonians.

Yes mr Risto. Whoever feels Greek can be Greek ethnically. As Loring Danforth said " I belong to an ethnic group if I want it and they accept me". So, if a group of white human beens speak Greek and teach Greek to their pupils then they are accepted as Greeks by the big majority of Greeks. Be sure that Alexander the Great had no dna test to recognize Macedonian soldiers. Nor a tape to measure their penises´ length as lady Aleksovska pathetically did in a recent article. ( http://www.americanchronicle.com/articles/view/95012 ). There is a second crucial term in ethnicity´s "definition" by Danforth. So, whoever likes to be Macedonian shall be accepted as such by us Macedonians. If you SlavoSkopians want to be and be called Macedonians you must speak and teach Greek to your children.



If Alexander was Macedonian then Dame Gruev wasn´t and you SlavoSkopian are not. There is nothing Macedonian on you. Actually, you are obviously Bulgarians.

We are as Greek as ancient Greeks, because we feel Greeks and we make those feelings visible for we have Greek names, toponyms, ways, heroes, language and pride for glorious and famous times of Greek history, esp for that campaign that Macedonians did to spread Greek Language and Civilization to the World. On the other hand, you SlavoSkopians are not Macedonians for the same reasons. There is nothing Macedonian on you. In fact, you are ashamed of that campaign because it was Greek. You are the death of Macedonia: http://www.network54.com/Forum/41592...age/1129231616 Two persons from different ethnic groups have the same feelings but for different reasons and things. A Macedonian feels proud of that campaign, a SlavoSkopian feels proud of Dame Gruev (because SlavoSkopians intentionally ignore that he was Bulgarian). We feel pride when reading passage 5 from http://www.starkrealities.com/fortune.html. You feel shame for that. And finally, if you SlavoSkopians are Macedonians then Turks are Yunanis. http://www.network54.com/Forum/41882...age/1205065480

Would you care about Greece if we wanted to call it Macedonia? Sign a declaration in UN that you have no problem with that. Anyway, as Greeks, we do care about Macedonian name, fame and glory and we cannot allow you monopolizing them. This does prove that we are Greeks.

Macedonia (proper) is in Greece because of the will and blood of Macedonians. Greece is not GP as to occupy foreign lands. In contrary, we have lost many regions inhabited by Greeks esp at the beginning of 20th c. Pelagonia, Eastern Roumelia, Eastern Thrace, Ionia, Pontos, ….

Is there any non "artificial" identity, bre Risto? Yours, maybe? hahahahahahahaha! Give us a break, please!

Dear Greeks, it is obvious that SlavoSkopians have realized that they are not ethnically related to Macedonians, that´s why they attempt relating themselves to Macedonians racially and misrelating us from Greeks.

Istor

Macedonian, therefore Greek.

[email protected]

[George S.]

Noose – Chapter 1



By Stoian Kochov

Translated and edited by Risto Stefov

[email protected]

January 6, 2013



Foretellers of doom



The political committee in Bitola was dissolved around the middle of April 1945. In its place the Central Committee of the Communist Party of Macedonia (CPM) in Skopje, on April 23rd, 1945, created the Organizations NOF (National Liberation Front) simultaneously with AFZH (Women’s Anti-Fascist Front) and NOMS (People’s Liberation Youth Union of the Aegean Macedonians). These organizations belonged to the Macedonians from Aegean (Greek occupied) Macedonia. Their first message sent was: “MACEDONIAN BROTHERS! STAND FIRM AND LOOK FOR THE SALVATION THAT NOF AND AFZH WILL DELIVER!”


(Leading Macedonian activists who were convicted by the CPG (Communist Party of Greece) and had fled Greece and gone to Yugoslavia were accepted by the CPM and the CPY (Communist Party of Yugoslavia). Then with public support from the CPM and the CPY the Political Committee of Aegean Macedonia was constituted in October 1944. The First Aegean Macedonian Brigade was formed in November, 1944. In April 1945 NOF, AFZH and NOMS were simultaneously formed.)



1.



After the Second World War, trouble came to Rudino as unexpectedly as the early spring when suddenly the fields and meadows became green, the gardens flowered early and the mountains became infested with new revolutionaries and all kinds of gangs. One Sunday morning in May 1945 we heard the church bell ringing, informing us not of a death or a holiday but of something disturbing and strange. This was evident by the bell’s irregular rings and by Vane Mingov’s hoarse voice calling out: “Villagers! Oh Villagers! Go to the village square. Our people will speak to us. Don’t be afraid…”



“Newcomers! Who are these people with such mindless desire for power that makes them not only vile but also very gullible? Where do you come from, comrades? Hey friends, where are you from?” voices were heard asking.


The purpose of the newcomers visiting the village was introduced by File Jazhin, Secretary of the Main Organization, a communist and member of the immediate NOF leadership. The villagers were surprised when they discovered that the reason for their summoning was to start a revolution. But when Jazhin began to force everyone to become members of NOF and AFZH, people were even more surprised and were left with their mouths wide open. And we, the youth who had just turned seventeen, were left dumbfounded. Voices among the villagers were heard whispering: “Didn’t the war just end!?” Perhaps that was the first phase of the war but it had certainly begun a new journey for my generation.


Jazhin continued talking with a revolutionary tone of voice: “Remember your grandparents from Ilinden,” he said. “They too were not quite eighteen years of age when the first battles began and they fought with courage and dedication, becoming one of the most disciplined groups of fighters of that era. They rebelled and fought with courage as armed groups in this end of our world. Today, in this holy war, you will be led by NOF, behind which stand Marshal Tito and Generalissimo Stalin. It is time that our Macedonian cheek radiates light even at night! Nowhere has the Macedonian hero embarrassed or humiliated himself, he has always walked upright and that means a lot for all mankind, especially for us, the Macedonians.”



This is how Jazhin addressed the crowd, thus introducing this deliberate “national action” prepared by the Organizations NOF and AFZH. He continued:



“Dear villagers! Allow me to pass on to you this great joy that NOF, headed by Mitrovski, has organized its own armed units in Kostur, which are engaged in guerrilla warfare. They are the first units of our Macedonian army. NOF’s aim, directed by the Macedonian National Liberation Movement, is to apply all forms of struggle and to strive for self-determination and to unite the Macedonian people.”



2.



Ever since the first arrival of the activists in the village, Rudino was gripped by great excitement and suspicion. Six people were present belonging to the Organizations NOF and AFZH, all dressed in leather coats and brandishing Russian machine guns over their shoulders. Every man and woman in the village came to see them. There were also large groups of village children gathered in their presence. There were various stories spread about these activists. Some people were saying that they were fighters who had left ELAS (National Liberation Army of Greece) and had joined Tito's army, at General Tempo’s invitation. Now they had become hardened communists and were here to extinguish our sacred churches and monasteries. Others were whispering saying that the activists were there to extinguish their faith and pollute the holy water in which they were baptized. Yet others feared that the activists were there to defile their minds and ruin their love of God. Some were wondering if they were there to ruin their homes and erase their memories of God and their name.



But then a village woman spoke up. Her name was Ristana Shumenkova Bogdanova but in the village she was known as Traikovitsa Bogdanova, sister-in-law to Lina Goidova Bogdanova, better known as Lambrovitsa Bogdanova. During the large gathering Ristana said she had a question. The moment she spoke the entire crowd turned to listen to her. The activists frowned at her and changed their mood. Un-phased Ristana stepped forward onto the makeshift stage, standing upright and tall with her head held high and said: “I want to say something. Does it mean that we women will now all belong to the Anti-Fascist Front? Personally, I don’t believe that these organizations are Macedonian. If they are Macedonian why are they not called MNOF and MAFZH? (M for Macedonian). There is something unclear here! To what Macedonian front will you be taking us? Didn’t Germany just capitulate? Are there more Fascists? How are we going to establish this front and with what kind of weapons will we be fighting? And what kind of struggle will we be leading?



What about our children? With whom will we be leaving our children? What would be an even bigger shame is when our husbands working in America and Australia find out, what will they say? America will have the right to tell our husbands, ‘What is with you people? We employ you here so that your wives back home can pick up rifles and fight against Anglo-American imperialism?!’ You are forcing us to become Godless. And in what church will we pray then? Or are you playing a mock-war with us? If we give up our God and accept to follow your leader, who then will protect us from the anger of a neglected God? The ground that feeds us will then swallow us… Like insane women – without husbands and children. That would be the ultimate evil and we will forever walk the earth tarred…”



Ristana paused for a moment and then resumed her talk against the evil that these people were bringing upon them…



“Let me ask you again, are you not putting a NOOSE around our necks by doing this?”



Ristana Shumenkova Bogdanova stood there upright and alone with her stature. With her eyes open, arms spread out, heart wide open and as if a lump had gotten stuck in her throat, she stood there in despair but without losing hope. Her forehead became moist with sweat and she thought to herself that she had better not faint. And while feeling badly and waiting for an answer, she cursed through her teeth, “Kapka da ve udri.” She then raised her arms as if she was caught in a NOOSE.



One of the women from AFZH gave Ristana Shumenkova Bogdanova an inquisitive glance and said to her: “Your God is not a living God and cannot cause you any harm… We have all decided to fight against Anglo-American imperialism and, if need be, we will all die for the freedom of our people! And you Comrade Bogdanova, with what you said, we now know and understand that you and those like you are on the side of America.”



All at once, everyone started talking, shouting and reaching out to seize her and get her off the makeshift stage. At that moment the woman from AFZH, with a spark of a fighter in her eye and with a stern and nervous voice, said: “You are crazy – a sold out soul and here I am telling you about the communist revolution.”



Ristana at that point crossed herself and said: “God help me. Up to now we all knew that men made war. But you sister, what are you doing with that machine gun on your shoulder? Women are born to hold children on their chests, not guns that kill people! War and machine guns belong to men. The truth is that most men love war because it brings them glory and they take pleasure in fighting. Women do not enjoy war. We women are made to give birth and raise a nation, not kill one. We witnessed enough horror and barbarism in the German and Italian war; we don’t need any more wars. Why war again? Why is the AFZH calling on all Macedonian women to go to war en masse?”



Agitated by the bickering, Risto Kalchunov, at that moment, yelled at the AFZH woman saying: “You are not only wrong about God, you are wrong about us too. And you comrade should know that almost all of our men are migrant workers and are out there earning a living so that they can feed their families. And now you have declared them to be our enemies and working for the Anglo-American fascists? Why do you do that? Why do you anger and antagonize the villagers?”



Several giggling girls looked curiously at the newcomers. “Be quiet,” I said to them, “I want to hear what is going on.” I could barely keep myself from laughing because I could not believe the words coming out of the AFZH woman’s mouth. She spoke with such insolence that she reminded me of a banished bride from a good household…



We, the village boys, did not understand what was actually happening. We did not understand what was truly meant by a “revolution”. For us these were just words that File Jazhin used. I remember him whispering to me, “Look, in such a muddy situation you don’t say no! If you do, maybe tomorrow you will suffer just the same under communist rule. This is the time to say yes. You along with my son, as young people, must follow any orders given to you without objection. Were your grandfathers and mine not fighters of Ilinden? There will be no objections. You will listen and perhaps one day we Macedonians will gain our freedom...”


3.



So the people of NOF began “to lay the foundation for the ‘future’ of the Macedonian people and for Macedonia” and to fill the minds of this small nation with GREAT ILLUSIONS. Activists began to spread the message to villagers saying: “He who today does not feel the breath of Soviet-ization (which is sweeping across Europe) will be unconditionally and quickly rejected and trapped in a future classless society: in a United Macedonia within Yugoslavia.” One activist waving a newspaper showed us a statement made by Marshal Tito in Moscow in April 1945, published by the newspaper “The New York Times”, which said: “... If the Macedonians in Greece express desire to unite with the Macedonians in Yugoslavia, we will respect their wishes…”



There was a strong cry of “Hooray! Hooray, long live comrades Tito and Stalin” to this statement. The activists spoke so convincingly that one of the villagers said: “It would be terrible to stand in the way of these loyal people of ours who have dedicated themselves and directed their energies towards our salvation and towards the love of big brothers Tito and Stalin.” Another villager, unshaven, with red cheeks, sitting on the edge of the fence with his legs crossed and hands placed on his knees, smiled and jokingly spoke slowly but clearly in his Kostur dialect. He was called Sotir Gaidov-The learned. He was the son of Pop Damian Gaidov. Sotir turned towards the speaker and said: “The real reason for your visit is unclear. It sounds to me like this is someone’s fantasy, or a good strategy of a great revolutionary, a dreamer who wants to reshape the new Balkans or this is Tito’s plan to solve his internal problems on the backs of the Macedonians.



We the Macedonians are neither the first nor the last to be used in this great Balkan experiment, which you call ‘SOVET-IZATION OF THE BALKANS’. Strange are the times we live in. Balkan wars are usually fought on the backs of the Macedonians.
Every TRUE path is very difficult to take, but I want to know: First, what kind of future and government are you offering us? What are your thoughts and, according to you, would we Macedonians be able to stop the war and the eradication of our homeland? Perhaps today nobody believes that such a war could be utilized for the benefit of strangers and for us to be left with our finger in our mouth...



Surely you must know that on February 12th this year the Varkiza agreement was signed, an agreement between the CPG, EAM and ELAS on one side and the Plastiras Greek government and Skobi, the British General on the other, and that power to govern Greece was handed over to the British. Second, it bothers me that you don’t know that what you are proclaiming today as ‘the whole Macedonian people having the desire for a United Macedonia’ was also the attitude of Pijade, Rankovic, Djilas and Vlahov at the National Assembly of Serbia, held on November 10, 1944. But then, only two days later on November 12th, 1944, when Josip Broz - Tito met with a Greek delegation, he said: “The issue of unification of Aegean Macedonia with the other parts of Macedonia was never put in place.”



How about the attitude of big brother Stalin? After the Soviet Army entered Bulgaria there was talk about a Yugoslav-Bulgarian Federation, emphasizing the unification of Macedonia, which assumed the separation of Aegean Macedonia from Greece. Was this talk not the reason why Churchill traveled to Moscow on October 8th, 1944, where he and Stalin signed a mutual agreement that Greece now fully fell under the influence and control of Great Britain? Then, soon after that, British troops landed in Greece and on October 18th, 1944 the Papandreou government in exile was installed in Greece. Then on November 5th, 1944 orders were issued to disband the ELAS units. And with that the ‘SOVET-IZATION OF GREECE’ became one great big lie.



And really because you don’t know all these things you are running around, as our people would say ‘barefoot on thorns’. And by doing that are you not helping the Greek government and the British to completely stamp out our people? For what brothers and what Soviet-ization are you talking about?” asked Sotir Gaidov, continuing: “Have you really forgotten the Yalta agreement? (A meeting between the spheres of influence took place in Yalta where it was decided that all boundaries were to remain unchanged).



So I ask myself and many people ask themselves: What will happen with the formation of NOF and AFZH in Skopje under the leadership of the CPM and CPY? Are you not, with these organizations, perhaps unconsciously, being ordered by strangers to import a revolution into Aegean Macedonia? Perhaps this would be a good time to desire the past a little less and refrain from going back in time. Do you not see how the Macedonian consciousness of themselves and their reality has been fully turned into ideological activism? Don’t you see that with this, strangers are pushing us into the arms of the colonists (Greeks)? How complex can history be? Instead of seeking peace after a World War, we are now being asked to turn to fight another war, a senseless war. We are forcing our people to go to war against their will. This kind of war will never be justified! It is a deceiving enigma. Justice will be long and expensive and it could bring us genocide.


First, the Greek communists began a campaign to seize power but then ELAS turned around and surrendered its arms and turned its power over to Papandreou’s Greek government, which had just returned from exile! Second, the Yugoslav communists arrested and even killed Macedonian fighters who asked to go to Solun! And today the very same people who arrested the Macedonian fighters are the ones who are organizing NOF and AFZH! Don’t you think that they are pulling us into a dangerous trap? Don’t you think that perhaps they are putting our fate into a NOOSE, again?



There was truly a reason not to go to Solun on January 7th, 1944 because at that time the British were already in Greece and had, and still have, stationed some 200,000 troops, 400 aircraft and 3,000 tanks. Besides those, there were also 100,000 Greek soldiers. In addition to those, in Solun there were also about 10,000 Royal Yugoslav troops. All of them were still under the command of British General Skobi. Now I ask myself: ‘What are you doing here?’ Tito, the same person who justifiably prevented Macedonian fighters from going to Solun, almost a couple of months later, has sent you here?! You, in the name of NOF and AFZH are now calling the people to start a new war. But don’t you see that this is only a call to murder your own people? Don’t you see that this is a call for your own people to grab the arms that will slay them? Don’t you think that someone is perpetrating a great big lie on us?!

Why can’t you understand that your actions have nothing to do with the legitimacy or honour of our people? We Macedonians must not allow ourselves to be used in this way. We must not allow our people to be pushed to go to war. We must not allow others to impose an alien will on us. We have to accept the fact that in this way, through the call to war by NOF and AFZH, we have no realistic chance of success. But what I fear will happen is that, through these actions of NOF and AFZH, we will be crammed under the CPG umbrella and the Greeks are masters of manipulation. And just then we will not be able to defend our political ideals. Even as fighters we will not be able to defend our political stance which is beneficial to our people and to our homeland.



What do you think? Calling the Macedonian people to unite and join NOF and AFZH in good faith, is not someone else’s initiative supported by the CPG and the CPY? Has this idea been born and approved by our nation, the Macedonian people themselves? Will any one of us dare speak out against these disloyal patriotic ideas in front of these harsh totalitarian regimes? I don’t know about that! If anyone does, I am sure they will immediately be declared disobedient and rogue and you know such people are known to disappear and to end up in prison, in exile or, God forbid, under the ground as enemies of the people. Do you think we will find the strength to say, ‘Macedonian people, the leaders Tito or Zahariadis will not implement what they preach and promise?’


I am convinced that no one will understand the fraud you are perpetrating here. No one will be able to explain how through organizations such as NOF and AFZH some can perpetrate such deliberate actions. I remember the words my grandfather told me, ‘He who does not love and respect his own, will be used by strangers as many times as they need to use him’.”



4.



Radio London reported that a meeting of the “Big three” was held from July 17th to August 5th, 1945 in the palace Selienkof located in the town of Potsdam near Berlin. The meeting accomplished basically nothing except that it started the so-called ‘Cold War’. The anti-Hitler coalition allies consisting of Great Britain (Winston Churchill), the United States (Harry Truman) and the Soviet Union (dictator of the USSR, Joseph Visarionovich Stalin), who, in their final effort managed to defeat German fascism, ceased to love each other, setting the stage for our more recent history that only later became known as the Cold War era. It was at this conference in Potsdam that Winston Churchill also coined the phrase “iron curtain” which divided Europe into spheres of interest.


5.


The Greek reactionaries defined NOF as treacherous, autonomist and extremely “dangerous” to Greek national interests. Then in April and June 1945, at their XI and XII Central Committee Plenums, the CPG Central Committee made ignorant decisions to actually not recognize NOF, resulting in a frontal attack against its leading cadres and against all Macedonians who were members of this and other organizations. The following statement was made regarding NOF by the CPG Central Committee at Plenum XII in June 1945: “NOF, with its rapid popularization and with its military formations, is dangerously threatening the Greek character of Macedonia, Greece’s positions and interests therein and Greece’s territorial integrity.”



