Vanco Mihailov

[Soldier of Macedon]

From the limited research I have done for that period, this is a (very) basic chronology of events (if there are any errors, feel free to highlight them). It appears that Mihailov could have returned to Macedonia as early as 1941 if he wanted to, but instead he stayed in Croatia. Is it because he had an axe to grind against the Bulgarian king and authorities or that he didn't agree with their policy regarding Macedonia? Was he looking at the situation from a selfish perspective, in which he wanted control of Macedonia for himself without having to answer to the Bulgarian authorities? Did he ever advocate for the absorption of the whole of Macedonia into Bulgaria?

AMHRC, chime in to our discussion if you can provide some insight.

- In 1934, VMRO United supported a Comintern resolution for the recognition of the Macedonians as a distinct ethnic group. There was a coup d'état in Bulgaria which was led by Zveno, a right-wing military group which was both anti-VMRO (the right faction) and pro-Greater Yugoslavia. Zveno had a generally anti-monarchist policy and began to establish closer ties with Communist Russia (ie USSR). The Bulgarian army disarmed the Macedonian revolutionaries, seizing thousands of weapons and munitions in Pirin Macedonia. Towards the end of that year, Mihailov fled to Turkey, Crnozemski killed the Serb king and the new authorities in Bulgaria had sentenced Mihailov to death in absentia.

- The following year, 1935, the Bulgarian king progressively reestablished his authority over the country.

- In 1938, Mihailov goes to Poland.

- In 1941, Bulgaria allies itself to Nazi Germany and the Tripartite pact. Mihailov is pardoned by Bulgaria, but instead of returning to Pirin Macedonia he goes to Croatia.

- In 1942, the Bulgarian king considered inviting Mihailov back to Bulgaria, but that didn't take place.

- In 1943, the Ohrana units are created in Aegean Macedonia which are in contact with Bulgarian army members (of Macedonian descent) but outside the direct control of the Bulgarian army. Mihailov also obtains permission from Himmler to create battalions of former VMRO members in support of Ohrana. Hitler allegedly expresses his desire for an autonomous Macedonia within the Bulgarian kingdom and under the protection of Nazi Germany. The Bulgarian king apparently agrees to this and the accession of Italian-occupied Macedonia into the Bulgarian kingdom, as Italy had submitted to the allies. But, the same year, the Bulgarian king dies and the supposed plan never comes to fruition.

- In 1944, just before the coup d'état in Bulgaria, Mihailov goes to Skopje for his failed attempt at creating a pro-German Macedonian state. He leaves Macedonia for the last time a few days later, never to return.

[VMRO]

VMRO, Mihailov seems to be absent from Macedonia during WWII, aside from the brief period towards the end of 1944 when he went to Skopje for a few days to (unsuccessfully) create a puppet state. What is your understanding of this?

He was absent after escaping to Turkey where he went into hiding and lived under fake names whilst financially sponsored by the MPO.

What I've come across is that the Germans offered Mihajlov the reigns to head a puppet state in Macedonia but however due to hostility and the lack of support from the Macedonian people he declined.

I believe he would have had a puppet state if the Germans offered this to Mihajlov the same time the Ustasa were provided their own puppet state as Mihajlov was offered this near the end of WW2 when it was evident the Germans were eyeing defeat and losing ground.

[Soldier of Macedon]

VMRO, Mihailov seems to be absent from Macedonia during WWII, aside from the brief period towards the end of 1944 when he went to Skopje for a few days to (unsuccessfully) create a puppet state. What is your understanding of this?

[VMRO]

Came across a book written by Stephane Gruev, a political refugee in the US.

Bulgarian-born journalist and author who became the New York editor of Paris Match magazine and reported from exotic spots around the globe before being welcomed home after the fall of communism.

He wrote eight books, including several on natural history and one on the Manhattan Project, and claimed to have been the first Bulgarian ever to visit the South Pole.

Groueff was raised in Sofia, Bulgaria's capital, where his father, Pavel Gruev, was King Boris III's chief of cabinet. His father was executed in 1944 by a "people's court," as Bulgaria went communist. In 1993, Groueff wrote a sympathetic biography of King Boris, "Crown of Thorns."

Stephane touches up on Mihajlov and Aleksandrov in his book, book turns out to be pro Mihajlov once you read on.















This part touches up on the Crnozemski incident.

