Tweet
Time when camels roamed through Macedonia
Камили во Струмица
Во XIX век во Македонија, преставува главна раскрсница која ги поврзува Европа со Блискиот и Средниот Исток, Црното Море и Јадранот. Целокупната стока од Македонија која се извезувала и увезувала преку Солун, како и увозно-извозната трговија на Македонија со Босна, Србија, Бугарија и средна Европа се пренесувала со добиток. Пред изградбата на железницата, главно транспортно средство биле коњот, камилата, маската и магарето. Во тој период кираџиството во Македонија било значајна стопанска гранка и извор за егзистенција на голем број семејства.
Кираџиите најчесто држеле коњи, кои како најбрзо превозно средство во тоа време, можеле да се користат за превоз на стоката на подалечни дестинации. Вообичано тие имале од два до осум коња, кои според потребите на трговецот ги изнајмувале. Секој коњ можел да превезува товар од 100 до 150 килограми. Единствена конкуренција биле кираџиите кои чувале камили. Овие „пустинските бродови“, бавни но издржливи, кои лесно ги поднесувале лошите патишта низ турската империја, овозможувале превоз на товар со пониски транспортни трошоци.
Google Translation
In XIX century in Macedonia represents a major crossroads linking Europe, Middle East, Black Sea and the Adriatic. The overall goods from Macedonia, which are exported and imported from Thessaloniki, as well as import-export trade between Macedonia and Bosnia, Serbia, Bulgaria and Central Europe are passed to livestock. Before the construction of railways, mainly means of transport were horse, camel, donkey mask. In that period kiradzhistvoto in Macedonia was an important industry and source of subsistence of many families.
Kiradzhiite horses commonly held that as the fastest vehicle at the time, could be used to transport goods to more distant destinations. They commonly have two to eight horses, which according to the trader's iznajmuvale. Each horse could carry a cargo of 100 to 150 pounds. The only competition were kiradzhiite who kept camels. These "desert ships" slow but durable, easily podnesuvale that bad roads in the Turkish Empire, enabled the carriage of goods with lower transport costs.
Камили во Струмица
Во почетокот на XIX век безбедноста на патиштата не била голема, па затоа кираџиите кои патувале на подолги дестинации не оделе сами. Кираџиите морале сами да се грижат за безбедноста на товарот, па за да се превезе товарот безбедно од Солун до Сараево или обратно, се собирале повеќе ќираџии кои формирале карвани. Овие карвани најчесто имале од 20 до 50 коња, а во одредени случаи ги имале и повеќе (660 камили).
Ниту еден карван не смеел да тргне на пат недоволно заштитен бидејќи изгледите стоката да стигне на целта биле минимални. Затоа сите кираџии биле вооружени како да одат во војна, а во зависност од големината на товарот со караванот имало придружба од 20 до 80 или повеќе луѓе, што била доволна гаранција за трговците дека карванот можел да се спротивстави и на најсилен ајдучки напад. Ако некој караван бил мал, тогаш се чекало додека се здружат неколку помали или пак да се приклучат кој некој поголем караван. Инаку кираџиите кои го прифаќале транспортирањето на стоката се задолжувале за договорена награда благовремено да ја пренесат стоката на означеното место. Задоцнувањето или загубата на стоката се признавале само ако се случило како резултат на виша сила.
Секој од овие карвани имал свој старешина, капеџи-баша или бајрактар, кој обично бил трговец и во составот на карванот имал најмногу коњи или камили натоварени со стока. Особено при преминувањето на опасни места, кон карваните се придружувале христијански или турски трговци за да можат безбедно да поминат од едно во друго место, така да придружбата на карваните се зголемувала. Иако трговците при поминување низ одредена територија им плаќале специјални давачки на локалните моќници за да бидат заштитени нивните карвани, таква заштита тие слабо добивале. Често пати под изговор дека ги штитат, пашите овие каравани просто ги ограбувале.