With statements such as these, especially the one about Greece’s territorial integrity being in “danger” from NOF, the CPG practically declared war on the Macedonians. This was a call on the Greek population in Macedonia and in all of Greece to fight against NOF in order to save Macedonia because the CPG feared that Tito had “aggressive plans against Greek Macedonia and wanted to annex Aegean Macedonia to Yugoslavia.”






Глава 1.



Предвесници на злото



Кон средината на април 1945 година. Политичката комисија (4) во Битола веќе беше распуштена. Наместо неа, при ЦК на КПМ во Скопје, на 23 април 1945 година се конституира, односно се формира Народноослободителниот фронт – НОФ (истовремено АФЖ и НОМС) на Македонците од Егејска Македонија и првата порака што им беше упатена гласеше:

“БРАЌА МАКЕДОНЦИ! СТОЈТЕ ЦВРСТО И ГЛЕДАЈТЕ ГО СПАСЕНИЕТО ШТО ЌЕ ВИ ГО ДОНЕСЕ НОФ И АФЖ!”



1.

Во Рудино, и по Втората светска војната, некако злото доаѓаше од недоапица; брзо како и пролетта. Одеднаш полето и планините раззеленуваа, ливадите и градините се ишаруваа со најразновидни цвеќиња, а планините се полнеа со нови револуционери и разни банди.

Едно мајско неделно утро во1945 година, ги слушаме ударите на камбаната кои не известуваат ни за мртовец ни божји за празник, туку претставуваат тревожни и чудни, безредни клепања, а потоа и тревожниот рапав глас на Ване Мингов:



“Селани! Ој селани! Ве повикувам на сретсело. Ќе ни зборуваат нашите. Не плашете се…”

“Новодојдени! Кои се овие луѓе со таква безумна желба за власт што ги прави не само подмолни туку и премногу лековерни.”

Од каде доаѓате, другари!

Еј пријатели, од каде сте?

Веста за новодојдените ја прочита Филип Јажин, секретар на Основната организација, комунист и член на потесното раководство на НОФ.

Селаните беа зачудени кога дознаа дека причината за нивното доаѓање било кревањето на револуција. Но кога почна да ги прозива дека сите треба да станат членови на НОФ и АФЖ, останаа со зинати усти, а и ние што бевме штотуку влезени во седумнаесеттата година, се острелушивме.

Се слушнаа гласови:

“Па нели војната заврши!?” – шепнеа селаните.

Можеби тоа беше првиот влез во мрежата на војната и оттогаш почна патешествието на мојата генерација.

Јажин со продолжи револуционерен тон:

-Спомнете си за вашите дедовци илинденци. И тие беа на неполни 18 години кога во првите борби со својата смелост и непоколебливост станаа едни од најдисциплинираните борци во комитските чети и бездруго најхрабри револуционери во овој наш крај. Во оваа света војна на чело со НОФ, зад нас стојат маршал Тито и генаралисимусот Сталин. Време е нашиот македонски образ и во ноќта светлина да зрачи! Јунак македонски, никаде не се посрамотил или понижил, одел со исправен ‘рбет, а тоа за човекот и особено за нас Македонците многу значи.

Така ја објасни оваа обмислена национална акција на организациите НОФ (Народноослободителен фронт) и АФЖ (Антифашистички фронт на жените) и пред насобраните продолжи:

-Драги селани! Да ви ја пренесам големата радост дека во костурско, едновремено, НОФ, на чело со Митровски, организира и свои вооружени единици, кои развија герилска борба. Тие се првите единици на нашата македонска војска. Целта на организацијата НОФ, која застана на чело на македонското националноослободително движење, е со примена на сите форми на борба, да се бори за самоопределување и обеденивање на македонскиот народ.



2.

Но уште првото доаѓање на активистите, предизвика голема возбуда во селото Рудино. Ги имаше шестмина од организациите НОФ и АФЖ, облечени во кожени палта и со нарамени руски автомати.

Секој маж и секоја жена дојде да ги види, па дури и цела сурија деца. Се ширеа разни приказни за овие луѓе, дека биле од оние борци што биле пребегани од ЕЛАС во Титовата армија, по покана од Титовиот генерал Темпо. Сега тие станале закоравени комунисти и сакаат да ни ги изгаснат светите цркви и манастири Селаните шепотеа: Сакаат да ни ја изгнасат и испоганат и нашата света вода, во која сме крстени сите ние. Да ни исчезнат и молитвите наши, сакаат да ни го помрачат умот, нашата љубов и вера. Сакаат да ни ги урнат домовите, да ни ги избришат спомените за нашиот Бог и нашето име.

Но откако една селанка, Ристана Шуменкова Богданова, која сите ја знаеја како Трајковица Богданова, (јатрва на Лина Гајдова Богданова – Ламбровица Богданова), на големиот собир рече дека има прашање, сите се опулија кон неа, а активистите се намусија и ја сменија својата настројба.

Таа подизлезе напред со исправена става и лесно крената глава, што ја засилуваше миловидната каприциозност на нејзиното лице и им се обрати:

-Сакам нешто да кажам.

Значи, сега сите ние жените ќе му припаѓаме на Антифашистичкиот фронт.

Јас не ви верувам дека овие организации се македонски. Ако се македонски, зошто не се викаат МНОФ и МАФЖ. Ова нешто е нејасно!

На кој македонски фронт ќе не носите? Па нели Германија капитулира, зар има уште фашисти? И кај ќе го ставиме тој фронт и со какво оружје ќе се бориме? И каква борба ќе водиме?

А децата? На кого ќе ги оставиме? Но уште поголем срам, кога ќе слушнат нашите мажи во Америка и Австралија, што ќе речат?

Значи, Америка со право ќе им рече на нашите мажи: “Абре луѓе, што станува со вас? Вашите жени зедоа пушки против англоамериканскиот империјализам?! Не терате да бидеме безбожни. И во која црква ќе си ја правиме молитвата? Или со нас си играте мајтап-војна.

Ако се откажеме од нашиот Бог и ако го прифатиме и следиме вашиот главатар, кој ќе не штити од гневот на нашиот запоставен Бог? Па тогаш, нека не голтне земјава што не храни… Како улавки - без мажи и деца.

Тоа ќе биде исконско зло. Така катраносани ќе шетаме по гората…

И продолжи да реди и да го колне злото што го донеле овие луѓе… велејќи:

-Но пак да ве опитам: дали со ова што правите, нам не ни ја ставате ЈАМКАТА?

Ристана Шуменкова-Богданова остана простум, сама со својот стас. Со очите отворени, со рацете раширени, со срцето отворено, чиниш ѝ застана грутка во грлото.

Чека во очај, без да загуби надеж. Челото ѝ се ороси со пот, си мислеше во себе да не се онесвести. Лошо ѝ беше и низ заби проколна “Капка да ве удри”.

Веќе ги крена рацете, чиниш се препушти на ЈАМКАТА.

Една афежистка, стана и упати испитувачки поглед кон Ристана Шуменкова-Богданова, па кон сите рече:

-Вашиот Бог не е жив и не може да ви нанесе никакво зло… Сите ние решивме да се бориме против англоамериканскиот империјализам и, ако треба, ќе умреме за слободата на својот народ!

А ти, другарке Богданова, со тоа што кажа, сега знаеме дека ти, и таквите како тебе, нам, на борците, ни е јасно дека сте на страната на Америка.

Сите почнаа да зборуваат истовремено, викаа и посегаа да ја дофатат и симнат од импровизираната бина. Во тој миг во очите на афежистката блесна искра на буден борец, а гласот ѝ стана непријателски и уплашено рече:

-Па вие сте биле улави – продадени души, а јас ви зборувам за комунистичка револуција.

Трајковица се прекрсти и рече:

-Бог да ни е на помош. Досега сите знаевме дека мажите ја прават војната. Што си се натопорила, мори сетро, со тој автомат. Жената е родена да држи дете на гради, а не пушка што убива луѓе! Војната, тие машинки за убивање им припаѓаат на мажите. Вистина е дека повеќето од мажите ја сакаат војната, зашто им носи слава и тоа им прави задоволство во борбата, жените не уживаат во тоа. Ние жените сме за раѓање и одгледување на родот за нацијата.

Видовме, каков ужас и варварство ни остави војната со Германците и Италјанците.

Зошто пак војна? Зошто македонските жени ги повикувате масовно да влезат во војна преку таа ваша организација АФЖ!?

Во тој миг Ристо Калчунов, окуражен, ѝ викна на афежистката:

-Човек да се плаши од вас, значи, вие не грешите само спрема нас туку и спрема Бога. Па вие, другарке, добро знаете дека сите наши луѓе се печалбари и со тоа си го хранеа семејството, а вие ги прогласувате за непријатели и англоамерикански фашисти! Зошто прајте така? Ги дивите и ги анатемосувате селаните.

Неколку раскикотени девојченца гледаа љубопитно во новодојдените.

Молчете. Сакам да слушам што се случува, им реков.

Едвај успеав да се воздржам и да не се насмеам, зашто не им верував на фразите со кои се служеше афежистката, беа толку излитени што во мене будеа слика на протерана невеста од домаќинска куќа…

Ние, селските момчиња, не разбиравме што се случуваше всушност. Не разбиравме што значи навистина “револуција”, само зборовите на Филе Јажин му ги паметам кога еднаш ми прошепоти и рече: - Слушај, во ваква матна ситуација нема да велиш не! Но што знаеш, можеби утре во комунизмот ќе страдаш. Такво е времето. Вие со син ми, како младинци, ќе исполнувате секакви наредби без приговор. Твоите дедовци и моите нели беа илинденци. Нема да приговараш. Ќе слушаш, можеби еден ден и ние Македонците ќе ја дочекаме слободата…



3.

И така нофтите “удирајќи ги темелите за ‘иднината’ на Македонците и Македонија”, почнаа да му пропагираат на својот мал народ ГОЛЕМИ ИЛУЗИИ.

Активистите им се обраќаа на селаните: “Тој што денес нема да го насети здивот на советизацијата (што ја зафати цела Европа), значи, безусловно брзо ќе биде отфрлен и заробен во идното бескласно општество: во една обединета Македонија во рамките на Југославија”.

А еден од нив мавта со весникот и покажува на изјавата што ја дал маршал Тито во весник “Њујорк тајмс.” Во Москва во април 1945 година, во која се вели: “…Ако Македонците од грчките области изразат желба да се обединат со другите Македонци, Југославија ќе ги почитува нивните желби…”

По ова се слушна силен вик: “Ура! Ура, да живеат другарот Тито и Сталин”.

Тие зборуваа толку убедливо што еден од селаните рече:

“Бесмислено би било да им се застанува на патот на овие наши предани луѓе кои сета своја енергија ја насочиле кон спасот наш и кон љубовта на големите браќа Тито и Сталин”.

А еден друг селанец, со прекрстени нозе, седеше на самиот крај на оградата. Образите му беа црвени, небричен, а се држеше молчаливо; со рацете отпуштени на колената. Имаше темнокостенливи очи и светлозлатеста коса. Се насмевна како на некоја блага шега. Зборуваше полека, јасно развлекувајќи ги зборовите, како што зборуваат во Костурско, а се викаше Сотир Гајдов-Ученото, син на поп Дамјан Гајдов. Се сврте кон говорникот и му рече:

-Вистинската причина за вашето доаѓање е нејасна. Ова е нечија фантазија, или добра стратегија на голем револуционер, сонувач што сака да создаде ново балканско прекројување или со тоа Тито сака да си ги реши внатрешните проблеми преку грбот на Македонците.

Ние Македонците не сме ни први ни последни што ќе бидат употребени во овој голем балкански експеримент, во кој велите: СОВЕТИЗАЦИЈА НА БАЛКАНОТ.

Чудни се времињата во кои опстојуваме. Настаните од балканските војни најчесто се случуваат зад грбот на Македонците.

Секој ВИСТИНСКИ пат е мошне тежок, но сакам да знам:

Прво, каква иднина и власт ни нудите вие? Кои се вашите мисли и дали, според вас, ние Македонците можеме да ги спречиме војната и нашето искоренување од родниот крај? Можеби денес никој не верува дека војната би можела да биде искористена во корист на туѓинците, а ние да си останеме со прстот в уста…

Кога знаете дека конечно во Грција, на 12 февруари оваа година, во Варкиза се потпиша договор меѓу раководителите на КПГ, ЕАМ и ЕЛАС, а од другата страна владата на Пластирас и британскиот генерал Скоби, и власта е во рацете на владата и на Британците.

Второ, ме чуди тоа што не знаете дека во народното собрание на Србија, што се одржа на 10 ноември 1944 година, ставовите на Пијаде, Ранковиќ, Ѓилас и Влахов биле за ставот што вие го прокламирате: “Целиот македонски народ има желба за целосно обеднување на Македонија”, но само по два дена, на 12 ноември 1944 година, Јосип Броз – Тито, кога се сретнал со грчката делегација, им изјавил: “Прашањето за обединувањето на егејскиот дел на Македонија со другите делови на Македонија не треба да се поставува”. А и ставот на големиот брат Сталин бил следниот, по влегувањето на советската армија во Бугарија и истакнувањето на идејата за југословенскобугарската федерација, а особено потенцирањето на обединувањето на Македонија, што претпоставувало одвојување на егејскиот дел на Македонија од Грција, биле силни причини Черчил да отпатува за Москва на 8 октомври 1944 година, каде што со Сталин потпишале заеднички договор со кој Грција целосно паднала под влијание на Велика Британија. Набргу потоа британските сили се истоварија во Грција, а на 18 октомври 1944 година пристигна од емиграција владата на Папандреу и тој на 5 ноември издава наредба да се распуштат единиците на ЕЛАС. А со тоа и СОВЕТИЗАЦИЈАТА на Грција станува голема лага.

Зар вие не го знаете тоа и така истрчувате, што вели нашиот народ, “боси во трње”. Зар со тоа не им помагате на легитимната влада на Грција и на Британците е да го дотолчат нашиот народ.

За какви браќа и каква советизација ни зборувате? - рече Сотир Гајдов и продолжи:

-Зар ги заборавате решенијата во Јалта (5).

Се прашувам, но и многу луѓе се прашуваат:

Што ќе се случи со формирањето на НОФ и АФЖ во Скопје под раководство на КПМ/КПЈ? Дали вие со овие организации, можеби несвесно по налог на туѓинците, правите увоз на револуција во Егејска Македонија! Можеби ова е време кога се помалку го посакуваме минатото. И враќањето назад. Зар македонската свест за себе, за својата реалност не е целосно свртена кон идеолошкиот активизам? Зар со ова туѓинците не посакуваат пак да не турнаат во преграткита на колонистите?

Колку сложена е историјата! Наместо по Втората светска војна да одиме право кон мир, сега се свртуваме кон бесмислена војна. Луѓето сосила ќе ги тераме, не прашувајќи ги за нивната волја. Таквата војна ќе нема оправдување.



Подла загатка. Правдата ќе биде долга и скапа: може да ни донесе геноцид.

Прво од грчката страна: зошто грчките комунисти не ја почнаа подготовката за заземање на власта, туку Елас го предаде оружјето и власта ѝ ја предаде на грчката влада на Папандреу што се врати од емиграција?

Второ од југословенска страна: зошто македонските војници кои посакаа да одат на Солун беа сите арестувани и некои дури ликвидирани, а денес токму тие што ги арестуваа македонските војници ни ги организираат НОФ и АФЖ и пак не сплеткуваат во опасна замка, а можеби и ни ја стават повторно судбоносната ЈАМКА.

Навистина, тогаш, на 7 јануари 1944 година, имало причини да не се оди на Солун, затоа што во тоа време Британците во Грција имале (но и сега ги има) стационирано околу 200.000 војници, 400 авиони и 3.000 тенкови. Покрај нив имало и сега има околу 100.000 грчки војници, и во Солун се наоѓале, и се уште ги има, околу 10.000 војници на кралска Југославија. Сите тие биле и се уште се под команда на британскиот генерал Скоби.

Сега јас се прашувам: Вие што сакате тука? Тито, кој тогаш, разумно ги спречи македонските војници да не одат на Солун, по неполни два месеца ве праќа вас?! Вие со оваа акција на НОФ и АФЖ вршите повик за војна? Но тоа е повик за (само)убиств на сопствениот народ. Повик да се фатиме за смртоносно оружје. Дали сега со нас не се прави една голема измама?!

Зар не можете да разберете дека оваа ваша акција нема никаква врска со оправданоста или чесноста спрема соопствениот народ? Ние Македонците не смееме да си дозволиме токму на овој начин да бидеме искористени. Да го тераме соопствениот народ во војна. Со овој чин си дозволуваме да ни се наметне туѓиот тутор, и тогаш ќе мора да се помириме со фактот дека немаме реални шанси за успех во овој повик на нашиот народ во Народноослободителниот фронт – НОФ и АФЖ. Но јас сега се плашам дека по овие акции ќе не пикнат под чадорот на КПГ, а Грците се мајстори да манипулираат со нас. И токму тогаш нема да можеме да ја одбраниме извесната политичка идеја како борци да браниме извесен политички став како полезен за нашиот народ и нашата татковина.

Што мислите? Зар тоа што сега вие го повикувате македонскиот народ да се обедини со добра волја и да влезе во НОФ и АФЖ, не е нечија туѓа иницијатива потхранета од КПГ и КПЈ, а не родена и одобрена од самиот наш народ? Не знам; во овие сурови тоталитарни режими, ако некој од нас ќе може да се дрзне и да проговори за изневерените патриотски идеали, убеден сум дека веднаш ќе не прогласат за непослушни, а за таквите непослушни е познато како исчезнуваат: на робија, во прогонство или, не дај Боже – под земја, како непријатели на народот. Што мислите, ќе најдеме ли сили да речеме: народе македонски! Водачот Тито, или Захаријадис, не го спроведува она што ни го проповедаше а и вети?

Убеден сум дека никој нема да може да ја разбере вашата измама ниту ќе може да ја објасни како е обмислена оваа ваша акција преку организациите НОФ и АФЖ.

Сега си припомнувам на зборовите од дедо ми:

“Тој што не си го сака и почитува своето, тој ќе биде искористен толку пати колку им е потребен на туѓинците.”



4.

Радио Лондон јави дека состанокот на “Големата тројка” што се одржа од 17 јули до 5 август 1945 година во гратчето Потсдам близу Берлин, во дворецот Селиенкоф, во основата бил бесполезен, освен за една историска релевантна последица – отворањето на таканаречената Студена војна. Оттогаш сојузниците на антихитлеровската коалиција, Велика Британија (Винстон Черчил), САД (Хари Труман) и Советскиот Сојуз (самодржецот на СССР, Јосиф Висарионович Сталин), кои со крајни напори успеаја да го победат германскиот фашизам, престанаа да се сакаат меѓусебе, отворајќи ја онаа етапа во поновата историја што дури подоцна ќе го добие името Студена војана.

Токму на конференцијата во Потсдам, Винстон Черчил ја формулира синтагмата за “железната завеса” што ја означи поделбата на Европа на сфери на интерес.



5.