[DedoAleko]

Интервю с Ванчо Михайлов, "Всяка Неделя" - 1 част [ HD ]

https://www.youtube.com/watch?v=ADdBxVzKupc

Интервю с Ванчо Михайлов, "Всяка Неделя" - 2 част [ HD ]

https://www.youtube.com/watch?v=p0YA6iAWgjI

[VMRO]

According to the CIA, Vancho Mihajlov tried to contact them so he can talk about the using his organisation.

[DedoAleko]

Со наредба на Хитлер, формирана Независна Држава Македонија (08.09.1944 -13.11.1944)

Независна Држава Македонија е неостварен политички проект заснован врз идејната замисла на пост-револуционерно ВМРО за создавање на Независна Македонија. Обидот за реализација бил извршен од Ванчо Михајлов кој пред крајот на Втората светска војна, со поддршка од Германците, дошол во Скопје на 5 септември 1944, со задача да формира квислиншка македонска држава, но не нашол поддршка и се откажал.



Историја

Во пролетта 1940 година, Михајлов се преселил во Будимпешта. Таму тој ја разгледал можноста со германски и со италијански претставници за формирање македонска држава, во времето кога Третиот рајх, како и фашистичка Италија, се занимавале со новата територијална поделба на југоисточна Европа. Влијанието на Михајлов врз преживеаните структури на ВМРО во Бугарија значително се намалило во април 1941 година – по повторната окупација на Вардарска Македонија од бугарските војски и воспоставувањето на бугарска администрација. Поголемиот дел од приврзаниците на Михајлов го одобруваат де факто присоединувањето и ги прифаќаат функциите во окупираната територија. Михајлов, кој непоколебливо ја следел целта – „Независна Македониа“, прифатил во мај 1941 година да се пресели во Загреб во германско-италијанската марионетска Независна Држава Хрватска. До 1944 година, Михајлов е најважниот надворешно-политички и воено-политички советник на хрватската управа на усташите, како и десна рака на Павелиќ.

Од Загреб Михајлов продолжил да оддржува тесни контакти со Рим и со Берлин. Пролетта 1943 година, тој се договорил со началниците на италијанската армија за формирање на одреди кои би ги помогнале италијанските окупаторски сили во северна Грција. Во октомври 1943 година, непосредно по повлекуваењто на Италијанците од Балканот, по преговорите со Хајнрих Химлер, Михајлов договарил формирање на силна групација под името Охрана, која би била распоредена во грчки делови на Македонија окупирани од Германците. Меѓутоа, од Бугарија – Цар Борис III, како и власта на военото раководство во државата, гледале со немир врз активностите на Михајлов, бидејќи се плашеле дека неговиот план да формира „Независна Македонија“ може да успее. И за да може да биде контролиран, била поништена неговата смртна пресуда и му се предложило да се врати во Бугарија и да заземе раководно место во Вардарска Македонија, но Михајлов го отфрлил тој предлогот. Поповолна е неговата реакција кон предлогот на германскиот министер за надворершни работи, Јоахим фон Рибентроп да биде претседател на една македонска држава под покровителство на Третиот рајх. Од друга страна, бугарскиот премиер Богдан Филов во својот дневник споменува дека на 30 август 1944 година министерот Александар Станишев бил во врска со македонски дејци кои ја поддржували идејата да се прогласи независна Македонија, како нивната желба било во неа да останат 2 бугарски дивизии, додека се организира локална војска.