По триесеттите години од XIX век, откако завршија српските востанија, Србија станала привлечен пазар за македонските трговци и најпогодна транзитна сувоземна сообраќајница за извозно-увозната трговија на Македонија со Европа. Ликвидирањето на феудалната анархија и овозможувањето на релативен мир во Отоманската империја, овозможило зголемување на производството, посигурно патување на караваните и развој на трговијата. Истовремено потребите за поголемо транспортирање на стока овозможувале побрзо составување на карвани од десетици и стотици луѓе и добиток и по таков начин безбедноста при патувањето станувала знатно поголема
Какви биле размерите на оваа трговија покажува примерот од март 1837 година кога преку Алексиначкиот ѓумрук (царинарница) за Србија, или преку неа за Средна Европа, минале 2200 товари разна стока, а тоа значи во просек по 70 товари дневно или, што е покарактеристично, во јуни 1852 година само еден карван бил составен од 660 камили натоварени со тутун од Ениџе за Белград.
Карваните се формирале не само во Солун, туку во сите похолеми места во Македонија, како Сер, Струмица, Битола. Прилеп, Велес, Скопје. Низ Скопје како централна балканска раскрсница и трговски град, поминувале безброј карвани. Пристигнувањето на карвани Скопје, меѓу кои и карвани со камили, било секојдневие. Најчесто кираџиите биле мештани, Македонци. Употребата на камилите како превозно средство низ Македонија и Балканот, се поврзува со времето на Наполеон, кој за потребите на француската економија го открил т.н „Бел Пат“, по кој се пренесувал памукот. Обично овие карвани се формирале во Струмица, потоа преку Велес и Скопје оделе кон Запад. Затоа хроничарите на Скопје ќе забележат дека сите каравансараи биле со високи порти, за да можат низ нив да поминат натоварените камили.
Цената на превозот во тоа време најчесто се формирала во зависност од далечината на која требало да се достави стоката, од годишното време, а и од понудата и побарувачката. Според таблицата за транспортот на стоките од 1851 година цената за превоз од Солун до Белград, преку Ниш при употреба на коњот како превозно средство изнесувала 70 до 80 пијастри. Таа не била константна и се менувала, достигнувајќи највисоки цени за време на одржувањето на панаѓурите, особено на Серскиот, Прилепскиот и другите поважни. Најниски биле транспортните трошоци кога стоката св пренесувала со камили. Евтината цена за превоз ќе овозможи оваа традиција на користење на камилите како превозно средство да се задржи многу долго време.
Кираџиството било тешко, напорно и, при тие услови, рискантно занимање. Појавено во одредена етапа од економскиот развој во Македонија, тоа долго време успешно ќе ја врши улогата која ја има. Во одредено време неговите услуга ќе бидат непотребни што ќе доведе до негово постепено и дефинитивно исчезнување, а со тоа и исчезнување на камилата од патиштата на Македонија. Според познатио хроничар на Скопје Данило Коцевски последните камили од ваквите карвани му биле продадени на еден чешки циркус во 1937 година.
Google Translation
At the beginning of XIX century road safety was not great, so kiradzhiite traveling on longer destination does not go alone. Kiradzhiite alone having to worry about the security of cargo, so as to carry the load safely from Thessaloniki to Sarajevo or vice versa, gather more tenants who formed caravans. These caravans were usually 20 to 50 horses, and in some cases had more (660 camels).
No caravan was not allowed to go on the road sufficiently protected because the prospect goods to reach the goal were minimal. Therefore, all tenants were armed to go to war, and depending on the size of the load were accompanied by a caravan of 20 to 80 or more people, which was sufficient guarantee that the caravan traders could not resist the strongest ajduchki attack. If a caravan was small, then waiting while several smaller partner or join a larger caravan that. Otherwise kiradzhiite who accepted the transportation of goods zadolzhuvale agreed to reward good time to bring the goods to designated place. Delay or loss of goods are recognized only if it happened as a result of force majeure.
Each of these caravans had its own chaplain, kapedzhi-Basha or flag bearer, who was usually a merchant and a member of the caravan had the most horses or camels laden with goods. Especially when crossing the dangerous places, to be accompanied karvanite Christian or Turkish traders can safely go from one place to another, so the entourage karvanite has increased. While traders in passing through a certain territory to pay special taxes to local power brokers to their caravans be protected, such protection they received poorly. Often the excuse that they protect, grazing these caravans are simply robbed.