Грчката реакција ја оквалификува организацијата НОФ како предавничка, автономистичка и крајно “опасна” за националните интереси на Грција. Но истовремено се одговори и ЦК на КПГ (април и јуни 1945 година), на XI и XII пленум на ЦК на КПГ, и донесе одлуки кои се карактеристични по игнорирањето и фактичкото непризнавање на македонското НОД, односно НОФ. И со тоа беше отворена фронтална борба против водечките кадри на НОФ, односно против сите Македонци кои членуваа во овие организации.

Во врска со тоа на XII пленум на ЦК на КПГ (јуни 1945) се вели: “НОФ, со брзото омасовување и со своите воени формации, опасно ги загрозува грчкиот карактер на Македонија, грчките позиции и интереси во неа, територијалниот интегритет на грчката држава”.

Практично, со прогласувањето на таквите ставови, односно за територијалниот интегритет на Грција, што е “загрозен” од македонското НОД, организирано и сега во НОФ, се јави како повик до грчкиот народ во Македонија и цела Грција да се бои против НОФ, да ја спаси Македонија, зашто се стравуваше дека Тито имал “Завојувачки планови против грчка Македонија и сакал да ја присоедини (анектира) Егејска Македонија”.





4 “Водечките македонски активисти, осудувани од КПГ, беа прифатени од КПМ/КПЈ. Со јавна поддршка на КПМ/КПЈ се конституира Политичка комисија за Егејска Македонија (октомври 1944), се формира Првата македонска егејска бригада (ноеври 1944), а потоа, наместо нив се формира сенародна политичка организација, народен ослободителен фронт – НОФ (истовремено АФЖ и НОМС во април 1945), чија военополитичка активност наскоро стана основен белег на времето во тој дел на Македонија.



5 На средбата во Јалта е договорена поделбата на сфери на влијанието и границите да останат статус кво.

[George S.]

Noose – Chapter 1



By Stoian Kochov

Translated and edited by Risto Stefov

[email protected]

January 6, 2013



Foretellers of doom



The political committee in Bitola was dissolved around the middle of April 1945. In its place the Central Committee of the Communist Party of Macedonia (CPM) in Skopje, on April 23rd, 1945, created the Organizations NOF (National Liberation Front) simultaneously with AFZH (Women’s Anti-Fascist Front) and NOMS (People’s Liberation Youth Union of the Aegean Macedonians). These organizations belonged to the Macedonians from Aegean (Greek occupied) Macedonia. Their first message sent was: “MACEDONIAN BROTHERS! STAND FIRM AND LOOK FOR THE SALVATION THAT NOF AND AFZH WILL DELIVER!”


(Leading Macedonian activists who were convicted by the CPG (Communist Party of Greece) and had fled Greece and gone to Yugoslavia were accepted by the CPM and the CPY (Communist Party of Yugoslavia). Then with public support from the CPM and the CPY the Political Committee of Aegean Macedonia was constituted in October 1944. The First Aegean Macedonian Brigade was formed in November, 1944. In April 1945 NOF, AFZH and NOMS were simultaneously formed.)



1.



After the Second World War, trouble came to Rudino as unexpectedly as the early spring when suddenly the fields and meadows became green, the gardens flowered early and the mountains became infested with new revolutionaries and all kinds of gangs. One Sunday morning in May 1945 we heard the church bell ringing, informing us not of a death or a holiday but of something disturbing and strange. This was evident by the bell’s irregular rings and by Vane Mingov’s hoarse voice calling out: “Villagers! Oh Villagers! Go to the village square. Our people will speak to us. Don’t be afraid…”



“Newcomers! Who are these people with such mindless desire for power that makes them not only vile but also very gullible? Where do you come from, comrades? Hey friends, where are you from?” voices were heard asking.


The purpose of the newcomers visiting the village was introduced by File Jazhin, Secretary of the Main Organization, a communist and member of the immediate NOF leadership. The villagers were surprised when they discovered that the reason for their summoning was to start a revolution. But when Jazhin began to force everyone to become members of NOF and AFZH, people were even more surprised and were left with their mouths wide open. And we, the youth who had just turned seventeen, were left dumbfounded. Voices among the villagers were heard whispering: “Didn’t the war just end!?” Perhaps that was the first phase of the war but it had certainly begun a new journey for my generation.


Jazhin continued talking with a revolutionary tone of voice: “Remember your grandparents from Ilinden,” he said. “They too were not quite eighteen years of age when the first battles began and they fought with courage and dedication, becoming one of the most disciplined groups of fighters of that era. They rebelled and fought with courage as armed groups in this end of our world. Today, in this holy war, you will be led by NOF, behind which stand Marshal Tito and Generalissimo Stalin. It is time that our Macedonian cheek radiates light even at night! Nowhere has the Macedonian hero embarrassed or humiliated himself, he has always walked upright and that means a lot for all mankind, especially for us, the Macedonians.”



This is how Jazhin addressed the crowd, thus introducing this deliberate “national action” prepared by the Organizations NOF and AFZH. He continued:



“Dear villagers! Allow me to pass on to you this great joy that NOF, headed by Mitrovski, has organized its own armed units in Kostur, which are engaged in guerrilla warfare. They are the first units of our Macedonian army. NOF’s aim, directed by the Macedonian National Liberation Movement, is to apply all forms of struggle and to strive for self-determination and to unite the Macedonian people.”



2.



Ever since the first arrival of the activists in the village, Rudino was gripped by great excitement and suspicion. Six people were present belonging to the Organizations NOF and AFZH, all dressed in leather coats and brandishing Russian machine guns over their shoulders. Every man and woman in the village came to see them. There were also large groups of village children gathered in their presence. There were various stories spread about these activists. Some people were saying that they were fighters who had left ELAS (National Liberation Army of Greece) and had joined Tito's army, at General Tempo’s invitation. Now they had become hardened communists and were here to extinguish our sacred churches and monasteries. Others were whispering saying that the activists were there to extinguish their faith and pollute the holy water in which they were baptized. Yet others feared that the activists were there to defile their minds and ruin their love of God. Some were wondering if they were there to ruin their homes and erase their memories of God and their name.



But then a village woman spoke up. Her name was Ristana Shumenkova Bogdanova but in the village she was known as Traikovitsa Bogdanova, sister-in-law to Lina Goidova Bogdanova, better known as Lambrovitsa Bogdanova. During the large gathering Ristana said she had a question. The moment she spoke the entire crowd turned to listen to her. The activists frowned at her and changed their mood. Un-phased Ristana stepped forward onto the makeshift stage, standing upright and tall with her head held high and said: “I want to say something. Does it mean that we women will now all belong to the Anti-Fascist Front? Personally, I don’t believe that these organizations are Macedonian. If they are Macedonian why are they not called MNOF and MAFZH? (M for Macedonian). There is something unclear here! To what Macedonian front will you be taking us? Didn’t Germany just capitulate? Are there more Fascists? How are we going to establish this front and with what kind of weapons will we be fighting? And what kind of struggle will we be leading?



What about our children? With whom will we be leaving our children? What would be an even bigger shame is when our husbands working in America and Australia find out, what will they say? America will have the right to tell our husbands, ‘What is with you people? We employ you here so that your wives back home can pick up rifles and fight against Anglo-American imperialism?!’ You are forcing us to become Godless. And in what church will we pray then? Or are you playing a mock-war with us? If we give up our God and accept to follow your leader, who then will protect us from the anger of a neglected God? The ground that feeds us will then swallow us… Like insane women – without husbands and children. That would be the ultimate evil and we will forever walk the earth tarred…”



Ristana paused for a moment and then resumed her talk against the evil that these people were bringing upon them…



“Let me ask you again, are you not putting a NOOSE around our necks by doing this?”



Ristana Shumenkova Bogdanova stood there upright and alone with her stature. With her eyes open, arms spread out, heart wide open and as if a lump had gotten stuck in her throat, she stood there in despair but without losing hope. Her forehead became moist with sweat and she thought to herself that she had better not faint. And while feeling badly and waiting for an answer, she cursed through her teeth, “Kapka da ve udri.” She then raised her arms as if she was caught in a NOOSE.



One of the women from AFZH gave Ristana Shumenkova Bogdanova an inquisitive glance and said to her: “Your God is not a living God and cannot cause you any harm… We have all decided to fight against Anglo-American imperialism and, if need be, we will all die for the freedom of our people! And you Comrade Bogdanova, with what you said, we now know and understand that you and those like you are on the side of America.”



All at once, everyone started talking, shouting and reaching out to seize her and get her off the makeshift stage. At that moment the woman from AFZH, with a spark of a fighter in her eye and with a stern and nervous voice, said: “You are crazy – a sold out soul and here I am telling you about the communist revolution.”



Ristana at that point crossed herself and said: “God help me. Up to now we all knew that men made war. But you sister, what are you doing with that machine gun on your shoulder? Women are born to hold children on their chests, not guns that kill people! War and machine guns belong to men. The truth is that most men love war because it brings them glory and they take pleasure in fighting. Women do not enjoy war. We women are made to give birth and raise a nation, not kill one. We witnessed enough horror and barbarism in the German and Italian war; we don’t need any more wars. Why war again? Why is the AFZH calling on all Macedonian women to go to war en masse?”



Agitated by the bickering, Risto Kalchunov, at that moment, yelled at the AFZH woman saying: “You are not only wrong about God, you are wrong about us too. And you comrade should know that almost all of our men are migrant workers and are out there earning a living so that they can feed their families. And now you have declared them to be our enemies and working for the Anglo-American fascists? Why do you do that? Why do you anger and antagonize the villagers?”



Several giggling girls looked curiously at the newcomers. “Be quiet,” I said to them, “I want to hear what is going on.” I could barely keep myself from laughing because I could not believe the words coming out of the AFZH woman’s mouth. She spoke with such insolence that she reminded me of a banished bride from a good household…



We, the village boys, did not understand what was actually happening. We did not understand what was truly meant by a “revolution”. For us these were just words that File Jazhin used. I remember him whispering to me, “Look, in such a muddy situation you don’t say no! If you do, maybe tomorrow you will suffer just the same under communist rule. This is the time to say yes. You along with my son, as young people, must follow any orders given to you without objection. Were your grandfathers and mine not fighters of Ilinden? There will be no objections. You will listen and perhaps one day we Macedonians will gain our freedom...”


3.



So the people of NOF began “to lay the foundation for the ‘future’ of the Macedonian people and for Macedonia” and to fill the minds of this small nation with GREAT ILLUSIONS. Activists began to spread the message to villagers saying: “He who today does not feel the breath of Soviet-ization (which is sweeping across Europe) will be unconditionally and quickly rejected and trapped in a future classless society: in a United Macedonia within Yugoslavia.” One activist waving a newspaper showed us a statement made by Marshal Tito in Moscow in April 1945, published by the newspaper “The New York Times”, which said: “... If the Macedonians in Greece express desire to unite with the Macedonians in Yugoslavia, we will respect their wishes…”



There was a strong cry of “Hooray! Hooray, long live comrades Tito and Stalin” to this statement. The activists spoke so convincingly that one of the villagers said: “It would be terrible to stand in the way of these loyal people of ours who have dedicated themselves and directed their energies towards our salvation and towards the love of big brothers Tito and Stalin.” Another villager, unshaven, with red cheeks, sitting on the edge of the fence with his legs crossed and hands placed on his knees, smiled and jokingly spoke slowly but clearly in his Kostur dialect. He was called Sotir Gaidov-The learned. He was the son of Pop Damian Gaidov. Sotir turned towards the speaker and said: “The real reason for your visit is unclear. It sounds to me like this is someone’s fantasy, or a good strategy of a great revolutionary, a dreamer who wants to reshape the new Balkans or this is Tito’s plan to solve his internal problems on the backs of the Macedonians.



We the Macedonians are neither the first nor the last to be used in this great Balkan experiment, which you call ‘SOVET-IZATION OF THE BALKANS’. Strange are the times we live in. Balkan wars are usually fought on the backs of the Macedonians.
Every TRUE path is very difficult to take, but I want to know: First, what kind of future and government are you offering us? What are your thoughts and, according to you, would we Macedonians be able to stop the war and the eradication of our homeland? Perhaps today nobody believes that such a war could be utilized for the benefit of strangers and for us to be left with our finger in our mouth...



Surely you must know that on February 12th this year the Varkiza agreement was signed, an agreement between the CPG, EAM and ELAS on one side and the Plastiras Greek government and Skobi, the British General on the other, and that power to govern Greece was handed over to the British. Second, it bothers me that you don’t know that what you are proclaiming today as ‘the whole Macedonian people having the desire for a United Macedonia’ was also the attitude of Pijade, Rankovic, Djilas and Vlahov at the National Assembly of Serbia, held on November 10, 1944. But then, only two days later on November 12th, 1944, when Josip Broz - Tito met with a Greek delegation, he said: “The issue of unification of Aegean Macedonia with the other parts of Macedonia was never put in place.”



How about the attitude of big brother Stalin? After the Soviet Army entered Bulgaria there was talk about a Yugoslav-Bulgarian Federation, emphasizing the unification of Macedonia, which assumed the separation of Aegean Macedonia from Greece. Was this talk not the reason why Churchill traveled to Moscow on October 8th, 1944, where he and Stalin signed a mutual agreement that Greece now fully fell under the influence and control of Great Britain? Then, soon after that, British troops landed in Greece and on October 18th, 1944 the Papandreou government in exile was installed in Greece. Then on November 5th, 1944 orders were issued to disband the ELAS units. And with that the ‘SOVET-IZATION OF GREECE’ became one great big lie.



And really because you don’t know all these things you are running around, as our people would say ‘barefoot on thorns’. And by doing that are you not helping the Greek government and the British to completely stamp out our people? For what brothers and what Soviet-ization are you talking about?” asked Sotir Gaidov, continuing: “Have you really forgotten the Yalta agreement? (A meeting between the spheres of influence took place in Yalta where it was decided that all boundaries were to remain unchanged).



So I ask myself and many people ask themselves: What will happen with the formation of NOF and AFZH in Skopje under the leadership of the CPM and CPY? Are you not, with these organizations, perhaps unconsciously, being ordered by strangers to import a revolution into Aegean Macedonia? Perhaps this would be a good time to desire the past a little less and refrain from going back in time. Do you not see how the Macedonian consciousness of themselves and their reality has been fully turned into ideological activism? Don’t you see that with this, strangers are pushing us into the arms of the colonists (Greeks)? How complex can history be? Instead of seeking peace after a World War, we are now being asked to turn to fight another war, a senseless war. We are forcing our people to go to war against their will. This kind of war will never be justified! It is a deceiving enigma. Justice will be long and expensive and it could bring us genocide.


First, the Greek communists began a campaign to seize power but then ELAS turned around and surrendered its arms and turned its power over to Papandreou’s Greek government, which had just returned from exile! Second, the Yugoslav communists arrested and even killed Macedonian fighters who asked to go to Solun! And today the very same people who arrested the Macedonian fighters are the ones who are organizing NOF and AFZH! Don’t you think that they are pulling us into a dangerous trap? Don’t you think that perhaps they are putting our fate into a NOOSE, again?



There was truly a reason not to go to Solun on January 7th, 1944 because at that time the British were already in Greece and had, and still have, stationed some 200,000 troops, 400 aircraft and 3,000 tanks. Besides those, there were also 100,000 Greek soldiers. In addition to those, in Solun there were also about 10,000 Royal Yugoslav troops. All of them were still under the command of British General Skobi. Now I ask myself: ‘What are you doing here?’ Tito, the same person who justifiably prevented Macedonian fighters from going to Solun, almost a couple of months later, has sent you here?! You, in the name of NOF and AFZH are now calling the people to start a new war. But don’t you see that this is only a call to murder your own people? Don’t you see that this is a call for your own people to grab the arms that will slay them? Don’t you think that someone is perpetrating a great big lie on us?!

Why can’t you understand that your actions have nothing to do with the legitimacy or honour of our people? We Macedonians must not allow ourselves to be used in this way. We must not allow our people to be pushed to go to war. We must not allow others to impose an alien will on us. We have to accept the fact that in this way, through the call to war by NOF and AFZH, we have no realistic chance of success. But what I fear will happen is that, through these actions of NOF and AFZH, we will be crammed under the CPG umbrella and the Greeks are masters of manipulation. And just then we will not be able to defend our political ideals. Even as fighters we will not be able to defend our political stance which is beneficial to our people and to our homeland.



What do you think? Calling the Macedonian people to unite and join NOF and AFZH in good faith, is not someone else’s initiative supported by the CPG and the CPY? Has this idea been born and approved by our nation, the Macedonian people themselves? Will any one of us dare speak out against these disloyal patriotic ideas in front of these harsh totalitarian regimes? I don’t know about that! If anyone does, I am sure they will immediately be declared disobedient and rogue and you know such people are known to disappear and to end up in prison, in exile or, God forbid, under the ground as enemies of the people. Do you think we will find the strength to say, ‘Macedonian people, the leaders Tito or Zahariadis will not implement what they preach and promise?’


I am convinced that no one will understand the fraud you are perpetrating here. No one will be able to explain how through organizations such as NOF and AFZH some can perpetrate such deliberate actions. I remember the words my grandfather told me, ‘He who does not love and respect his own, will be used by strangers as many times as they need to use him’.”



4.



Radio London reported that a meeting of the “Big three” was held from July 17th to August 5th, 1945 in the palace Selienkof located in the town of Potsdam near Berlin. The meeting accomplished basically nothing except that it started the so-called ‘Cold War’. The anti-Hitler coalition allies consisting of Great Britain (Winston Churchill), the United States (Harry Truman) and the Soviet Union (dictator of the USSR, Joseph Visarionovich Stalin), who, in their final effort managed to defeat German fascism, ceased to love each other, setting the stage for our more recent history that only later became known as the Cold War era. It was at this conference in Potsdam that Winston Churchill also coined the phrase “iron curtain” which divided Europe into spheres of interest.


5.


The Greek reactionaries defined NOF as treacherous, autonomist and extremely “dangerous” to Greek national interests. Then in April and June 1945, at their XI and XII Central Committee Plenums, the CPG Central Committee made ignorant decisions to actually not recognize NOF, resulting in a frontal attack against its leading cadres and against all Macedonians who were members of this and other organizations. The following statement was made regarding NOF by the CPG Central Committee at Plenum XII in June 1945: “NOF, with its rapid popularization and with its military formations, is dangerously threatening the Greek character of Macedonia, Greece’s positions and interests therein and Greece’s territorial integrity.”



With statements such as these, especially the one about Greece’s territorial integrity being in “danger” from NOF, the CPG practically declared war on the Macedonians. This was a call on the Greek population in Macedonia and in all of Greece to fight against NOF in order to save Macedonia because the CPG feared that Tito had “aggressive plans against Greek Macedonia and wanted to annex Aegean Macedonia to Yugoslavia.”






Глава 1.



Предвесници на злото



Кон средината на април 1945 година. Политичката комисија (4) во Битола веќе беше распуштена. Наместо неа, при ЦК на КПМ во Скопје, на 23 април 1945 година се конституира, односно се формира Народноослободителниот фронт – НОФ (истовремено АФЖ и НОМС) на Македонците од Егејска Македонија и првата порака што им беше упатена гласеше:

“БРАЌА МАКЕДОНЦИ! СТОЈТЕ ЦВРСТО И ГЛЕДАЈТЕ ГО СПАСЕНИЕТО ШТО ЌЕ ВИ ГО ДОНЕСЕ НОФ И АФЖ!”