На 1 септември 1944 година, Хитлер издал наредба за брзо прогласување и формирање на слична таква држава. Така, поради Црвената армија која бргу навлегувала на Балканот, требало да се гарантира повлекувањето на Вермахтот од Грција. Михајлов го задржал правото да даде конечен одговор на германскиот предлог, откако ќе го посетел Скопје. На 3 септември 1944 година тој пристигнал со германски воен авион од Загреб во Софија каде ја разгледал ситуацијата со останатите соработници. Истовремено СССР и објавил војна на Бугарија на 5 септември. Непосредното навлегување на советските трупи во балканската држава, довело до драматично изострување на воената ситуација. На истиот 5 септември Михајлов патува од Софија за Скопје, каде на 6 септември има повеќе средби со активисти на ВМРО и со месни првенци како и средби со комунистички партизани и со претставници на граѓанското ослободително движење на Методија Андонов-Ченто. Вечерта тој го соопштил своето негативно решение, кое веднаш било испратено од германскиот генерален конзулат во Скопје до амбасадата во Софија. Аргументирајќи го своето решение, Михајлов се потпрел најмногу на отсуство на приврзаници кои би биле подготвени да застанат зад независноста. На 6 септември 1944 година во штабот на Петтата бугарска армија била примена наредба сите полкови да се соберат на 9 септември во Прилеп и да се движат источно од реката Вардар. Така започнало повлекувањето на бугарската армија од Македонија, што било дезорганизирано и хаотично. Додека Хитлер негодувал поради откажувањето на Михајлов, Вермахтот го презел управувањето на Македонија во свои раце во моментот кога таа е „оголена“ заради повлeкуването на бугарските сили. Михајлов заедно со неколкуте верни другари, биле евакуирани на 7 септември од СС припадниците од Скопје во Хрватска. Откако на 6 септември Михајлов категорично одбил да ја прогласи независноста на Македонија пред пратеникот на Фирерот д-р Гарбо, на 7 септември, врвниот командант на германската група армии “Е” излезнал со нов предлог да се создаде македонска влада. Овој пат предлогот бил доставен до д-р Христо Татарчев, кој во текот на летото на 1944 година заедно со неговата сопруга се наоѓал во родниот Ресен. Во проектот било наведено дека Татарчев е “еден од основачите на македонското ослободително движење, на возраст од околу 70 години, ужива се со авторитет меѓу населението, пројавува се како активен публицист со прогермански убедувања“. И овој обид останал неуспешен.

Бугарски поштенски марки користени во Независна Македонија. Тие биле препечатани како македонски на 8 септември 1944 година – денот на прогласувањето на новата држава.

Во периодот на безвластие, кој почнал од почетокот на септември и траел до почетокот на ноември, вработените во старата бугарска администрација, продолжиле да ги извршуваат своите обични функции. Полковите на царската бугарска армија, што се повлекувале од територијата на Вардарска Македонија, како и Вермахтот, давале логистичка поддршка на оваа администрација. Според некои извори и покрај сето на 8 септември, десничарските националисти прогласили независност. Во хаосот Германците се обиделе да ги користат новоформираните “македонски комитети”, како локални полициски служби. Нивните водачи биле луѓе како Васил Хаџи Кимов, Стефан Стефанов, Спиро Китанчев, Димитар Ѓузелов и Димитар Чкатров. Сите од нив биле претходни активисти на ВМРО, ММТРО и Бугарските акциски комитети. Неуспехот во реализацијата на оваа идеја бил пресвртна точка која го одбележила поразот на бугарскиот национализам и победата на македонската национална идеја во овој регион. Сепак, до офанзивата на Бугарска армија во октомври – ноември (предводена од новата просоветска влада), југословенските партизани не можале да воспостават директна контрола врз целата територија на областа. Под притисок на македонските политички водачи и нивните југословенски сојузници по ослободувањето на Вардарска Македонија бугарската армија била принудена да се повлече повторно назад во Бугарија.

АСНОМ започнало да функционира во декември, непосредно по германското и бугарското повлекување. Потоа, за да ги уништи останатите бугарофилски расположенија, новите комунистички власти ги пресретнале сите десничарски националисти со обвинувања за “големобугарски шовинизам” и “фашизам”. Следната нивна задача била да бидат уапсени левите активисти кои се противели на идејата за нова Југославија.Вака дури и политичари од левицата на ВМРО биле затворени и обвинети дека се бугарофили и предавници. Гледајќи дека немал поддршка, Михајлов се префрлил од Хрватска во Австрија, а потоа во Шпанија и конечно во Италија, каде што останал до својата смрт во 1990 година.

izvor: http://dv.mk/?p=10627

[VMRO]

Auckland Star, Volume LIX, Issue 281, 27 November 1928, Page 7

[VMRO]

New Zealand Herald, Volume LXV, Issue 20114, 27 November 1928, Page 9

[VMRO]

[VMRO]

$100,000 price on Mihajlov's head.

[VMRO]

Mihajlov vs Protogerov

[VMRO]

Macedonians were paying two taxes, one to Sofia and one to Mihajlov's pockets...

[VMRO]

Few more articles about Vancho Mihajlov by MPO. They sure love this traitor.

[VMRO]

MPO board members sharing their condolences for chicho Radko.