Mon thirties of the XIX century, after the Serbian uprisings, Serbia has become an attractive market for Macedonian merchants and transit suvozemna most suitable road for export-import trade between Macedonia and Europe. Liquidation of feudal anarchy and provision of relative peace in the Ottoman Empire, allowing increased production, safer travel caravans and development of trade. At the same time the need for more transportation of goods enabled faster assembly caravan of dozens and hundreds of people and livestock and thus safety of the traveling became more automatic
What were the size of trade shows this model in March 1837 when through Aleksinachkiot gjumruk (Customs) for Serbia, or through it for Central Europe in 2200 passed loads of different goods, and that means typically 70 loads per day or, more characteristic, in June 1852 only one caravan was composed of 660 camels laden with tobacco Enidzhe for Belgrade.
Karvanite formed not only in Thessaloniki, but in all poholemi places in Macedonia, Sir, Strumica, Bitola. Prilep, Veles, Skopje. Throughout central Skopje Balkan crossroads and commercial city, spent countless caravans. The arrival of caravans of Skopje, including caravans of camels, was routine. Frequently kiradzhiite were locals, Macedonians. Use of camels as means of transport in Macedonia and the Balkans, is associated with the era of Napoleon, who needs the French economy has revealed so-called "white road", in which cotton is transported. Usually these caravans were formed in Strumica, then through Veles and Skopje went to the West. Therefore chroniclers of Skopje will notice that all karavansarai were high gates can pass through them natovarenite camels.
The cost of shipping at the time commonly formed depending on the distance that should deliver the goods on the season, and the supply and demand. According to the table for the transportation of goods from the 1851 cost of transport from Thessaloniki to Belgrade, Nis, through the use of the horse as a means of transport amounted to 70 to 80 pijastri. It was not constant and shifted, reaching the highest prices during the holding of fairs, especially Ser, Prilep and other important. The lowest were transport costs when the goods passed to St. camels. Cheap price for shipping will allow this tradition of using camels as transport means to keep a very long time.
Kiradzhistvoto was difficult, hard and, under these conditions, riskantno occupation. Appeared in a stage of economic development in Macedonia, it has long been successfully perform the role there. In a time his services will be unnecessary to lead to its gradual disappearance and definitely, and with it the disappearance of the camel from the roads of Macedonia. According to the famous chronicler of Skopje Danilo Kocevski last of these caravans of camels had been sold to a Czech circus in 1937.
This is the first I've herd of this...
Камили во Струмица
Во XIX век во Македонија, преставува главна раскрсница која ги поврзува Европа со Блискиот и Средниот Исток, Црното Море и Јадранот. Целокупната стока од Македонија која се извезувала и увезувала преку Солун, како и увозно-извозната трговија на Македонија со Босна, Србија, Бугарија и средна Европа се пренесувала со добиток. Пред изградбата на железницата, главно транспортно средство биле коњот, камилата, маската и магарето. Во тој период кираџиството во Македонија било значајна стопанска гранка и извор за егзистенција на голем број семејства.
Кираџиите најчесто држеле коњи, кои како најбрзо превозно средство во тоа време, можеле да се користат за превоз на стоката на подалечни дестинации. Вообичано тие имале од два до осум коња, кои според потребите на трговецот ги изнајмувале. Секој коњ можел да превезува товар од 100 до 150 килограми. Единствена конкуренција биле кираџиите кои чувале камили. Овие „пустинските бродови“, бавни но издржливи, кои лесно ги поднесувале лошите патишта низ турската империја, овозможувале превоз на товар со пониски транспортни трошоци.
Google Translation
In XIX century in Macedonia represents a major crossroads linking Europe, Middle East, Black Sea and the Adriatic. The overall goods from Macedonia, which are exported and imported from Thessaloniki, as well as import-export trade between Macedonia and Bosnia, Serbia, Bulgaria and Central Europe are passed to livestock. Before the construction of railways, mainly means of transport were horse, camel, donkey mask. In that period kiradzhistvoto in Macedonia was an important industry and source of subsistence of many families.
Kiradzhiite horses commonly held that as the fastest vehicle at the time, could be used to transport goods to more distant destinations. They commonly have two to eight horses, which according to the trader's iznajmuvale. Each horse could carry a cargo of 100 to 150 pounds. The only competition were kiradzhiite who kept camels. These "desert ships" slow but durable, easily podnesuvale that bad roads in the Turkish Empire, enabled the carriage of goods with lower transport costs.