1.

Во Рудино, и по Втората светска војната, некако злото доаѓаше од недоапица; брзо како и пролетта. Одеднаш полето и планините раззеленуваа, ливадите и градините се ишаруваа со најразновидни цвеќиња, а планините се полнеа со нови револуционери и разни банди.

Едно мајско неделно утро во1945 година, ги слушаме ударите на камбаната кои не известуваат ни за мртовец ни божји за празник, туку претставуваат тревожни и чудни, безредни клепања, а потоа и тревожниот рапав глас на Ване Мингов:



“Селани! Ој селани! Ве повикувам на сретсело. Ќе ни зборуваат нашите. Не плашете се…”

“Новодојдени! Кои се овие луѓе со таква безумна желба за власт што ги прави не само подмолни туку и премногу лековерни.”

Од каде доаѓате, другари!

Еј пријатели, од каде сте?

Веста за новодојдените ја прочита Филип Јажин, секретар на Основната организација, комунист и член на потесното раководство на НОФ.

Селаните беа зачудени кога дознаа дека причината за нивното доаѓање било кревањето на револуција. Но кога почна да ги прозива дека сите треба да станат членови на НОФ и АФЖ, останаа со зинати усти, а и ние што бевме штотуку влезени во седумнаесеттата година, се острелушивме.

Се слушнаа гласови:

“Па нели војната заврши!?” – шепнеа селаните.

Можеби тоа беше првиот влез во мрежата на војната и оттогаш почна патешествието на мојата генерација.

Јажин со продолжи револуционерен тон:

-Спомнете си за вашите дедовци илинденци. И тие беа на неполни 18 години кога во првите борби со својата смелост и непоколебливост станаа едни од најдисциплинираните борци во комитските чети и бездруго најхрабри револуционери во овој наш крај. Во оваа света војна на чело со НОФ, зад нас стојат маршал Тито и генаралисимусот Сталин. Време е нашиот македонски образ и во ноќта светлина да зрачи! Јунак македонски, никаде не се посрамотил или понижил, одел со исправен ‘рбет, а тоа за човекот и особено за нас Македонците многу значи.

Така ја објасни оваа обмислена национална акција на организациите НОФ (Народноослободителен фронт) и АФЖ (Антифашистички фронт на жените) и пред насобраните продолжи:

-Драги селани! Да ви ја пренесам големата радост дека во костурско, едновремено, НОФ, на чело со Митровски, организира и свои вооружени единици, кои развија герилска борба. Тие се првите единици на нашата македонска војска. Целта на организацијата НОФ, која застана на чело на македонското националноослободително движење, е со примена на сите форми на борба, да се бори за самоопределување и обеденивање на македонскиот народ.



2.

Но уште првото доаѓање на активистите, предизвика голема возбуда во селото Рудино. Ги имаше шестмина од организациите НОФ и АФЖ, облечени во кожени палта и со нарамени руски автомати.

Секој маж и секоја жена дојде да ги види, па дури и цела сурија деца. Се ширеа разни приказни за овие луѓе, дека биле од оние борци што биле пребегани од ЕЛАС во Титовата армија, по покана од Титовиот генерал Темпо. Сега тие станале закоравени комунисти и сакаат да ни ги изгаснат светите цркви и манастири Селаните шепотеа: Сакаат да ни ја изгнасат и испоганат и нашата света вода, во која сме крстени сите ние. Да ни исчезнат и молитвите наши, сакаат да ни го помрачат умот, нашата љубов и вера. Сакаат да ни ги урнат домовите, да ни ги избришат спомените за нашиот Бог и нашето име.

Но откако една селанка, Ристана Шуменкова Богданова, која сите ја знаеја како Трајковица Богданова, (јатрва на Лина Гајдова Богданова – Ламбровица Богданова), на големиот собир рече дека има прашање, сите се опулија кон неа, а активистите се намусија и ја сменија својата настројба.

Таа подизлезе напред со исправена става и лесно крената глава, што ја засилуваше миловидната каприциозност на нејзиното лице и им се обрати:

-Сакам нешто да кажам.

Значи, сега сите ние жените ќе му припаѓаме на Антифашистичкиот фронт.

Јас не ви верувам дека овие организации се македонски. Ако се македонски, зошто не се викаат МНОФ и МАФЖ. Ова нешто е нејасно!

На кој македонски фронт ќе не носите? Па нели Германија капитулира, зар има уште фашисти? И кај ќе го ставиме тој фронт и со какво оружје ќе се бориме? И каква борба ќе водиме?

А децата? На кого ќе ги оставиме? Но уште поголем срам, кога ќе слушнат нашите мажи во Америка и Австралија, што ќе речат?

Значи, Америка со право ќе им рече на нашите мажи: “Абре луѓе, што станува со вас? Вашите жени зедоа пушки против англоамериканскиот империјализам?! Не терате да бидеме безбожни. И во која црква ќе си ја правиме молитвата? Или со нас си играте мајтап-војна.

Ако се откажеме од нашиот Бог и ако го прифатиме и следиме вашиот главатар, кој ќе не штити од гневот на нашиот запоставен Бог? Па тогаш, нека не голтне земјава што не храни… Како улавки - без мажи и деца.

Тоа ќе биде исконско зло. Така катраносани ќе шетаме по гората…

И продолжи да реди и да го колне злото што го донеле овие луѓе… велејќи:

-Но пак да ве опитам: дали со ова што правите, нам не ни ја ставате ЈАМКАТА?

Ристана Шуменкова-Богданова остана простум, сама со својот стас. Со очите отворени, со рацете раширени, со срцето отворено, чиниш ѝ застана грутка во грлото.

Чека во очај, без да загуби надеж. Челото ѝ се ороси со пот, си мислеше во себе да не се онесвести. Лошо ѝ беше и низ заби проколна “Капка да ве удри”.

Веќе ги крена рацете, чиниш се препушти на ЈАМКАТА.

Една афежистка, стана и упати испитувачки поглед кон Ристана Шуменкова-Богданова, па кон сите рече:

-Вашиот Бог не е жив и не може да ви нанесе никакво зло… Сите ние решивме да се бориме против англоамериканскиот империјализам и, ако треба, ќе умреме за слободата на својот народ!

А ти, другарке Богданова, со тоа што кажа, сега знаеме дека ти, и таквите како тебе, нам, на борците, ни е јасно дека сте на страната на Америка.

Сите почнаа да зборуваат истовремено, викаа и посегаа да ја дофатат и симнат од импровизираната бина. Во тој миг во очите на афежистката блесна искра на буден борец, а гласот ѝ стана непријателски и уплашено рече:

-Па вие сте биле улави – продадени души, а јас ви зборувам за комунистичка револуција.

Трајковица се прекрсти и рече:

-Бог да ни е на помош. Досега сите знаевме дека мажите ја прават војната. Што си се натопорила, мори сетро, со тој автомат. Жената е родена да држи дете на гради, а не пушка што убива луѓе! Војната, тие машинки за убивање им припаѓаат на мажите. Вистина е дека повеќето од мажите ја сакаат војната, зашто им носи слава и тоа им прави задоволство во борбата, жените не уживаат во тоа. Ние жените сме за раѓање и одгледување на родот за нацијата.

Видовме, каков ужас и варварство ни остави војната со Германците и Италјанците.

Зошто пак војна? Зошто македонските жени ги повикувате масовно да влезат во војна преку таа ваша организација АФЖ!?

Во тој миг Ристо Калчунов, окуражен, ѝ викна на афежистката:

-Човек да се плаши од вас, значи, вие не грешите само спрема нас туку и спрема Бога. Па вие, другарке, добро знаете дека сите наши луѓе се печалбари и со тоа си го хранеа семејството, а вие ги прогласувате за непријатели и англоамерикански фашисти! Зошто прајте така? Ги дивите и ги анатемосувате селаните.

Неколку раскикотени девојченца гледаа љубопитно во новодојдените.

Молчете. Сакам да слушам што се случува, им реков.

Едвај успеав да се воздржам и да не се насмеам, зашто не им верував на фразите со кои се служеше афежистката, беа толку излитени што во мене будеа слика на протерана невеста од домаќинска куќа…

Ние, селските момчиња, не разбиравме што се случуваше всушност. Не разбиравме што значи навистина “револуција”, само зборовите на Филе Јажин му ги паметам кога еднаш ми прошепоти и рече: - Слушај, во ваква матна ситуација нема да велиш не! Но што знаеш, можеби утре во комунизмот ќе страдаш. Такво е времето. Вие со син ми, како младинци, ќе исполнувате секакви наредби без приговор. Твоите дедовци и моите нели беа илинденци. Нема да приговараш. Ќе слушаш, можеби еден ден и ние Македонците ќе ја дочекаме слободата…



3.

И така нофтите “удирајќи ги темелите за ‘иднината’ на Македонците и Македонија”, почнаа да му пропагираат на својот мал народ ГОЛЕМИ ИЛУЗИИ.

Активистите им се обраќаа на селаните: “Тој што денес нема да го насети здивот на советизацијата (што ја зафати цела Европа), значи, безусловно брзо ќе биде отфрлен и заробен во идното бескласно општество: во една обединета Македонија во рамките на Југославија”.

А еден од нив мавта со весникот и покажува на изјавата што ја дал маршал Тито во весник “Њујорк тајмс.” Во Москва во април 1945 година, во која се вели: “…Ако Македонците од грчките области изразат желба да се обединат со другите Македонци, Југославија ќе ги почитува нивните желби…”

По ова се слушна силен вик: “Ура! Ура, да живеат другарот Тито и Сталин”.

Тие зборуваа толку убедливо што еден од селаните рече:

“Бесмислено би било да им се застанува на патот на овие наши предани луѓе кои сета своја енергија ја насочиле кон спасот наш и кон љубовта на големите браќа Тито и Сталин”.

А еден друг селанец, со прекрстени нозе, седеше на самиот крај на оградата. Образите му беа црвени, небричен, а се држеше молчаливо; со рацете отпуштени на колената. Имаше темнокостенливи очи и светлозлатеста коса. Се насмевна како на некоја блага шега. Зборуваше полека, јасно развлекувајќи ги зборовите, како што зборуваат во Костурско, а се викаше Сотир Гајдов-Ученото, син на поп Дамјан Гајдов. Се сврте кон говорникот и му рече:

-Вистинската причина за вашето доаѓање е нејасна. Ова е нечија фантазија, или добра стратегија на голем револуционер, сонувач што сака да создаде ново балканско прекројување или со тоа Тито сака да си ги реши внатрешните проблеми преку грбот на Македонците.

Ние Македонците не сме ни први ни последни што ќе бидат употребени во овој голем балкански експеримент, во кој велите: СОВЕТИЗАЦИЈА НА БАЛКАНОТ.

Чудни се времињата во кои опстојуваме. Настаните од балканските војни најчесто се случуваат зад грбот на Македонците.

Секој ВИСТИНСКИ пат е мошне тежок, но сакам да знам:

Прво, каква иднина и власт ни нудите вие? Кои се вашите мисли и дали, според вас, ние Македонците можеме да ги спречиме војната и нашето искоренување од родниот крај? Можеби денес никој не верува дека војната би можела да биде искористена во корист на туѓинците, а ние да си останеме со прстот в уста…

Кога знаете дека конечно во Грција, на 12 февруари оваа година, во Варкиза се потпиша договор меѓу раководителите на КПГ, ЕАМ и ЕЛАС, а од другата страна владата на Пластирас и британскиот генерал Скоби, и власта е во рацете на владата и на Британците.

Второ, ме чуди тоа што не знаете дека во народното собрание на Србија, што се одржа на 10 ноември 1944 година, ставовите на Пијаде, Ранковиќ, Ѓилас и Влахов биле за ставот што вие го прокламирате: “Целиот македонски народ има желба за целосно обеднување на Македонија”, но само по два дена, на 12 ноември 1944 година, Јосип Броз – Тито, кога се сретнал со грчката делегација, им изјавил: “Прашањето за обединувањето на егејскиот дел на Македонија со другите делови на Македонија не треба да се поставува”. А и ставот на големиот брат Сталин бил следниот, по влегувањето на советската армија во Бугарија и истакнувањето на идејата за југословенскобугарската федерација, а особено потенцирањето на обединувањето на Македонија, што претпоставувало одвојување на егејскиот дел на Македонија од Грција, биле силни причини Черчил да отпатува за Москва на 8 октомври 1944 година, каде што со Сталин потпишале заеднички договор со кој Грција целосно паднала под влијание на Велика Британија. Набргу потоа британските сили се истоварија во Грција, а на 18 октомври 1944 година пристигна од емиграција владата на Папандреу и тој на 5 ноември издава наредба да се распуштат единиците на ЕЛАС. А со тоа и СОВЕТИЗАЦИЈАТА на Грција станува голема лага.

Зар вие не го знаете тоа и така истрчувате, што вели нашиот народ, “боси во трње”. Зар со тоа не им помагате на легитимната влада на Грција и на Британците е да го дотолчат нашиот народ.

За какви браќа и каква советизација ни зборувате? - рече Сотир Гајдов и продолжи:

-Зар ги заборавате решенијата во Јалта (5).

Се прашувам, но и многу луѓе се прашуваат:

Што ќе се случи со формирањето на НОФ и АФЖ во Скопје под раководство на КПМ/КПЈ? Дали вие со овие организации, можеби несвесно по налог на туѓинците, правите увоз на револуција во Егејска Македонија! Можеби ова е време кога се помалку го посакуваме минатото. И враќањето назад. Зар македонската свест за себе, за својата реалност не е целосно свртена кон идеолошкиот активизам? Зар со ова туѓинците не посакуваат пак да не турнаат во преграткита на колонистите?

Колку сложена е историјата! Наместо по Втората светска војна да одиме право кон мир, сега се свртуваме кон бесмислена војна. Луѓето сосила ќе ги тераме, не прашувајќи ги за нивната волја. Таквата војна ќе нема оправдување.



Подла загатка. Правдата ќе биде долга и скапа: може да ни донесе геноцид.

Прво од грчката страна: зошто грчките комунисти не ја почнаа подготовката за заземање на власта, туку Елас го предаде оружјето и власта ѝ ја предаде на грчката влада на Папандреу што се врати од емиграција?

Второ од југословенска страна: зошто македонските војници кои посакаа да одат на Солун беа сите арестувани и некои дури ликвидирани, а денес токму тие што ги арестуваа македонските војници ни ги организираат НОФ и АФЖ и пак не сплеткуваат во опасна замка, а можеби и ни ја стават повторно судбоносната ЈАМКА.

Навистина, тогаш, на 7 јануари 1944 година, имало причини да не се оди на Солун, затоа што во тоа време Британците во Грција имале (но и сега ги има) стационирано околу 200.000 војници, 400 авиони и 3.000 тенкови. Покрај нив имало и сега има околу 100.000 грчки војници, и во Солун се наоѓале, и се уште ги има, околу 10.000 војници на кралска Југославија. Сите тие биле и се уште се под команда на британскиот генерал Скоби.

Сега јас се прашувам: Вие што сакате тука? Тито, кој тогаш, разумно ги спречи македонските војници да не одат на Солун, по неполни два месеца ве праќа вас?! Вие со оваа акција на НОФ и АФЖ вршите повик за војна? Но тоа е повик за (само)убиств на сопствениот народ. Повик да се фатиме за смртоносно оружје. Дали сега со нас не се прави една голема измама?!

Зар не можете да разберете дека оваа ваша акција нема никаква врска со оправданоста или чесноста спрема соопствениот народ? Ние Македонците не смееме да си дозволиме токму на овој начин да бидеме искористени. Да го тераме соопствениот народ во војна. Со овој чин си дозволуваме да ни се наметне туѓиот тутор, и тогаш ќе мора да се помириме со фактот дека немаме реални шанси за успех во овој повик на нашиот народ во Народноослободителниот фронт – НОФ и АФЖ. Но јас сега се плашам дека по овие акции ќе не пикнат под чадорот на КПГ, а Грците се мајстори да манипулираат со нас. И токму тогаш нема да можеме да ја одбраниме извесната политичка идеја како борци да браниме извесен политички став како полезен за нашиот народ и нашата татковина.

Што мислите? Зар тоа што сега вие го повикувате македонскиот народ да се обедини со добра волја и да влезе во НОФ и АФЖ, не е нечија туѓа иницијатива потхранета од КПГ и КПЈ, а не родена и одобрена од самиот наш народ? Не знам; во овие сурови тоталитарни режими, ако некој од нас ќе може да се дрзне и да проговори за изневерените патриотски идеали, убеден сум дека веднаш ќе не прогласат за непослушни, а за таквите непослушни е познато како исчезнуваат: на робија, во прогонство или, не дај Боже – под земја, како непријатели на народот. Што мислите, ќе најдеме ли сили да речеме: народе македонски! Водачот Тито, или Захаријадис, не го спроведува она што ни го проповедаше а и вети?

Убеден сум дека никој нема да може да ја разбере вашата измама ниту ќе може да ја објасни како е обмислена оваа ваша акција преку организациите НОФ и АФЖ.

Сега си припомнувам на зборовите од дедо ми:

“Тој што не си го сака и почитува своето, тој ќе биде искористен толку пати колку им е потребен на туѓинците.”



4.

Радио Лондон јави дека состанокот на “Големата тројка” што се одржа од 17 јули до 5 август 1945 година во гратчето Потсдам близу Берлин, во дворецот Селиенкоф, во основата бил бесполезен, освен за една историска релевантна последица – отворањето на таканаречената Студена војна. Оттогаш сојузниците на антихитлеровската коалиција, Велика Британија (Винстон Черчил), САД (Хари Труман) и Советскиот Сојуз (самодржецот на СССР, Јосиф Висарионович Сталин), кои со крајни напори успеаја да го победат германскиот фашизам, престанаа да се сакаат меѓусебе, отворајќи ја онаа етапа во поновата историја што дури подоцна ќе го добие името Студена војана.

Токму на конференцијата во Потсдам, Винстон Черчил ја формулира синтагмата за “железната завеса” што ја означи поделбата на Европа на сфери на интерес.



5.

Грчката реакција ја оквалификува организацијата НОФ како предавничка, автономистичка и крајно “опасна” за националните интереси на Грција. Но истовремено се одговори и ЦК на КПГ (април и јуни 1945 година), на XI и XII пленум на ЦК на КПГ, и донесе одлуки кои се карактеристични по игнорирањето и фактичкото непризнавање на македонското НОД, односно НОФ. И со тоа беше отворена фронтална борба против водечките кадри на НОФ, односно против сите Македонци кои членуваа во овие организации.

Во врска со тоа на XII пленум на ЦК на КПГ (јуни 1945) се вели: “НОФ, со брзото омасовување и со своите воени формации, опасно ги загрозува грчкиот карактер на Македонија, грчките позиции и интереси во неа, територијалниот интегритет на грчката држава”.

Практично, со прогласувањето на таквите ставови, односно за територијалниот интегритет на Грција, што е “загрозен” од македонското НОД, организирано и сега во НОФ, се јави како повик до грчкиот народ во Македонија и цела Грција да се бои против НОФ, да ја спаси Македонија, зашто се стравуваше дека Тито имал “Завојувачки планови против грчка Македонија и сакал да ја присоедини (анектира) Егејска Македонија”.





