Tweet
И Македонциве се народ и местово нивно е М
И Македонциве се народ и местово нивно е Македонија.
Оваа реченица е издадена во "Речник од три језика", Белград, 1875 година, а напишана е од Ѓорѓи Пулевски (1838-1894), македонски ревулуционер и писател. Во новиот гласник на Македонските духовни конаци, "Портал", се поместени и други историски записи важни за Македонија.
- Народ се велит људи који се од еден род и који зборувајет еднаков збор, и који живувајет и се другарат еден со други и који имајет еднакви обичаји и песни и весеља, тије људите ги викајет народ а место во које живуват народ се велит отечество од тои народ. Така и Македонциве се народ и местово нивно е Македонија, запишал Пулевски.
Во "Правилата на Македонскиот востанички комитет" од 1878 г., се вели:
- Во востанието учествуваат луѓе од самата Македонија коишто се чувствуваат Македонци и милеат за слободата на Македонија (чл. 2).
Сите што им го сакаат доброто на Македонците од соседните и од подалечните земји можат да земат учество во Македонското востание ако му се потчинуваат на Македонскиот востанички комитет и ако искрено се заложуваат за ослободување на Македонија (чл. 4).
Меѓу бројните патеписци кои ја опишале Македонија, бил и Карл Хрон, австриски публицист. Тој во "Das Volksthum der Slaven Makedoniens", Виена, 1890, на стр. 31., запишал:
- Во секој случај може да се докаже, како по нивната историја, така и по нивниот јазик, дека Македонците не се ниту Срби, ниту Бугари, ами посебен народ, имено, директни потомци на оние стари словенски преселеници, што го населија Балканскиот полуостров, одамна пред српската и пред бугарската инвазија, и не се измешаа со ниеден од овие два народа.
И рускиот филолог, Петар Драганов, има сличен поглед како Карл Хрон.
- Самиот Востоков, по прашањето за потеклото на староцрковнословенскиот јазик се застапуваше за македонизмот, неговата татковина ја поставуваше во Македонија, и затоа тој, велеше Востоков, може да се нарече и македонски. Но, Востоков никако не се застапуваше за бугаризмот, на таа значајна научна поставка во тесното значење на тој збор, како што тврдеа некои негови противници; напротив што се однесува до сопствено бугарското наречје, тоа, според Востоков, "можело од старо време да се разликува од првото (македонското) по многу важни признаци" и ќе забележиме од своја страна како што и сега тоа се разликува од него, пишува Драганов во 1888 г.
Покрај многуте документи и записи, во "Портал" стои и "Меморандум на Тајниот Македонски комитет до дипломатските претставници на големите сили во Цариград", 1887 (одломка), каде се вели: "Никој нема право да претендира над Македонија, и тоа им останува на Македонците...".
Оваа реченица е издадена во "Речник од три језика", Белград, 1875 година, а напишана е од Ѓорѓи Пулевски (1838-1894), македонски ревулуционер и писател. Во новиот гласник на Македонските духовни конаци, "Портал", се поместени и други историски записи важни за Македонија.
- Народ се велит људи који се од еден род и који зборувајет еднаков збор, и који живувајет и се другарат еден со други и који имајет еднакви обичаји и песни и весеља, тије људите ги викајет народ а место во које живуват народ се велит отечество од тои народ. Така и Македонциве се народ и местово нивно е Македонија, запишал Пулевски.
Во "Правилата на Македонскиот востанички комитет" од 1878 г., се вели:
- Во востанието учествуваат луѓе од самата Македонија коишто се чувствуваат Македонци и милеат за слободата на Македонија (чл. 2).
Сите што им го сакаат доброто на Македонците од соседните и од подалечните земји можат да земат учество во Македонското востание ако му се потчинуваат на Македонскиот востанички комитет и ако искрено се заложуваат за ослободување на Македонија (чл. 4).
Меѓу бројните патеписци кои ја опишале Македонија, бил и Карл Хрон, австриски публицист. Тој во "Das Volksthum der Slaven Makedoniens", Виена, 1890, на стр. 31., запишал:
- Во секој случај може да се докаже, како по нивната историја, така и по нивниот јазик, дека Македонците не се ниту Срби, ниту Бугари, ами посебен народ, имено, директни потомци на оние стари словенски преселеници, што го населија Балканскиот полуостров, одамна пред српската и пред бугарската инвазија, и не се измешаа со ниеден од овие два народа.
И рускиот филолог, Петар Драганов, има сличен поглед како Карл Хрон.
- Самиот Востоков, по прашањето за потеклото на староцрковнословенскиот јазик се застапуваше за македонизмот, неговата татковина ја поставуваше во Македонија, и затоа тој, велеше Востоков, може да се нарече и македонски. Но, Востоков никако не се застапуваше за бугаризмот, на таа значајна научна поставка во тесното значење на тој збор, како што тврдеа некои негови противници; напротив што се однесува до сопствено бугарското наречје, тоа, според Востоков, "можело од старо време да се разликува од првото (македонското) по многу важни признаци" и ќе забележиме од своја страна како што и сега тоа се разликува од него, пишува Драганов во 1888 г.
Покрај многуте документи и записи, во "Портал" стои и "Меморандум на Тајниот Македонски комитет до дипломатските претставници на големите сили во Цариград", 1887 (одломка), каде се вели: "Никој нема право да претендира над Македонија, и тоа им останува на Македонците...".
Comment