Камили во Струмица
Во почетокот на XIX век безбедноста на патиштата не била голема, па затоа кираџиите кои патувале на подолги дестинации не оделе сами. Кираџиите морале сами да се грижат за безбедноста на товарот, па за да се превезе товарот безбедно од Солун до Сараево или обратно, се собирале повеќе ќираџии кои формирале карвани. Овие карвани најчесто имале од 20 до 50 коња, а во одредени случаи ги имале и повеќе (660 камили).
Ниту еден карван не смеел да тргне на пат недоволно заштитен бидејќи изгледите стоката да стигне на целта биле минимални. Затоа сите кираџии биле вооружени како да одат во војна, а во зависност од големината на товарот со караванот имало придружба од 20 до 80 или повеќе луѓе, што била доволна гаранција за трговците дека карванот можел да се спротивстави и на најсилен ајдучки напад. Ако некој караван бил мал, тогаш се чекало додека се здружат неколку помали или пак да се приклучат кој некој поголем караван. Инаку кираџиите кои го прифаќале транспортирањето на стоката се задолжувале за договорена награда благовремено да ја пренесат стоката на означеното место. Задоцнувањето или загубата на стоката се признавале само ако се случило како резултат на виша сила.
Секој од овие карвани имал свој старешина, капеџи-баша или бајрактар, кој обично бил трговец и во составот на карванот имал најмногу коњи или камили натоварени со стока. Особено при преминувањето на опасни места, кон карваните се придружувале христијански или турски трговци за да можат безбедно да поминат од едно во друго место, така да придружбата на карваните се зголемувала. Иако трговците при поминување низ одредена територија им плаќале специјални давачки на локалните моќници за да бидат заштитени нивните карвани, таква заштита тие слабо добивале. Често пати под изговор дека ги штитат, пашите овие каравани просто ги ограбувале.
По триесеттите години од XIX век, откако завршија српските востанија, Србија станала привлечен пазар за македонските трговци и најпогодна транзитна сувоземна сообраќајница за извозно-увозната трговија на Македонија со Европа. Ликвидирањето на феудалната анархија и овозможувањето на релативен мир во Отоманската империја, овозможило зголемување на производството, посигурно патување на караваните и развој на трговијата. Истовремено потребите за поголемо транспортирање на стока овозможувале побрзо составување на карвани од десетици и стотици луѓе и добиток и по таков начин безбедноста при патувањето станувала знатно поголема
Какви биле размерите на оваа трговија покажува примерот од март 1837 година кога преку Алексиначкиот ѓумрук (царинарница) за Србија, или преку неа за Средна Европа, минале 2200 товари разна стока, а тоа значи во просек по 70 товари дневно или, што е покарактеристично, во јуни 1852 година само еден карван бил составен од 660 камили натоварени со тутун од Ениџе за Белград.
Карваните се формирале не само во Солун, туку во сите похолеми места во Македонија, како Сер, Струмица, Битола. Прилеп, Велес, Скопје. Низ Скопје како централна балканска раскрсница и трговски град, поминувале безброј карвани. Пристигнувањето на карвани Скопје, меѓу кои и карвани со камили, било секојдневие. Најчесто кираџиите биле мештани, Македонци. Употребата на камилите како превозно средство низ Македонија и Балканот, се поврзува со времето на Наполеон, кој за потребите на француската економија го открил т.н „Бел Пат“, по кој се пренесувал памукот. Обично овие карвани се формирале во Струмица, потоа преку Велес и Скопје оделе кон Запад. Затоа хроничарите на Скопје ќе забележат дека сите каравансараи биле со високи порти, за да можат низ нив да поминат натоварените камили.
Цената на превозот во тоа време најчесто се формирала во зависност од далечината на која требало да се достави стоката, од годишното време, а и од понудата и побарувачката. Според таблицата за транспортот на стоките од 1851 година цената за превоз од Солун до Белград, преку Ниш при употреба на коњот како превозно средство изнесувала 70 до 80 пијастри. Таа не била константна и се менувала, достигнувајќи највисоки цени за време на одржувањето на панаѓурите, особено на Серскиот, Прилепскиот и другите поважни. Најниски биле транспортните трошоци кога стоката св пренесувала со камили. Евтината цена за превоз ќе овозможи оваа традиција на користење на камилите како превозно средство да се задржи многу долго време.