4 “Водечките македонски активисти, осудувани од КПГ, беа прифатени од КПМ/КПЈ. Со јавна поддршка на КПМ/КПЈ се конституира Политичка комисија за Егејска Македонија (октомври 1944), се формира Првата македонска егејска бригада (ноеври 1944), а потоа, наместо нив се формира сенародна политичка организација, народен ослободителен фронт – НОФ (истовремено АФЖ и НОМС во април 1945), чија военополитичка активност наскоро стана основен белег на времето во тој дел на Македонија.



5 На средбата во Јалта е договорена поделбата на сфери на влијанието и границите да останат статус кво.

[George S.]

Life of the People, Encyclopedia Composed by Dr. Kosta Peev



Dnevnik October 1, 2012



Professor Dr. Kosta Peev, with his sixth and last volume Dictionary of the Macedonian language in South-Eastern Aegean Macedonia completed, has ended his two decades of research effort. The sixth volume was the last edition to be published. It was released by the Macedonian Academy of Arts and Sciences and by the Faculty of Philology “Blaze Koneski”. This volume contains words from T to Ш. А decade or more ago work on the dictionary was carried out in MANU “Macedonian dialects in Aegean Macedonia”, under the direction of academic Bozidar Vidoeski. After his death the project was cancelled and work on the dictionary was shifted to the Macedonian Language Institute. The archives of the Dialectal Section at the Institute and the Archives at MANU were used to compile the dictionary but most of the material was collected by the author himself. The first volume of the Dictionary was published in 1999 by INP “Studentski zbor”.



“It is very sad that the South-Eastern territory of Aegean Macedonia, after the Second Balkan War in Greece, was left without Macedonian dialects. The famous Macedonian language centre in Kukush was virtually wiped off the geographical map in the summer months of 1913. There is not a single native Macedonian left there from the indigenous Macedonian population. By canvassing refugees our task was to collect, preserve and make sure these living languages of the people are not forgotten,” said Dr. Peev.







Енциклопедјиа на народниот живот од Коста Пеев



Дневник 1 Октомври 2012



Со последниот, шест том, на Речникот на Македонските говори во југоисточниот Егејски дел, Македонскиот славист и Македонист Коста Пеев го заокружи својот дведецениски истражувачки труд. Шестиот том излезе од печат минатата година во издание на Македонската академија на науките и уметностите и Филолошкиот факултет “Блаже Конески”. Речникот ги содржи зборовите од Т до Ш. Пред една деценија и повеќе, Речникот се работеше како дел од проектот на МАНУ “Македонските дијалекти во Егејска Македонија”, под раководство на академик Божидар Видоески. По неговата смрт проектот беше затворен и работата врз Речникот се префрли во институтот за Македонски јазик. Во составувањето на Речникот користен е архивот на Дијалектолошкото одделение при Институтот, како и Архивот на МАНУ. Поголемиот дел од материјалот е собран од авторот. Првиот том на Речникот во 1999 година го издаде ИНП “Студентски збор”.



- За жал, нашите југоисточни говори во Егејска Македонија, во поголем дел на Втората Балканска војна во Грција, останаа без основниот постулат на дијалектот –територијата. Познатиот Македонистички центар Кукуш, во летните месеци 1913 година беше буквално избришан од географските карти, таму не остана ниту еден Македонец-староседелец, а денеска нема доволно автохтоно Македонско население. Наша задача беше, преку анкетирање бегалци, да го заштитиме и да го одбраниме од заборав народниот живот на населението – вели Пеев.

[George S.]

Promotion of the sixth volume dictionary of Macedonian speeches from the South-Eastern Aegean dialects composed by Professor Dr. Kosta Peev



Skopje, November 14, 2012 (MIA) – Today the Macedonian Academy of Arts and Sciences promoted the sixth volume of Professor Dr. Kosta Peev’s Dictionary of the South-Eastern Aegean Macedonian dialects. This volume is the latest edition released by the Academy of Science and by the Faculty of Philology “Blaze Koneski” - Skopje.



“This is the last volume of this Dictionary which completes the first multi-volume Macedonian dialectal dictionary. The importance of this work is augmented by the fact that a lot of work has been done to safeguard the dialectal languages which for the last one hundred years have been subjected to strong processes leading to their extinction,” said promoter Professor Dr. Maxim Karanfilovski of the Philology Department “Blaze Koneski” -Skopje.



The Sixth Volume of this dictionary consists of a total of 468 pages. The actual dictionary, outside of the introduction, consists of approximately 400 pages, which according to Karanfilovski contains at least 2,000 words and maybe more.



“The Dictionary in its own complexity is a rare description of the Macedonian dialectology and lexicography. Its value is amplified by the fact that it was compiled by a single person, although it is not a unique case in linguistics. Dr. Kosta Peev’s labour can rightfully be called “epochal”, a “lifetime achievement”, and the highest achievement of a Macedonian in dialectology. A labour that deserves the respect of all Macedonians! The kind of work that deserves its place in Macedonian history,” highlighted Karanfilovski.



Academic Blaze Ristovski also made some overview comments regarding Professor Dr. Kosta Peev’s life and contributions in his 40-year career and on the six volumes of his Dictionary which among other things he said:



“Although the work was rare and analytical, the publication of the first volume of the Dictionary in 1999 was greeted with certain mistrust, skepticism and unexpected personal and publishing problems. However the edition was received with particular interest by our professional and international public.”



The first four volumes were published by NIP “Studentski Zbor”, the fifth volume was sponsored by the Trifun Kostovski Foundation and the sixth volume by the Academy of Science (MANU) and the Faculty of Philology “Blaze Koneski”- Skopje.



Professor Dr. Kosta Peev expressed his gratitude to the MANU President and to the Dean of Administration at the Faculty of Philology “Blaze Koneski” - Skopje who, as Dr. Peev remarked: “Found the strength at this time of financial crises to give me the opportunity to get my last volume of the Macedonian Dialectal Dictionary completed.



Dr. Peev also thanked all the participants and their families who helped him create the dictionary. md/sks/14: 15





Промовиран шестиот том од Речникот на Македонските говори во Југоистоцниот Егејски дел - од Проф. Др. Коста Пеев



Скопје, 14 ноември 2012 (МИА) - Во Македонската академија на науките и уметностите денеска беше промовиран шестиот том од Речникот на македонските говори во Југоисточниот егејски дел од проф. д-р Коста Пеев. Овој том е последниот, издание на МАНУ и на Филолошкиот факултет „Блаже Конески“ - Скопје.


- Шестиот том од Речникот на македонските говори во Југоисточниот егејски дел од проф. д-р Коста Пеев е последен том со кој завршува и се комплетира првиот повеќетомен речник на еден дел од македонските говори. Важноста на ова дело се зголемува со фактот дека се работи за говори кои веќе полни 100 години се подложени на силни процеси кои водат кон нивно исчезнување, рече промоторот на шестиот том од Речникот проф. д-р Максим Каранфиловски од Филолошкиот факултет „Блаже Конески“ - Скопје.


Материјалите во оваа шеста книга на Речникот се изложени на вкупно 468 страници. По воведниот дел следат речиси 400 страници на кои е сместен самиот Речник, кој според проценката на Каранфиловски, содржи најмалку 2.000 збора, а можеби и повеќе.


- Речникот во својата комплексност е ретка појава во македонската дијалектологија и лексикографија. Неговата вредност се зголемува со фактот што е изработен само од еден човек, иако тоа не е единствен случај во лингвистиката. Трудот на Коста Пеев со полно право може да се нарече и епохален, животно дело, врвен дострел на македонистиката и на македонската дијалектологија посебно. Труд и дело кои заслужуваат почит не само на македонистите, туку и на сите Македонци. Дело кое заслужува свое место во македонската историја, потенцира Каранфиловски.


Академик Блаже Ристовски направи пресек на животот и делото на проф. д-р Коста Пеев и за неговата 40-годишна работа врз шесте тома од Речникот.


- Иако се работи за ретко истражувачко дело, објавувањето на првиот том од Речникот во 1999 година беше пречекан со извесна недоверба, скепса и со неочекувани лични и издавачки проблеми. Меѓутоа изданието беше со особен интерес примено од нашата стручна и меѓународна славистичка јавност, потсети Ристовски.


Првите четири тома ги издаде НИП Студентски збор, петтиот Фондацијата Трифун Костовски, а шестиот е издание на МАНУ и на Филолошкиот факултет „Блаже Конески“ - Скопје.


Проф. д-р Коста Пеев изрази благодарност до Претседателството на МАНУ и деканската управа на Филолошкиот факултет „Блаже Конески“ - Скопје кои, како што рече, најдоа сили во ова кризно време од финансиски аспект да најдат можности за излегување на мојот последен том од едицијата Речник на македонските говори во Југоисточниот егејски дел.


Пеев им се заблагодари и на информаторите со кои работел, односно на нивните семејства бидејќи тие одамна не се живи. мд/скс/14:15

[George S.]

The Enemy from within



By Risto Stefov

November 21, 2012



After reading my articles about “Greece’s dispute with Macedonia’s name”, some of my readers have written many times to remind me that while I waste my time chasing after an obviously phantom destruction specifically designed to take “our” attention away from “real” issues, some people in the Republic of Macedonia are busy undermining little Macedonia from within!



It seems that not a single day goes by without some brazen act being committed not by hooligans, not by ordinary citizens, but by the very same people who yesterday brandished their Kalashnikovs against the Macedonian population in this tiny country and are today ruling in its Parliament!



Now it appears that they are starting to cause us problems in Pustets. Pushing around indigenous Macedonians living on their own ancestral lands, occupied by Albania in 1912, as if they are immigrants, like Golden Dawn their counterpart does in Greece. This is also reminiscent of the 1913 and 1945-46 terror tactics used by the Greeks to force Macedonians to leave their homeland. Macedonians were left with two choices; leave or pick up a gun, fight back and get killed. In other words leave or die! Is this what we have come down to again; in the 21st Century?



I am told that the terror activities occurring in Pustets, Albanian occupied Macedonia, are synchronized with the intimidations taking place inside the Republic of Macedonia. If this is true, which I believe it is, then there is a concerted effort to ethnically cleanse the entire region and get rid of the Macedonians. We all know and have said it before what happens next, especially if politics shift to the extreme rights as we see happening in Greece.



Speaking of Greece, if Golden Down comes to power in Greece let me be the first to warn you that, to prove its ferocity and might to the world, it will attack the Republic of Macedonia just to rid itself of the “danger from the north” which has been a preoccupation of Greece for many decades. When they do attack, I hope Macedonia will be prepared! I have great faith in the Macedonian military; it will defend our little country!



For years I have been told that those seeking peace and doing “good” would be rewarded but as I am finding out that is not true! It seems that those who seek war and break the rules are the ones being rewarded. Need I say more?



Macedonia and the Macedonian people, yet again, are being put in a precarious position! What to do? Let them do what they want and hope that some day they will stop? This has been going on for the last 20 years and ignoring it, as it has been done to this day, has not stopped it. So, if giving in, signing agreements, amnestying criminals and forgiving law breakers has not worked, then what will work? Declare war on them?



We could do that but then we would have to overlook what happened to Serbia when it declared war on its lawbreakers! Besides, look at our own history. Every time we raised arms, be it during the Ilinden Uprising or the Greek Civil War, we nearly ended up becoming extinct. So please let us learn from our past mistakes and not repeat them!



Perhaps they want us to “raise arms” so that they can prove to their patrons that we are yet another savage Balkan nation worthy of being bombed to smithereens and sent back to the Stone Age! No, we have to be smarter than that!



It would break my heart to see all those new buildings recently built everywhere in Macedonia being leveled and turned to dust! And what about our people, do we want what little is left of us to be bombed to dust? Raising arms has not been the answer for Macedonia; not since Alexander’s time! We should only be raising arms to defend ourselves from outside threats. Besides, like it or not, we still have to live with these people and we certainly don’t want to cause “bad blood” between us!



Speaking of Alexander isn’t it about time that we apologize to the world for the crimes he committed against all those nations that he invaded and occupied? Every Macedonian generation after Alexander has suffered immensely and has paid for the crimes he committed. Don’t you think we are cursed because of that?



So on behalf of all the Macedonian people I would like to be the first Macedonian to apologize for the sins and crimes that Alexander the Great committed against humanity. He may have made a name for himself but he left his people cursed for many generations.



So ignoring the enemy from within, as we have for the past 20 years, has not helped us and if raising arms against them is out of the question, then what?!



The answer my friends is very simple; Macedonia, no matter how tiny it is, is still a sovereign, independent democratic country. And like any other democratic country Macedonia has laws that govern the lives and activities of its citizens and visitors. The laws are there to protect people when they can’t achieve “understanding”!



There are local, municipal, regional, national and international laws; they are there to set limits, define behaviour and prevent crimes. At least in principle! But these laws are only good if they are enforced; otherwise they are words written on a piece of paper.



I don’t know why Macedonians say this and I often catch myself saying it too. We say: “They have more rights than any minority in the Balkans, what more do they want?” Well my friends, they will take what we give them and they will take everything we give them. And can we blame them for “looking after their own interests”? Don’t we seek and want the same thing from Greece, Bulgaria and from every country in the world we live in? Of course we don’t go around calling every piece of land we live in “Macedonia” but would we, if no one objected? So please don’t blame these people for looking after their own interests. But the question is “How much is enough?”



Well here is where “The Law” comes in!



Let me say here and now that “No One” is going to object to “using” democratically established laws, be they national or international, for solving our problems.



Let us do less complaining and urge our lawmakers and law enforcers to put some of these laws to use.



First apply the law on “census” and figure out the real picture of our citizens; how many are there, where they live, what ethnic group they belong to etc. Then from that use international norms to measure and determine rights and limits. It then becomes the responsibility of lawmakers and enforcers to monitor and make sure rules are applied equitably. By the same token, those attempting to exceed the limits must understand that they are breaking the law.



What this means is “No more amnesties for crimes committed against citizens” and those who break the law must be prepared to be punished to the full extent of the law! Law enforcers must also be given the right to apply the law fairly and equally to all citizens irrespective of their ethnicity or religion!



If Macedonia is to survive it must learn to treat its citizens equitably and fairly and punish the lawbreakers to the full extent of the law.



I often joked with the Macedonian military officers studying English at Base Borden about how harsh and unforgiving traffic laws are here in Canada in comparison to those in Macedonia. But you have to mean what you say if you want to be taken seriously! There is no talking yourself out of a traffic fine if you are caught speeding in Canada; no matter who you are, who you know, how many threats you make or by attempting to bribe the officer who caught you! In fact, if you do any of those things you will get yourself into further trouble!



Macedonians must learn to respect those who “genuinely struggle for their rights and interests” and “punish” those who break the law; it’s as simple as that! Everyone gets what they deserve according to the law! That’s how lasting civilized societies live!



Everything I have said so far is within reach! It does not depend on outsiders brokering deals and on dreadful and embarrassing agreements.



It is now up to Macedonian Citizens, to every Macedonian Citizen, to demand of their Government, their Lawmakers and their Law Enforcers to draft fair and equitable laws and to rigorously enforce them! It’s that simple!

[George S.]

Greek Crisis Shows Weak International Ethics

By Victor Bivell

This article was published in Global Politician and is also on the pollitecon.com web site.

One good thing that may come out of the Greek and Euro debt crisis is a better understanding that truth has a monetary value and turning a blind eye to dishonesty can cost dearly.

By submitting false data so it could enter the Eurozone, the Greek Government has cost its European partners, its bankers and its own people very dearly. It has become an example of what can happen when a country’s commitment to international agreements and treaties is weak and the international community does not follow-up to ensure compliance.

But rather than work to restore its reputation, Greece has hurt it further with its weak commitment to fully implement the terms of its financial bailout agreement, the largest in history.

Politicians, bankers and the public should not be surprised at this behaviour. Even a cursory look at Greece’s record shows that Greek governments have a long history of little regard for international organizations and agreements that do not suit it. Along with the European Union, these organizations include the United Nations, the European Court of Human Rights and the International Court of Justice.

This lack of respect is particularly poor with human rights, and goes back a long way.

An early example that still reverberates today was disregard for the League of Nations. In 1920, Greece signed the Treaty Concerning the Protection of Minorities in Greece. It did so because 7 years earlier after the Balkan Wars, Greece annexed half of the territory of what had been Ottoman Macedonia and took control of its large and diverse population.

Macedonia was famous for its multicultural population, and its many ethnic, religious and linguistic groups became minorities in Greece. It was international concern about these people that led Greece to sign the Treaty with the League of Nations.

Yet from the beginning Greece failed to honour the Treaty and even today, 92 years later, it continues to assert that it has no ethnic minorities and only one religious minority (the Muslims in western Thrace).

Even today the co-signatories to the Treaty continue to allow Greece to continue to make these two false assertions. The co-signatories are Britain, France, Italy, Japan, Canada, Australia, New Zealand, South Africa, and India.

When during the 1990s and 2000s the European Court of Human Rights told Greece to recognize specific minorities, Greece ignored its judgements. For example, in 1998 the Court told Greece to allow the establishment of a Home of Macedonian Culture. 14 years later this still has not happened.

The United Nations, which is the successor organization to the League of Nations, has also tried to steer Greece in the right direction.

In 2008 its independent expert on minority issues told Greece to recognize its Turkish, Roma, Macedonian, Pomak and other ethnic minorities. It also told Greece to recognize its religious minorities - Catholics, Baha’i, Jehovah’s Witnesses, Jews, non-Greek Orthodox Christians, and Muslims outside of western Thrace. (see Report of the Independent Expert on Minority Issues, Gay McDougall)

The Greek government refused. It repeated that it has no ethnic minorities and only one religious minority, and ignored the United Nations and its report.

Human rights group Greek Helsinki Monitor says ‘Greece systematically fails to execute European Court of Human Rights (ECtHR) judgments, European Committee for Social Rights (ECSR) decisions and UN Human Rights Committee (UN HRC) views.’

To that list we can now add the International Court of Justice (ICJ). The ICJ is part of the United Nations and the highest court on Earth. Its decisions cannot be appealed.

In December 2011, the Court found that Greece had violated a 1995 Interim Accord under which it had signed not to block Macedonia’s entry into international organizations if Macedonia entered under the name former Yugoslav Republic of Macedonia.

Despite the Interim Accord, in 2008 Greece vetoed Macedonia’s entry into NATO. Although the Greek government defended its action, the Court agreed with Macedonia that Greece had broken its commitment. (see APPLICATION OF THE INTERIM ACCORD OF 13 SEPTEMBER 1995 (THE FORMER YUGOSLAV REPUBLIC OF MACEDONIA v. GREECE)

Although Greece was found in the wrong, the Greek government did not comply with the decision. On the contrary. At the NATO Summit in Chicago earlier this year, Macedonia sought to have its membership put on the agenda. This would have given Greece the chance to correct its stance, fulfill its legal commitment, and add another brick to world security.

Instead, Greece was reported to have fought hard to have the issue left off the Agenda, thus continuing to deny Macedonia entry to NATO and showing it has not learnt its lesson from the International Court of Justice decision.

After many years Europe is now alert to Greece’s record as an international citizen. Before the Greek election in May, Germany and France insisted that Greek politicians sign a pledge that after the election they would not back down on the commitments they made as part of the massive Greek financial bailout.

Yet the follow-up Greek election in June was presented as a referendum on whether Greece would stick to the agreed bailout, and the party that wanted to renege on the bailout was a close second in the election.

At its root the Greek debt crisis is about fairness and truth.

It is about fairness as Greece’s long suffering minorities wonder how the world can be so generous in its debt forgiveness and patience with Greece, while Greece is so consistently ungenerous with its own people.

It is about truth as it shows that international ethics need to be stronger. It is not enough to be for truth. The international community needs to be against deceit. It needs to show more resolve to ensure countries do what they say they will do. Perhaps events would have worked out differently, and a lot cheaper, if way back in 1920 and in the 1990s the international community had made Greece stick to its word and honour its international agreements and judgements.

That may have shown Greece that its word should mean something. Instead of the mess it is in today, Greece might have developed into an honest and valued international citizen.

It’s not too late.

Victor Bivell is the publisher of 12 books on human rights in Greece.

Pollitecon Publications
PO Box 3102
Wareemba NSW 2046 Australia
Ph 02 9705 0578
Fx 02 9705 0685
Email info @pollitecon.com

[George S.]

Macedonians are being chased out of Pustets



This is Albanian territory – Get out of Albania


November 18, 2012



According to a newspaper report, a group of people stormed into a local school and began to yell “This is Albania”, “These are Albanian lands”, “Get out of Albania”. This visibly upset the Macedonians living in Pustets.

http://press24.mk/story/pustec/gi-brkale-makedoncite-od-pustec-ova-e-albanska-zemja-nadvor-od-albanija

A number of Albanian ultra-nationalist party activists, belonging to the Red-Black Alliance, along with twenty Albanian media people arrived at the Pustets Municipality on Friday and began to harass the local Macedonian population demanding that it leave Albania, insisting that these were Albanian lands and they did not belong there, reported Dnevnik.



According to the same report, a group of these people stormed into a local school and began to yell “This is Albania”, “These are Albanian lands”, “Get out of Albania”. The group went beyond yelling and posted stickers with the inscription “This is Albanian land” in all the bilingual municipalities. This visibly upset the Macedonians living in Pustets.



The Macedonian organizations and Macedonian political parties in Albania condemned the intrusion and called on the Albanian police to intervene. Unfortunately their calls were ignored.



The Albanian state is bound by agreement to respect the rights of its Macedonian minority, just like the Macedonian state respects the rights of the Albanian minority in Macedonia.





Ги бркале Македонците од Пустец: Ова е албанска земја - надвор од Албанија



Македонија | 18. ноември 2012 - 20:26

http://press24.mk/story/pustec/gi-brkale-makedoncite-od-pustec-ova-e-albanska-zemja-nadvor-od-albanija

Како што пишува весникот, групата влегла во локалното училиште, и извикувала, „Ова е Албанија“, Ова е албанска земја“, Надвор од Албанија“. Ова видно ги вознемирило Македонците кои живеат во Пустец.



Активисти на албанската ултранационалистичка партија Црвено-црна алијанса заедно со уште дваесетина албански медиуми, во петокот дошле во општина Пустец и на локалното македонско население викале да се оди од државата бидејќи тоа е албанска земја, пренесува Дневник.



Како што пишува весникот, групата влегла во локалното училиште, и извикувала, „Ова е Албанија“, Ова е албанска земја“, Надвор од Албанија“. Ова видно ги вознемирило Македонците кои живеат во Пустец. Групата отишла и подалеку лепејќи налепници со натпис „Ова е албанска земја“ на сите табли во општината кои согласно локалните закони биле двојазични.



Организиациите и политчките партии на Македонците во Албанија го осудија настанот и побараа интервенција од албанската полиција, но таа не се огласила.



Албанија е обврзана да ги почитува правата на малцинствата. За споредба, во Македонија Албанците ги имаат сите права.

[George S.]

Robin O’Neil: It's time for Macedonia to seek recognition in the UN under its constitutional name



By Bojana Dimitrijovska

August 4, 2012

http://sitel.com.mk:80/dnevnik/makedonija/robin-o-nil-vreme-e-makedonija-da-pobara-priznavanje-vo-pod-ustavnoto-ime

Now is the right time for Macedonia to seek UN recognition under its constitutional name.



British diplomat and first mediator in the Greek dispute with Macedonia, Robin O’Neil, in an interview with “Porta” encouragingly suggested that the Republic of Macedonia has the option of bringing this issue directly to the General Assembly this year. He believes that the recognition will come with the following recommendation: - Skopje and Athens double their efforts to resolve the problem.



“From that aspect I think that the General Secretary’s recent visit to Macedonia conveys both meaning and support. Ban Ki-moon said that the current dispute is “sad” and should “immediately” be solved and that he himself is committed to helping,” said O’Neil.



According to O’Neil, Macedonia’s membership under its constitutional name should in no way conflict with Nimetz’s mission. But statements coming from some Greek politicians, after the General Secretary’s visit to Macedonia, O’Neil says, are not in line with the positive atmosphere expressed by Ban Ki-moon.



Macedonia’s entry into NATO and the EU and the final solution to the name dispute are related but not identical, noted the British diplomat. According to O’Neil the 1995 Interim Accord offered a solution to the first problem. One of the Accord articles stated that Greece would not hinder Macedonia’s accession into international organizations such as NATO and the EU under the reference “Former Yugoslav Republic of Macedonia.”



“The Hague International Court of Justice confirmed that Greece needs to respect its obligations and responsibilities. Up until now, as far as I am aware, Macedonia has not asked to join either of these two organizations under the reference ‘Former Yugoslav Republic of Macedonia.’ I can understand the Macedonian government’s suspicion regarding the consequences of entering into these organizations under that inappropriate reference (‘Former Yugoslav Republic of Macedonia’) in case it becomes permanent. However, we should remember that the Interim Agreement recognizes the “Former Yugoslav Republic of Macedonia’ only as a temporary reference,” said the former British diplomat.



O’Neil, first mediator in the bilateral dispute, believes that Greece must devote more effort to its dispute with Macedonia over the name.



“The Greek government should concentrate on the more serious problems it is facing and it should not be wasting its time. But, without delay, it should solve this purely artificial dispute which, generally speaking, is not against the security and prosperity of Greece, but rather it is an essential addition to it. I must admit that the name issue is a highly emotional and political issue (and that is why no one else can be accused except for the political parties of Greece).



According to O’Neil, Greeks will soon realize that the resolution of the dispute did them and their country no harm.





Робин О Нил: Време е Македонија да побара признавање во ОН под уставното име



04.08.2012 - 09:28 |

http://sitel.com.mk:80/dnevnik/makedonija/robin-o-nil-vreme-e-makedonija-da-pobara-priznavanje-vo-pod-ustavnoto-ime

Вистинско време е Македонија да побара признавање во ОН под уставното име.



Британскиот дипломат и прв медијатор во македонско-грчкиот спор Робин О Нил во интервју за емисијата „Порта“ охрабрува дека земјава годинава пред Генералното собрание може да го изнесе ова прашање. Смета дека признавањето би одело со придружна препорака - Скопје и Атина да ги удвојат своите напори за решавање на проблемот.

- Од овој аспект сметам дека неодамнешната посета на Македонија од страна на генералниот секретар носи и значење и поддршка. Бан Ки Мун коментираше дека тековниот спор е “жалосен“, и дека треба “неодложно“ да се реши, како и дека тој самиот е посветен да помогне во тоа- рече О Нил.



Според него, членството под уставното име не треба на никој начин да се судира со мисијата на Нимиц. Но изјавите кои доаѓаат од некои грчки политичари по посетата на Генералниот секеретар на Македонија, О Нил вели дека не се во согласност со позитивната атмосфера на која Бан- Ки Мун повикуваше.



Влезот на Македонија во НАТО и ЕУ и конечното решение за спорот со името , се поврзани но не се идентични, потенцира британскиот дипломат. Привремената спогодба од 1995 според него нуди решение на првиот од двата проблеми. Потсетува на членот од Спогодбата во кој се вели дека Грција нема да го попречи приемот на Македонија во меѓународни организации како што се НАТО и ЕУ, под рефернцата ПЈРМ.



- Меѓународниот суд на правдата во Хаг, потврди дека Грција е обврзана да ја почитува оваа своја обврска. Досега, колку што ми е познато, Македонија нема поднесено барање да се приклучи кон ниедна од овие две организации под името ФИРОМ. Можам да ги сфатам сомневањата од страна на владата на Македонија за последиците од влез во овие организации под незадоволувачкото (несоодветно) име ФИРОМ, во случај тоа да остане трајно. Меѓутоа, треба да се запомни, дека Привремената спогодба го признава името ФИРОМ само како привремено име- посочува поранешниот британски дипломат.



Првиот медијатор во билатералниот спор смета дека Грција треба повеќе да се посвети на решавањето на спорот со името.


- Грчката влада треба да се концентрира на сериозните проблеми со кои се соочува и затоа не треба веќе да губи време. Но, треба без одлагање да реши еден чисто вештачки спор кој воопшто не е против безбедноста и просперитетот на Грција , туку напротив е суштински прилог кон„ тоа. Признавам дека прашањето за името е надувано во високо емотивен политички проблем (а за тоа не може никој друг да биде обвинет освен политичките партии на Грција.



Според О Нил, со решението на спорот Грците ќе сфатат дека тоа не им штети ниту на нив, ниту на нивната држава.

[George S.]

Redefining the Name Issue



By Jason Miko

July 19, 2012



On July 7 in Dubrovnik, US Assistant Secretary of State Philip Gordon spoke at the Croatia Summit 2012. In his prepared remarks on Macedonia, Gordon began by stating “Macedonia’s name dispute with Greece continues to thwart its aspirations for NATO membership and the start of EU accession talks.” Notice the way Gordon defines the issue: “Macedonia’s name dispute with Greece….”



Notice how Gordon labels it as a possessive issue for Macedonia – it is Macedonia’s dispute. But that is completely incorrect. Macedonia has no dispute. It is the other way around: Greece has a dispute with Macedonia’s name….and Macedonia’s identity of course, the root of the problem. Gordon should have said “Greece’s dispute with Macedonia’s name continues to thwart its aspirations for NATO membership and the start of EU accession talks.” (He could add “and identity” but that would be asking the US State Department to do too much.)



Here’s my point – we need to redefine this issue and call it what it is: “Greece’s dispute with Macedonia’s name and identity is thwarting Macedonia’s ability to join NATO and the EU.” I would argue that it is always vital to add “identity” when speaking about the name issue.



Gordon goes on: “We were disappointed that NATO was unable to welcome Macedonia at the Chicago Summit. But as NATO is a consensus organization, Macedonia and Greece must first resolve their bilateral disagreement before the Alliance can fulfill the membership offer extended at the Bucharest Summit.” On the first issue – that he was “disappointed” – frankly, I don’t believe him. I think he simply doesn’t care anymore. He is tired, like all unelected diplomats are, with this issue.



An example from Europe: Just last week, the foreign ministers of Austria and Slovakia – like so many before them – wrote in the EU Observer that “We are aware that a name dispute is a central and highly sensitive - but bilateral issue - between two countries.”

On this issue – that of this being a “bilateral disagreement/issue,” I must vehemently disagree. It is “bilateral” only in the sense that one party, Greece, objects to another party, Macedonia. The dispute is, in essence, unilateral. Here’s my second point: we need to call it that. It is a unilateral dispute which Greece has with Macedonia.



And as a refresher course, what is the source of this disagreement/issue? I point back to UN Resolution 817 of April 7, 1993 which governs the entrance of Macedonia into the UN but under the fictitious “provisional and temporary reference.” In that resolution the UN notes that Macedonia has fulfilled all criteria for membership but also notes “Noting however that a difference has arisen over the name of the State, which needs to be resolved in the interest of the maintenance of peaceful and good-neighbourly relations in the region…”



The UN – in its infinite lack of wisdom or moral backbone – simply states that a “difference has arisen.” But from where does this difference come? The UN refuses to say. It refuses to lay blame. This is one reason why the UN is worth so little. Because it cannot take a position. The UN asks the world: follow me, for I stand for nothing.



Moving on. I went back and looked at previous US State Department statements and found a curious thing. In previous statements – in the past year – Gordon has made reference to “the ongoing dispute between Greece and Macedonia over the latter’s name” (April 14), and said, on November 15 of last year, “The name dispute with Greece continues to thwart Macedonia’s aspirations for NATO membership and the start of EU.” Even Secretary of State Hillary Clinton’s most recent statements on the issue do not lay blame with Macedonia. Witness what she said at the Chicago NATO Summit: “We strongly support a resolution of the ongoing name dispute and urge the parties to reach an agreement so Macedonia can join the alliance as soon as possible.”



At this point, I’m confused. Is Gordon postulating a new US position with his statement that Macedonia is at fault because Macedonia has a name dispute with Greece? If he does not mean that, then I would call upon the US State Department to clarify his statement. Quickly.



But it is what Gordon said after the summit that really shocked me. In an interview with Al Jazeera Gordon said “And I think once it [the name issue] was agreed people would stop obsessing over precisely what the formal name of the country was and they would get on with it as in so many other cases around the world.”



Frankly, I’m shocked. When I read it I could hardly believe what he said. “Obsessing over precisely what the formal name of the country was?” By deliberately using the loaded word “obsessing,” Gordon is attempting to belittle the Macedonians who hold their name and identity sacred. Another statement that needs to be clarified. I can tell you that the day that Americans stop “obsessing” over our name and identity will be the day that blood flows in the streets.





The identity and the name of the people are intertwined, the two are one. That is precisely why the name issue is so important and why the name of the country must remain what the people has chosen: the Republic of Macedonia. It is high time we make sure the elected and unelected around the world know that as well. No negotiation.



This article was originally published in the Macedonian newspaper Dnevnik on Thursday, July 19, 2012

[George S.]

Dear Readers and friends,


Modern Greeks on one hand claim to be ethnically pure “Greeks” who have descended from the so-called “ancient Greeks” and on the other they claim “Macedonians don’t exist and those people living in the Republic of Macedonia are ‘Slavs’!” How can that be since, being neighbours, Macedonia and Greece not only have been without borders for over two millennia but both have been exposed to the same invasions, conquerors, settlers and ravishes of time.



Whatever happened in Macedonia happened in Greece. Historically this, without a doubt, can be proven. Sorry but Greece can’t have it both ways and I can’t emphasize this more strongly. The world needs to know the truth, particularly the Macedonian and Greek people. Both Macedonians and Greeks need to know that the Modern Greeks are just as diverse a collection of ethnicities as are the Macedonians. The truth is that all peoples in the Balkans are so mixed that only their politics makes them unique. And by that I mean that by living without borders, by mixing with one another and by being exposed to the same cultures we have become indistinguishable from one another except, of course, for our politics. This we all need to understand!



“Greeks” claim that they are “Greeks who descended from the Ancient Greeks from 2,500 years ago” but in reality they are related to all the Slav, Albanian and Vlach immigrants who descended upon the territory of modern Greece during the 7th, 11th to the 14th centuries. This will become obvious when you read this book.



The question that then begs to be asked is “What right do these Greek imposters and charlatans have to meddle in Macedonian affairs and to question the Macedonian identity when their own identity is fabricated, false and fake?”



Dear Macedonians, one way to defend ourselves from the Greek onslaught and gain back our identity and dignity is to fight back at the level to which the Greeks have reduced us; that is to attack their identity as they have attacked ours. We need prove nothing to them except to expose them as the artificial identity they truly are and to uncover their design to wipe us out in order to usurp our Macedonian heritage.



I have attached my latest book to this e-mail; a gift to the Macedonian cause, which I encourage you to read, share, pass on to your children, friends, relatives, human rights organizations and even to your Members of Parliament.



It is a powerful anti-Greek propaganda document which not only exposes the Greek lies and fraud perpetrated against the Macedonian people but also exposes the Greeks for who they are. It also provides a thorough analysis of the problems experienced by Macedonians with respect to Greece.



The book is a collection of 54 essays and quotes over 300 books and authors both modern and century old. No book like this has ever been written! It is yours for free to keep and share, post on your website; pass it on to the Macedonian government and use as you wish.



Pozdrav, Risto…



(Гугл Транлеит)



Почитувани читатели и пријатели,

Модерните Грци, од една страна се тврди дека се етнички чисти "Грци", кои потекнуваат од т.н. "античките Грци", а од друга тие тврдат дека "Македонците не постојат и оние луѓе кои живеат во Република Македонија се 'Словените' ! "Како што може да биде, бидејќи, како соседи, Македонија и Грција не само што биле без граници за повеќе од два милениума, но и двете биле изложени на истиот инвазии, освојувачи, доселеници и ravishes на време.

Што се случи во Македонија се случи во Грција. Историски гледано ова, без сомнение, може да се докаже. Жал ми е, но Грција не може да се има и начини и не можам да го нагласуваат ова посилно. На светот му треба да ја знаат вистината, посебно на македонскиот и грчкиот народ. Македонците и Грците треба да знаете дека современите Грци се само како различни збирка на етнички групи како што се Македонците. Вистината е дека сите народи на Балканот се толку измешани дека само нивната политика ги прави единствени. А со тоа и мислам дека со тоа што живеел без граници, со мешање со еден на друг и со тоа што се изложени на истиот култури станавме разликува еден од друг, освен, се разбира, за нашата политика. Ова сите ние треба да се разбере!

"Грците" тврдат дека тие се "Грци кои потекнуваат од античките Грци од пред 2.500 години", но во реалноста тие се поврзани со сите словенски, албански и влашки имигранти кои се спушти врз територијата на денешна Грција во текот на 7-ми, 11-ти до 14 век. Ова ќе стане очигледно кога ќе ја прочитате оваа книга.

Прашањето што тогаш ја моли да се праша е "Што право не овие грчки измамници и шарлатаните треба да се мешаат во македонските работи и на прашањето на македонскиот идентитет кога нивниот сопствен идентитет е фабрикувани, лажни и лажни?"

Почитувани Македонци, еден начин да се браниме од грчкиот напад и да се добијат назад нашиот идентитет и достоинство е да го возвратат ударот на ниво на кое Грците ни се намали, а тоа е да го нападне својот идентитет, како тие се наши нападнати. Потребни ни се докаже ништо за да ги освен да ги изложуваат како вештачки идентитет тие навистина се и да ги открие нивниот дизајн да ни ја избришат со цел да се узурпираат нашето македонско наследство.

Јас го имам дадено мојот најнова книга на оваа e-mail; подарок за македонската кауза, што Јас ве охрабруваме да ги прочитате, споделување, давате на вашите деца, пријатели, роднини, организации за човекови права, па дури и до членовите на парламентот.

Таа е моќна анти-грчката пропаганда документ кој не само што се изложува грчката лаги и измами извршени врз македонскиот народ, но, исто така, се изложува на Грците за тоа кои се тие. Исто така, нуди темелна анализа на проблеми кои од страна на Македонците во однос на Грција.

Книгата е збирка од 54 есеи и цитати над 300 книги и автори и современите и век старата. Не книга како оваа досега не е напишана! Тоа е твое бесплатно да се задржи и да го споделат, ја објавите на вашиот сајт, да го давате на македонската Влада и да го користите колку што сакате.

Поздрав, Ристо ...

[George S.]