Кираџиството било тешко, напорно и, при тие услови, рискантно занимање. Појавено во одредена етапа од економскиот развој во Македонија, тоа долго време успешно ќе ја врши улогата која ја има. Во одредено време неговите услуга ќе бидат непотребни што ќе доведе до негово постепено и дефинитивно исчезнување, а со тоа и исчезнување на камилата од патиштата на Македонија. Според познатио хроничар на Скопје Данило Коцевски последните камили од ваквите карвани му биле продадени на еден чешки циркус во 1937 година.
Google Translation
At the beginning of XIX century road safety was not great, so kiradzhiite traveling on longer destination does not go alone. Kiradzhiite alone having to worry about the security of cargo, so as to carry the load safely from Thessaloniki to Sarajevo or vice versa, gather more tenants who formed caravans. These caravans were usually 20 to 50 horses, and in some cases had more (660 camels).
No caravan was not allowed to go on the road sufficiently protected because the prospect goods to reach the goal were minimal. Therefore, all tenants were armed to go to war, and depending on the size of the load were accompanied by a caravan of 20 to 80 or more people, which was sufficient guarantee that the caravan traders could not resist the strongest ajduchki attack. If a caravan was small, then waiting while several smaller partner or join a larger caravan that. Otherwise kiradzhiite who accepted the transportation of goods zadolzhuvale agreed to reward good time to bring the goods to designated place. Delay or loss of goods are recognized only if it happened as a result of force majeure.
Each of these caravans had its own chaplain, kapedzhi-Basha or flag bearer, who was usually a merchant and a member of the caravan had the most horses or camels laden with goods. Especially when crossing the dangerous places, to be accompanied karvanite Christian or Turkish traders can safely go from one place to another, so the entourage karvanite has increased. While traders in passing through a certain territory to pay special taxes to local power brokers to their caravans be protected, such protection they received poorly. Often the excuse that they protect, grazing these caravans are simply robbed.
Mon thirties of the XIX century, after the Serbian uprisings, Serbia has become an attractive market for Macedonian merchants and transit suvozemna most suitable road for export-import trade between Macedonia and Europe. Liquidation of feudal anarchy and provision of relative peace in the Ottoman Empire, allowing increased production, safer travel caravans and development of trade. At the same time the need for more transportation of goods enabled faster assembly caravan of dozens and hundreds of people and livestock and thus safety of the traveling became more automatic
What were the size of trade shows this model in March 1837 when through Aleksinachkiot gjumruk (Customs) for Serbia, or through it for Central Europe in 2200 passed loads of different goods, and that means typically 70 loads per day or, more characteristic, in June 1852 only one caravan was composed of 660 camels laden with tobacco Enidzhe for Belgrade.
Karvanite formed not only in Thessaloniki, but in all poholemi places in Macedonia, Sir, Strumica, Bitola. Prilep, Veles, Skopje. Throughout central Skopje Balkan crossroads and commercial city, spent countless caravans. The arrival of caravans of Skopje, including caravans of camels, was routine. Frequently kiradzhiite were locals, Macedonians. Use of camels as means of transport in Macedonia and the Balkans, is associated with the era of Napoleon, who needs the French economy has revealed so-called "white road", in which cotton is transported. Usually these caravans were formed in Strumica, then through Veles and Skopje went to the West. Therefore chroniclers of Skopje will notice that all karavansarai were high gates can pass through them natovarenite camels.
The cost of shipping at the time commonly formed depending on the distance that should deliver the goods on the season, and the supply and demand. According to the table for the transportation of goods from the 1851 cost of transport from Thessaloniki to Belgrade, Nis, through the use of the horse as a means of transport amounted to 70 to 80 pijastri. It was not constant and shifted, reaching the highest prices during the holding of fairs, especially Ser, Prilep and other important. The lowest were transport costs when the goods passed to St. camels. Cheap price for shipping will allow this tradition of using camels as transport means to keep a very long time.
Kiradzhistvoto was difficult, hard and, under these conditions, riskantno occupation. Appeared in a stage of economic development in Macedonia, it has long been successfully perform the role there. In a time his services will be unnecessary to lead to its gradual disappearance and definitely, and with it the disappearance of the camel from the roads of Macedonia. According to the famous chronicler of Skopje Danilo Kocevski last of these caravans of camels had been sold to a Czech circus in 1937.
This is the first I've herd of this...