Noose – Chapter 2



By Stoian Kochov

Translated and edited by Risto Stefov

[email protected]

January 9, 2013



From the arms of the Communist Party of Yugoslavia (CPY) into the arms of the Communist Party of Greece (CPG).



Based on the October 14th, 1946 agreement to make changes to NOF (National Liberation Front) between Tito (CPY) and Zahariadis (CPG), CPY representative Karaivanov and CPG representative Ioannidis quickly came to the following decision: “The Macedonian organizations NOF, AFZH (Women’s Anti-Fascist Front) and NOMS (People’s Liberation Youth Union of the Aegean Macedonians) were to completely fall under the leadership of the CPG and the armed NOF units were to join DAG (Democratic Army of Greece) and fall under the command of General Markos.”



(Karaivanov was a Special Intelligence Officer working for Tito, an agent of the NKVD (Committee of State Security of the USSR) and a Comintern instructor.)



(Included among General Markos Vafiadis’s immediate associates and instructors were: Gjuza Radovikj, Obrad Trninikj, Misho Vrbitsa, Velimir Dotsnikj, Svetislav Stojanovikj and Petar Lutskj, all of KOS of Serbia. (See KOS and UDBA – Actions and documents of the Secret Services.))


Again, dictate obedience and a bent spine.



1.



It rained hard in May 1946. Heavy rains came and flooded the village pathways and streets. One day a torrent of water ran like a horrific bitter river, sweeping away the smaller and weaker livestock and forcing the villagers to wade through tons of mud. This was the first major spring flood to take place in a long time. After that, frightening water demons appeared and, with their gruesome shadows and creepy screams, ate away the May nights, as though they wanted to demolish and ruin the homes of the villagers, to erase their memories and darken their minds before God.


2.


Based on what people believed, the Village Rudino was divided into two camps and that’s when discord and conflicts began. The pre-war sense of collectivity, friendship and generosity that was shared among the villagers was gone. The sense that someone was in need of something more than someone else was lost. The sense that a soul belonged to two bodies was also gone and replaced with personal “instinctive feelings.” It seemed like the majority of people were born with insufficient curiosity, even about their own fate. New developments with the advent of NOF and AFZH brought both joy and fear. Everyone was in pursuit of their own dislocated place. When a problem surfaced contradictory solutions were applied, expecting that with ideological problems there would always be new problems.



In those days the villagers talked about the same things over and over. There were days when those around you, those who you could greet and look at, had a different expression on their faces, happy or sad. And it was a great wonder that from then to this day the Rudino villagers, as well as the villagers from the surrounding villages, did not change one bit. But from them were born informers, traitors, hypocrites, petty profiteers, bootlickers and all kinds of miserable traitors, who, for some unknown reason, acted as foreign agents and represented foreign interests. The majority of the people that the villagers called “tainted by communism” participated in all the village boards and newcomer Organizations.



They felt like they were national institutions. All this was like a festival to them, with some kind of amusement park type nationalist consciousness. The idea of calling people to join the revolution was meaningless and empty because such an idea was strange to them. The cynicism that CPY would truly care for the Macedonian people can be expressed in the following words: “In 1944-1945 Yugoslavia wanted to solve its own internal problems” and used the opportunity to do it. But there were also other categories of people who were “careful and untainted” and who removed themselves from the world of politics.



One Good Friday evening, in the spring of 1946, we sat on wooden benches in the village square in Rudino under the large tree, singing old Macedonian revolutionary songs. I noticed Sotir Gaidov’s intelligent, dark eyes circling around and then stop on my face. He looked at me and smiled gently, maybe because I was the youngest of the village bachelors. He had just returned from the island Makronisos, where he was imprisoned after being sentenced to death. There he spent a long time in solitary confinement. Makronisos was a place of pain and suffering, where convicted people were sent to suffer before being put to death.



The reason that the Greek government sent people to Makronisos was to make them give up their political and national beliefs, denounce the Communist Party and lead them into physical and mental exhaustion so that they would feel hopeless and would reach a point where they would no longer want to live. Prisoners remained in solitary confinement until dawn, until after the executions took place. One time they asked Sotir, “What kind of execution do you prefer?” Sotir told them, “I want to be beaten to death so that while I think about it I can write my last song for the woman of my heart…” The executioners then asked: “Let’s hear your song.” But clever Sotir said, “Sorry, I can’t do that because I am afraid you will burn my lips…”


***


Sometimes Sotir sang songs loudly about Ilinden and wrote letters to the woman he loved: “... My desire for you my dear is not to wear black, not to cry for me and not to wail when you hear the bad news.”



Each prisoner was repeatedly interrogated and tortured and then asked to sign a statement of repentance, declaring that he no longer cared for their ideals and beliefs. These methods were introduced before the Metaxas dictatorship (1939-1940). Prisoners could be released and sent home and even avoid the death penalty if they gave up their ideals. Sotir Gaidov did exactly that but after that he was no longer trusted; not even by his closest friends. Everyone became suspicious of him so the man lost his self-confidence.



In his statement of repentance Sotir wrote: “I declare that I denounce the Communist Party and that I am ashamed of being its follower. I also call on all the misguided young people not to trust the Communists...” Now they say that Sotir Gaidov is a man who, in such moments, does not share his thoughts or his facial expressions with others. This man is not like other people and now he doesn’t even believe in God and has given up on the church and on crossing himself, just like all us ambitious people full of ideological activism.



Sotir said: “My generation was shaped by protests, by the policemen’s rod, by hope generated by Communist ideas and by the 1903 Ilinden Uprising. I gave up religion, because I was very sad and to this day I carry guilt towards my father, Pop Gligor Gaidov, who was very devout to the end of his life. My idea of God was that: God should be flawless and uniquely perfect and as we Communists used to say; God is not perfect. Only the communist leaders, born of the people, could have flawless and perfect qualities. But the worst thing about many villagers was not that they no longer wanted to believe in God, but that they had recently begun to lose faith in their communist leaders; the ‘new gods’.”



Sotir had long ceased to believe in such gods. If I ever had the chance, I would ask him: “What do you think it means to have unhappy people? Wanderers!” We Macedonians still did not have such a great man who understood our needs, the misery of our people and who knew how to properly establish programs and national priorities for our nation. Later I was convinced that the communist movement (CPG) possessed such strategies, and most of those strategies converged with our national traditions (had the same purpose) but then the same CPG, after the Second World War, showed us Macedonians a different and very ugly face...



Now, after the Belgrade agreement was concluded between Tito and Zahariadis, the Macedonian organizations NOF and AFZH were no longer relevant to the CPY or to the CPG. It seems that both wanted them crushed and made incapable of creating a “new national consciousness” outside of their Parties. The CPG continued to invent problems with the Macedonians creating arguments and counter arguments pushing the Macedonian people to falsify their own history and to gradually discard significant fragments from their centuries old national heritage. For example, all Macedonians who were mobilized in the ranks of DAG, the CPG called “Slavo-Macedonians”. But the frightening thing about that was that the CPG expected these so-called “Slavo-Macedonians” to speak only Greek and only use their Greek names when they were sent to Headquarters in southern Greece.



These people in the CPG had slowly become “our” gods and the “bosses” of our NOF and AFZH Organizations in all of our Macedonian villages. These people were asking the Macedonian people to become disciples of Marx. These same people, through NOF and AFZH, convinced us that religion, ethnicity and myth were pre-industrial forces which would lose their importance as factors of historic change. They used propaganda against the basic principles of conservatism, perfectly placed by William Faulkner who said: “The past is never dead. It is not even past.” Now these very same people preached SOVIET-IZATION, a strange idea, given that Macedonia and the Macedonian people were divided and that their unifying factors were the CPY and the CPG, which were based on...? “God help us all!” Were they now implementing ideas born of Tito and Stalin? It seems that they were manipulating thoughts and feelings and creating double creatures and double faces out of the Macedonian villagers and slowly making them do things that had nothing to do with our interests.


3.



One day Sotir Gaidov was sitting alone under the big tree in the village square looking at its grandiose branches. He had an expression of wonder and disbelief on his face; looking like he had been cheated. He sometimes sat under the old tree until it was dark, scrolling through his notes and searching for recollections of what he had already read and feeling as if history had just thundered by his side: Ilinden was so heroic, so great, yet so little was known. But now, years later, he looked at allegiances and loyalties with bitterness. He felt pain in his soul and he could not believe the actions of the AFZH activists, always eager to recruit more Macedonian women so that they could push them into the fire of a most disgusting type of war.



The kind of war that would leave the Macedonian house desolate, the Macedonian family and its traditions of matriarchate disfigured. And this was not done by Greeks. The Greeks didn’t have the desire to form such organizations that would push Greek women into hatred and into a murderous war. Sotir Gaidov thought about this a great deal. He thought about how Tito’s Yugoslavia had pushed us into an undesirable situation; a situation not chosen by the will of the Macedonian people but a situation that would slowly and slyly push us into genocide.



Sotir stared at me coolly without saying a word. He looked very tired. Obviously he had endured a lot, all those years, closed in and isolated in those dry rocky Greek islands. I looked at him and respectfully asked: “Is there something you want to tell me?” Silently he shook his head and then said: “Nothing boy, I have nothing to tell you…” as though he lacked the words and the energy to speak, he continued to look at me with grace and confidence, as an old friend of my father’s and of our family. He and my father were baptized in the same water when they were babies.



I went closer to greet him and said: “It looks to me like you want to say something…” Sotir went deep into thought. I then said: “Will you at least allow me to ask you something I have wanted to ask you for a long time?” “Okay,” he said, so I continued: “Do you think that we Macedonians, with NOF and AFZH in place, will be able to determine our own future or will their actions make us disappear and be uprooted from the land of our great grandfathers?”



Sotir shook his head and began to talk: “Ah, I see that you too are feeling the same? Politics are a really cruel thing, you’re here today gone tomorrow. It is sad that now, after the Second World War, we are being cheated with NOF and AFZH. We are being cheated because, as you know, the world is polarized, divided by large forces and the Iron Curtain has been lowered. It should be clear to us Macedonians, that by what NOF and AFZH are doing we could end up starting a new war for which, I am afraid, we will be sacrificing ourselves for foreign interests.



Today the whole world knows that Tito (CPY) and Zahariadis (CPG) got together in Belgrade and made plans to start a Civil War in Greece but where were the Macedonians while these plans were made? Worse than that is that after Tito and Zahariadis made these plans, Kolishevski (CPM) in Skopje gathered all the NOF and AFZH leaders and told them: ‘Now you can go back to Aegean Macedonia and take orders from the CPG and please trust them because their policies regarding Macedonian issues are clear. Any question that may arise will be decided by the leadership of the Party. Be careful not to splinter as a faction within the Party and always stay under the leadership of the CPG. Work hard towards strengthening your unity with the Greek people and fight any and all forces against chauvinism, separatism and localized tendencies.’



This is exactly what was placed around our necks and how the ideological noose of communism was then tightened. This noose or slave chain was created by the CPY and bound around our necks by Kolishevski and the CPM, plunging us into this cruel, bloody and Godless Greek Civil War which, why it took place, is unclear to this day. Would you or anyone believe that Lazo Kolishevski did not know what he was doing? Did Kolishevski not know that all the ideological leaders of the Greek Civil War were Greeks? Did Kolishevski really believe that more than 70% of the war participants were colonists (Pontians or Madzhiri) brought to Macedonia in 1924? Or did he really not know that we Macedonians did not participate in CPG policy making, or that there was not a single Macedonian in the politburo or sitting on the CPG’s Central Committee? How could Kolishevski not have known that there was not a single Macedonian in the list of senior personnel (generals, colonels and political commissars) at General Headquarters that led DAG? I am sure Kolishevski knew all of these things!



Why then did he give NOF and AFZH instructions to ‘induct’ the entire Macedonian nation en masse under his slogan: ‘Not a single Macedonian must be found outside of the Organizations NOF and AFZH!’ And the basic message passed on to the Macedonian people: ‘WHO, IF NOT US?’ And ‘WHEN, IF NOT NOW?’ By doing this under Kolishevski’s directive, we, the Macedonians under Greece, gave the Greeks and the CPG reason to commit “soft ethnic cleansing” against our organizations and against our people. Was there no one among us able to see what was happening there? I guess we were too busy running to the CPY and to the CPG for answers! It seems to me that this was one of the worst and deadliest ideological frauds committed against us in the history of our existence. What do you think?”



Sotir looked at me curiously and before I had a chance to answer, he said: “Ever since the world came into existence, there existed a type of people whose main preoccupation was allegiance. They were a congenial element regardless of their gender. Well, now we have the people of AFZH. But among the activists of NOF and AFZH there are also those who are intoxicated with their own power and those who have forgotten what was done to the Macedonian people and who have lost contact with reality. The power that these leaders possess, regardless of the level they are at or the leadership role they play comes from their supporters, in whose basis lays the character of distribution of power which, among other things, is self regenerating the moment they profit from it, especially those who do not directly possess any power.



These types of personalities have little concern for whether they have real friends, sincere partners, close people with whom they can share sorrow, pain, or joy. People who talk about things usually talk about things that concern them, that bother them. They talk about things that hurt them, make them anxious and insecure and disappoint them. Now, after this, there will be new ways to communicate between us Macedonians. We will be saying to each other: Who are you and to whom do you belong? And with whom have you been so far? And above us there will be those who will fight for a new order and demand a servile attitude from us Macedonians.



To understand the causes and Tito’s motive for involving himself in Greek affairs after the Second World War, requires thorough research. To assume that the Yugoslav leaders acted on internationalist impulses alone is not very convincing. Why? Because most problems began to intensify in the fall of 1948, just after Yugoslavia started to lean more towards the Western powers. For us Macedonians, this new world is a big aggressive arena, or perhaps it was always like that, but now for the first time I see things up close and I understand that the stronger you are the more aggressive you appear, the bigger muscles you have the more intimidating you look.



A new world is being created in which there is no place for small nations, no place for honesty and innocence and no place for principles. Wars are now managed by the great powers and small nations have to adapt or be left out of the ring. That is exactly what I wanted to say, which directly applies to our NOF and AFZH. If they do the right thing and give up this ‘adventure’ perhaps they may save our people and preserve our fatherland. History has taught us that many such people played key roles in the fate of the Macedonian people, of course, always with negative consequences. As times change they too need to adapt, to take a particular form, but remain essential in order to survive in the stinking armpits of foreigners.



Circumstances may have been different in other times, but nonetheless, they present themselves during wars as they have today, after this war. Today, it seems, circumstances appear to manifest themselves periodically, as required. This, it seems, is done in turbulent times, when the world is divided into spheres of influence by the great powers. Many key decisions have been made and important events have taken place that have affected the fate of many European people, all this done in the interest of the great powers in a world in which it would be difficult to see what future there is for the Macedonian people. I am saddened by NOF’s and AFZH’s lack of attention, naivety and mindlessness. They are drunk on someone else’s power and propaganda and are unable to see the brutal and the painful side of what they are doing.



The principles of dominance of the bullies are again coming to the surface. Belgrade and the CPG have put a lot of pressure on the weak NOF and AFZH activists to join DAG and to make fundamental changes to Macedonian national programs. Today’s scum, coming out of the bowels of the Rudino villagers, are part of the Macedonian people and are disguised in various forms ranging from “quasi-revolutionaries” to old “political figures”. They are predominantly led by local Balkan centres of power and work in local Party centres similar to those of NOF and AFZH.



Such people work from the inside and understand the mentality of our people, they know their habits, ways of thinking. This makes them very dangerous. They know how to influence and wait for the signal, the red light, and upon receiving the signal they immediately go into action doing their part. They deliver blows from the inside because they know where it hurts the most. Their goal is to exhaust our people and bring them to their knees. Those were the instructions given, particulary to those who had come from Yugoslavia, to open the doors for the Greek reactionaries so that they could take bloody revenge against ordinary and innocent Macedonian villagers. And that is exactly what they did!



4.



With victory over fascism, the Varkiza agreement was signed, which called for ELAS to surrender its arms and for the installation of a new Greek government in Athens. A police force and units of the national defense force were installed throughout Greece. The British installed a new government in Greece and gave its security forces the authority to liquidate what they considered to be ‘enemy elements’. The new gendarmes started arresting people and charging them with murder. Soldiers and gendarmes continued to seek and destroy communist paraphernalia and pictures of Stalin and other communist leaders. The National Guard went on various military expeditions harassing villages, beating people, arresting without warrants, pillaging and burning houses and killing people. Frightened by these sudden and unprovoked attacks, many villagers fled their villages and took to the mountains to hide; abandoning their jobs, homes and families.



A great and inhuman terror against the population was initiated in Greece particularly against ELAS, against Macedonian organizations and especially against those Macedonians who wished to maintain their Macedonian identity. The terror was mainly carried out by the special units brought to Greece from Cairo along with the King and the dictator Georgios Papandreou. The special units were trained to fight against guerrillas and as such were named “Mavroskufides” (Black Hats) who persecuted the population without mercy. Many people were beaten and shot and many more were imprisoned without trial. They did this to make it easier for the state apparatus to consolidate its power over the people. This great “tromokratia” (national terror) was especially aimed against those who participated in the so called “SNOF” movement who were hunted down and murdered without mercy.



It was this “national terror” that sparked the so-called Greek Civil War which divided our people, destroyed families, kinship and friendships and ultimately pushed us onto the brink of extinction, making many of us permanent wanderers of the planet. One side of our divide, people said the communists were the real patriots and “saviors of our nation” and the other side said that these people were just “commie” traitors. The villagers caught in the middle were always disillusioned, always looking behind their shoulders, always being careful not to say anything that might be misunderstood. One word out of place and they might lose their head or their house may be burned down. It was exactly at those times when they needed help from NOF and AFZH. Unfortunately at exactly those times NOF and AFZH were unable to help them.



Глава 2.



Од прегратките на КПЈ во прегратките на КПГ



Врз основа на договорот меѓу Тито (КПЈ) и Захаријадис (КПГ) од 14 октомври 1946 година, набргу пристигнаа претставниците Караиванов (6) од КПЈ и Јоанидис од КПГ и ја прогласија следната спогодба: “Македонската организација НОФ (АФЖ и НОМС) и нејзиното раководство поминуваат во целост под КПГ, а вооружените од НОФ, малите македонски единици, поминуваат под команда во ДАГ и под раководство на генерал Маркос (7)”.

Пак диктат, послушност и свиен ‘рбет.



1.

Мај 1946 година, шурнаа големите дождови врз селските куќи, улиците се наполнија и од нив истекуваше голема вода како грозоморна и горчлива река. Глибаа селаните низ матните води, а добитокот одвај исплива, но некои од послабите добичиња беа однесени од водата.

Ова беше прва пролет на големите потопи.

Потоа се појавија стравотни водни стии и со своите грозоморни сенки и морничави пиштења ги нагризуваа мајските ноќи, чиниш сакаа на селаните да им ги урнат домовите, да им ги избришат спомените, да им го помрачат умот пред Бога.



2.

Селото Рудино, по верување, беше поделено на два табора и тогаш настанаа конфликти и раздор. Предвоеното чувство на колективност, пријателството и дарежливоста кога меѓу селаните се даруваше и тоа што на секој му требаше повеќе отколку на некој друг, се изгубија, она што претставуваше душа во две тела, се се изгуби и завладеаја “инстинктивните чувства”. Дури и поголем дел од луѓето беа родени како недоволно љубопитни за судбината што ги чека.

Новите настани со доаѓањето на НОФ и АФЖ предизвикаа и радост и страв. Се беше во потрага по своето исчанчено место. Проблемот се појви и се очекуваа спротивни мисли дека идеолошките проблеми ќе раѓаат нови проблеми.

Во тие денови селаните зборуваа само за исти нешта. Имаше денови кога тие околу тебе, тие со кои можеше да се поздравиш, да ги гледаш, имаа различен израз на лицата, радосен или тажен. И, за големо чудо, оттогаш до ден-денешен селаните од Рудино и од околните села не се променија ни трошка. Од нив се изродија се некакви кодоши, предавници, лицемери, ситни профитери, подлизурковци и какви уште не мизерни изроди кои, како по некое правило, застапуваат туѓи агенти и интереси.

Тие луѓе, кои селаните ги нарекуваа “расипани од комунизмот”, го сочинуваа мнозинството од учесниците во сите селски одбори на овие новодојдени организации.

И, според нив, се именуваа како национални институции. Сето тоа беше како на панаѓур, со некаква лунапарковска националистичка свест. Самиот факт дека народот се повикуваше на револуција, во крајна линија беше бесмислен и шуплив, зашто идејата беше туѓа. Цинизмот на КПЈ за грижата за Македонците може да се изрази со еден збор: Југославија во 1944-1945 година сакаше да си ги реши внатрешните проблеми.

Меѓутоа, имаше и друга категорија луѓе, “внимателни и нерасипани”, кои апстинираа од светот на политиката.

Една пролетна вечер во1946 година, на Велик петок, на сретсело во Рудино, под големиот чинар, седевме на дрвени столчиња и пеевме стари македонски и револуционерни песни. Забележав како темните интелигентни очи на Сотир Гајдов, кружејќи наоколу, запреа на моето лице. Тој ме гледаше со блага насмевка, можеби затоа што бев најмладиот од селските ергени.

Тој тукушто беше вратен од островот Макронисос, каде што бил осуден на смрт и долго лежел во самица, а тоа било место на болка и мачеништво, каде што страдаат осудените луѓето сами пред својата смрт.

Целта на власта била да го натера да се откаже од своите политички и национални уверувања и од Комунистичката партија и да го доведе до таква физичка и психичка исцрпеност, што нивото на безнадежноста ќе достигне до точка да биде подготвен да умре.

Во самицата останал се до зори, кога се извршувале стрелањата.

Еднаш го прашале: “Каква смрт сакаш?”

Сотир им одговорил: “Ве молам, сакам да ме убиете за да ја напишам последната песна за жената на моето срце…”

Екзекуторите му рекле: “Да ја чуеме!”

Тој кратко им одговорил: ”Не ја пеам од страв да не ми ги изгори усните…”



* * *

Понекогаш гласно пеел илинденски песни и ги пишувал писмата до љубената:

“…желбата ми е да не носиш црнила, да не плачиш да не редиш кога ќе ја чуеш лошата вест”.

За секој затвореник, изјавите на покајување биле клучна фаза во процесот на иследувањето и малтретирањето на затворениците, тие методи биле воведени уште при владењето на Метаксасовата диктатура (1936 – 1940).

Затворениците можеле да бидат ослободени и пуштени дома, па дури и смртната казна да се замени доколку се откажат од своите идеи. Тоа го сторил и Сотир Гајдов, но по покајувањето беше доведен до разочарување и пред секого беше сомничав, човек со изгубена доверба, дури и за своите најблиски другари.

Тој во својата изјава за покајување напишал:

“Изјавувам дека ја осудувам Комунистичката партија и се срамам што бев најзин следбеник. Ги повикувам сите заведени млади да не им веруваат на комунистите…”

Сега за Сотир Гајдов велеа дека тој е човек кој и во такви мигови, својата мисла, својот израз на лицето не ги споделува со другите. Тој човек не е како другите и сега дури не верува ни во Господ. Значи, Гајдов одмна расчистил со црквата и со крстењето. Како и сите ние задоените од идеолошкиот активизам.

Тој вели:

-Мојата генерација беше формирана од протестите и полициски палките, од надежите генерирани не само од комунистичките идеи туку и од Илинденското востание во 1903 година. Се откажав од религијата, поради што многу жалам до ден-денес носам вина спрема татко ми, поп Глигор Гајдов, кој беше многу набожен до крајот на животот.

Сум тврдел: Господ треба да е безгрешен, и единствено совршен, а ние комунистите велевме дека не е, а дека такви безгреши и совршени биле само комунистичките Водачи, родени од народот. Но за многумина од селаните не е најлошото тоа што тој сега не сака да верува во Господ, туку тоа што во последно време почнува да ја губи вербата во лицето на комунистистичките Водачи – “новите богови”.

Тој одамна престана да верува во таквите богови. Кога би имал можност, сигурно би ги прашал:

“Каква е смислата на нивното создавање на несреќни луѓе? – Талкачи!”

Ние Македонците се уште немаме таков голем човек кој ги разбира потребите на времето, бедата на својот народ, кој умее правилно да ги утврди причините и националните приоритети.

Подоцна, се убедив дека комунистичкото движење (КПГ) имаше многу патишта кон стратегијата, и повеќето од нив беа конвергирани со национални традиции (заемно се приближуаваа, се стремеа кон иста цел), но потоа се покажа дека нас Македонците по Втората светска војна, таа иста КПГ крвно не гонеше…

Сега, по спогодбата во Белград, склучена меѓу Тито и Захаријадис, македонските организации НОФ и АФЖ го изгубија своето соочување со политичкото насилство од КПГ и КПЈ. Тие сега се задушени и не можат да создаваат ’нова национална свест’, надвор од овие партии. КПГ ќе става безброј препирки и од нас Македонците ќе бара сами да ја фалсификуваме историјата и постепено да отфрламе значаен фрагмент од националното вековно наследство.

Ете, на пример, сите Македонци што се мобилизираат во редовите на ДАГ се именуваат како Славомакедонци, но уште пострашното е дека тие што ги праќаат во штабовите во длабината на Грција им сугерираат да зборуваат само грчки, да си ги кажуваат имињата и презимињата на грчки.

Причините се јасни!...

Но нејасно е тоа што тие стануваат и “наши” богови, поставени и наредбодавци на организациите НОФ и АФЖ во сите македонски села и посакуват Македонците да ги направат следбеници на Маркс. Нофитие и афежистките и инсистираа дека религијата, митот и етницитетот биле прединдустриски сили што ќе ја загубат својата важност како фактори што ја менуваат историјата. Тие пропагираа против основните начелата на конзервативизмот што совршено беа поставени од Вилијам Фокнер: “Минатото никогаш не е мртво. Тоа дури не е минато”. Сега проповедаа СОВЕТИЗАЦИЈА, чудни прашања, имајќи ја предвид специфичноста по поделата на Македонија и Македонците, чии обединувачки структури беа КПЈ и КПГ, што се засновуваа врз… “Бог да чува!”

Тие сега спроведуваат решенија што ги донеле Тито или Сталин. Манипулираат со мислата и чувствата, и од селаните прават двојни суштества и двојни ликови и полека во нив се јавуваат изроди и немаат ништо заедничко со нашиот интерес.



3.

Еден ден Сотир Гајдов седеше сам под големиот чинар и гледаше во старото разгрането дрво. Со измамени чувства на чудење и неверување. Тој понекогаш останува таму до глувата рудинска ноќ ги прелистува своите белешки и пребарува по сеќавањата на прочитаното, а чувствува дека покрај него татни историјата: Илинденското е толку херојско, толку величествено, а толку малку познато. Но, сега гледа со горчина на поданството и на изневероноста. Чувствува болка во душата и не може да се начуди поради пропагирањето што го вршат афежистките кои посакуваа да ја турната македонската жена во оган и во најгнасната војна. Да ја опустошат македонската куќа, да ги обезличат македонското семејство и неговите традиции на матријархатот, а тоа не го прават Грците и ниту им паѓа на памет да формираат такви организации што би ги турнале Гркинките во омраза и убиствена војна.

Размислува Сотир Гајдов за овој голем пораз, што ни го донесоа нашите од Титова Југославија, а не е по волјата на Македонците и дека сето тоа полека и итро не турка во сопствен геноцид.

Ме опули молкум и ладно ме гледаше.

Изгледаше смртно уморен. Веројатно многу претрпрел, со години, затурен на сувите каменити грчки острови.

Се загледав кон него со почит и го прашав:

-Нешто сакате да ми кажете?

Молкум одмавна со главата и рече:

-Ништо, момче, јас ништо, само така… - чиниш му недостигаа зборови.

Ме гледа милосно и со доверба, како стар пријател на татко ми и на нашето семејство. Тој и татко ми на млади години биле побратимени и крстени во една вода.

Доближувајќи се да се поздравам, му велам:

-Но се разбира дека сакате нешто да ми кажете.

Но сега Гајдов длабоко се замисли.

-Или ќе ми дозволите јас да ве прашам нешто што навистина одамна сакам да ве прашам:

-Дали ние Македонците по доаѓањето на НОФ и АФЖ ќе си ја одредиме сопствената иднина или со оваа нивна акција ќе не снема од овие наши прадедови корени?

Кимна со главата и почна да зборува:

-Зар и ти го чувствуваш тоа?

Политиката е навистина сурова работа, денес си тука утре те нема.

За жал, и сега, по Втората светска војна, со НОФ и АФЖ пак сме измамени, кога светот е поделен од големите сили и е спуштена железната завеса. Но нам, на Македонците, еднаш треба да ни стане јасно дека со овоа што го прават НОФ и АФЖ, ние можеме да падниме во нова војна и само ќе се саможртвуваме за туѓи интереси.

Денес цел свет знае дека во Белград се договараат Тито (КПЈ) и Захаријадис (КПГ) како ќе се развива Граѓансаката војна, а нас Македонците не нема. Но, најстрашното е тоа што по постигнатата спогодба меѓу Тито и Захаријадис, Колишевски (КПМ) во Скопје ги собрал водачите на НОФ и АФЖ и им рекол: “Сега вие одете долу (во егејскиот дел на Македонија). КПГ е вашиот раководител. Да имате верба во нив. Нејзината политика за македонското прашање е јасна. Какво било прашање што ќе ви се појави, ќе го решавате со раководството на Партијата. Внимавајте, не одите како фракција во Партијата, туку да се ставите под нејзино раководство. Борете се за зацврстување на борбеното единство со грчкиот народ, и борете се сите и со сите сили против шовинизмот, сепаратизмот и локалистичките тенденции”.

Ете кој ни ја стави на врат и добро ни ја затегна идеолошката јамка на комунизмот. Токму таа јамка направена од КПЈ, сега врзана од Колишевски (КПМ) во Граѓанската војна беше најсурова, најкрвава и најбезбожна. Ропски синџир – неразјаснет до ден-денес.

Може ли некој да поверува дека Л. Колишевски не знаел (или знаел) дека идеолошките водачи на Граѓанската војна беа само Грци и тоа повеќе од 70% беа колонисти (пондии – маџири) кои беа донесени во Македонија 1924 година и дека ние Македонците не учествуваме во креирањето на политиката на КПГ и дека во составот на ЦК на КПГ и во Полит-бирото немаше ниту еден Македонец. Како можел да не знае дека нема ниту еден Македонец од високите кадри (Генерали, полковници и политкомесари) на Главниот штаб на Демократската армија – ДАГ?

Како можел да дава инструкции на НОФ и АФЖ да го повикуваат Македонскиот народ на масовност со своите пароли:

“Ниту еден Македонец не треба да се најде надвор од организациите НОФ и АФЖ! И основната порака кон Македонците им била: КОЈ, АКО НЕ НИЕ? И КОГА, АКО НЕ СЕГА?”.

Со таквата насилна масовност, ние Македонците под Грција дозволивме “мекото етничко чистење” да се отвори преку КПГ и сами да си ја испишуваме црната страна на црвената книшка.

-Зар сето ова не го потврдува феноменот на нашата поданичка свест? Де кон КПЈ де кон КПГ?

Ми се чини дека ова е најстрашната смртоносна идеолошка измама. Што мислите вие?

Гајдов ме погледна љубопитно и ми вели:

-Откако постои свет и век, постои и една чудна сорта луѓе чија основна професија е поданството. Тие се со вроден елемент, па дури и независно од полот. Ете, сега имаме и афежистки.

Но меѓу активистите на НОФ и АФЖ имаме моќници и поданици кои беа и се уште се опиени од сопствената моќ и овој тип луѓе имаат заборавено што е направено со македонскиот народ, реално ги имаат изгубено контактите со реалноста, било да се поданици на КПЈ или на КПГ.

Силата на овие лидери, независно од нивото и лидерството, произлегува од нивните поддржувачи, во чија основа е карактерот на дистрибуцијата на моќта која, покрај другото, се самообновува во мигот кога од неа профитираат и оние кои не ја поседуваат директно.

Овој тип личности се помалку се грижат за тоа дали имаат вистински пријатели, искрени соработници, блиски луѓе со кои ќе можат да ги споделат тагата, болката или, секојдневните животни радости. Луѓе кои ќе си поприкажат за она што било некогаш и со кои, дури и молкома, ќе помуабетат за она што ги мачи, притиска, гризе, што ги прави несигурни, нервозни или разочарани.

Сега, по ова, меѓу нас Македонците ќе настане ново пребројување: чиј си и кој си? И со кого си бил досега? Борба за ново престројување, и од Македонците се бараше сервилно и ропско расположение.

Но согледувањето на причините и мотивите на Тито за таквата инволвираност во грчките работи по Втората светска војна бара опстојно истражување. Објаснувањето на југословенските раководители дека тоа го правеа само од интернационалистички побуди не е многу убедливо. Зошто? Затоа што проблемите почнаа да се зголемуваат во есента 1948 година, кога Југославија почна да влегува се повеќе во прегратката на западните сили.

Овој нов свет, за нас Македонците, се повеќе станува голема агресивна арена, а можеби и отсекогаш било така, ама сега прв пат ги гледам работите одблиску, и сфаќам дека колку си поагресивен толку си појак, колку поголеми мускули имаш толку повеќе можеш да заплашуваш. Сега се создава свет во кој веќе нема место за малите народи, нема место за искрено и наивно достоинство, нема место за принципиелност. Во овие војни, со кои управуваат големите сили, на малите народи им преостанува или да се приспособат или да го напуштат рингот.

Токму тоа сакам да кажам, дека тоа важи за нашите НОФ и АФЖ. Ако го сторат тоа и се откажат од таквите авантури, можеби ќе ги зачуваме народот и татковот огниште.

Историјата кажува дека многу изроди одиграле клучни улоги за судбината на македонскиот народ, се разбира, секогаш со негативни последици.

Како што се менуваат времињата така и тие се приспособуваат кон состојбата, земаат одредена форма, но суштински остануваат да преживуваат во смрдливите прегратки на туѓинците.

Се јавувале во најразлични форми тогаш, а се јавуваат и денес. Се појавувале и во војната, но се појавуваат и денес, по завршување на војната. Денес се појавуваат по потреба, периодично, но сега тоа го прават во овие бурни времиња, кога светот е поделен од големите сили на сфери на влијане – токму во нивни интерес и тоа се битни случувања, кога се донесуваат клучни одлуки за судбината на многу европски народи, а ние не можеме да ја согледаме иднината на македонскиот народ.

Ме растажуваат невнимнанието, наивноста или непромисленоста на НОФ и на АФЖ. Тие, опиени од туѓата пропаганда, не можат да ја согледаат другата страна на животот, која е посурова и поболна. Принципите на доминација на посилниот пак излегоа на површина. Белград и КПГ силно ги притиснаа немоќните активисти на НОФ и АФЖ за да се приклучат во ДАГ и да извршат коренити измени националните програмски цели на Македонците.

Денешните изроди, излезени од утробата на селаните од Рудино, се дел од македонскиот народ и се маскирани во разни форми: од “квазиреволуционери”, излитени “политиканти” до слични на нив модерни душегрижници. Претежно се водени од локалните балкански центри на моќта а одработуваат и локални партиски центри слични на НОФ и АФЖ. Тие се тука, внатре, го познаваат менталитетот на народот, му ги познаваат навиките, начинот на размислувањето, и затоа се многу опасни. Затоа и знаат како да дејствуваат, го чекаат само сигналот, црвената светлина, и веднаш се ставаат во функција. Ги задаваат ударите однатре, знаат каде боли најмногу, целта им е да го истоштат народот, да го турнат на колена. Такви им се иструкциите на овие наши што се дојдени од Југославија, кои и даваа шанси на црната грчка реакција крваво да се пресметува со обичниот македонски селанец.



4.

Со победата над фашизмот, во Варкиза се потпиша договорот и настана предавањето на оружјето од ЕЛАС, почна инсталирањето на новата власт. Се поставуваа полициски сили и одреди на националната одбрана низ цела Грција. Власта и Англичаните им дадоа на овие сили карактер на безбедносни баталјони за чистење и ликвидација на непријателските елементи.

“Новата жандармерија” апси под обвинение за “убиства”. Војниците и жандармеријата продолжуваа да ги кинат сликите на генералисимусот Сталин и на грчките комунистичките лидери. Националната гарда и разни експедициони воени одреди вршат претепувања, апсат без налог, палат куќи, вршат кражби и убиства. На селаните им преостанува да се кријат во планините, а тоа значи дека македонското семејство не владее со својата куќа.

Во Грција почна уште поголем и нечовечки терор против населението, посебно над македонското, и против учесниците на ЕЛАС, како и против македонските организации, комитите и се што посакуваше да има македонски идентитет. Таквиот терор го вршат специјалните единици кои беа вратени од емиграција во Каиро заедно со кралот и со диктарорт Георгиос Папандреу. Тие беа организирани како специјални единици за борба против герилата и се нарекуваа “Мавроскуфидес” (Црнокапци) кои без милост го гонеа населението; со затворање, тепање и стрелање без судење на луѓето што се протиставуваа. Тоа го правеа за да можат полесно да го оформат државниот апарат и да ја зацврстат власта. Големата тромократија (народен терор), особено против тие што беа учесници во движењето на СНОФ и комитите, беа уништувани без милост.

Така почна војната, ги подели луѓето, ги уништи семејствата, роднинските врски, пријателството. Од едната страна велеа дека се вистинските патриотите “спасителите на нацијата”, а од другата беа “комуњарите”, предавниците.

Селаните секогаш беа на штрек, секогаш проверуваа наоколу пред да кажат нешто. Еден збор што не е наместо и можеше да му летне главата или да му се запали куќата. Токму во таквото време не можеа да помогнат ни НОФ ни АФЖ.





6 Караиванов бил специјален Титов разузнавач, агент на советската НКВД и инструктор на Коминтерната.



7 Непосредни соработници и инструктори на генерал Маркос Вафијадис биле и: Ѓуза Радовиќ, Обрад Трниниќ, Мишо Врбица, Велимир Доцниќ, Светислав Стојановиќ и Петар Луциќ, сите од КОС на Србија. (Види КОС и УДБА – Акциите и документите на тајните служби.)



Other articles by Risto Stefov:

[stoiche]

We changed our surname!

[George S.]

they should get a class action going agains't the greek govt for forcing people to change their names.Im sure they would win.